Yayınlanmasından bu yana yirmi yıl geçti Küratörler: Röportajlarile ilgili Jorge Gumier Maier. Yirmi yıl çökmekte olan Kirchner döngüsünü, unutulabilir MacRista döngüsünü ve üstesinden gelen sentezi (veya son çözünmeyi) içeren. O uzak ve neredeyse pastoral 2005, Küratörün figürü ortaya çıkmaya başladı Eleştirmenin yavaş düşüşüyle karşı karşıya – bize anti -içsellik ve eleştirinin geri çekilmesi arasındaki yakınlıklar üzerine bir yansıma borçluyuz.
Menemist dönem (neoliberalizm, sanatın kurumsallaşması, yeni koleksiyon), yukarıda belirtilen döngüler varisler, şeklin kalınlığını daha da güçlendirmek için hayati önem taşıyordu, küratör ve küratörlük terimleri, iki keskin on yıl sonra sanatsal alanı taştı. Lady's Cüzdanı veya Şövalye Cebi için bir tür güvenli iletken olmak (kürlenmiş akşam yemekleri veya bir kütüphane iyileştirmek var).
Gumier'in kısa prologu sorunun temellerini hissediyor ve konunun durumunu tanımlıyor: “Sanat dünyasında, küratör figürü garantör ve motor haline geldi, tüm mekaniğinin olaylar ve yansımalarla dolup taşan ekseni.”
2005 yılında yazılan ifadenin, rüptürist bir heves, damıtılmış yenilik, provokasyon vardı, şimdiki zamanın bir örneği ve bildirimi, gelme uyarısı; Bunun yerine, 2025'te okuyun, ifade kristalize bir gerçeğin kalıntılarını ortaya çıkarır (tartışmalı olsa da). Herhangi bir şekilde amacımız analiz etmek değil kendi başına Gumier'in hacmi, ilgi alanları ve ihtiyaçları, kötü alışkanlıkları ve erdemleri, ama Metamorfozu tespit etmek için tarihsel bir belge olarak okuyun zamanla meydana geldi.
Gumier Maier'i duymuştun. Sanat Notu ñ Magazine
(Gumier galerisi 1989'dan 1996'ya kadar küratörlük olarak yönlendirilen Ricardo Rojas Kültür Merkezi tarafından düzenlenmiştir) küratörlüğün çeşitli tanımları, az çok tesadüfi, az ya da çok tutarsız elde edilebilir, ancak ekumenik bir sentez temelli oluşturulabilir yazar tarafından toplanan tanıklıklar hakkında İşin altında Ve Sanat Tao.
Sahnenin merkezi, elbette, alanı kaplar; Küratörship, alanla (ve in) çalışmaktır. Küratörlük görevlerden biri, maruz kalacak eserler arasında öngörülemeyen ilişkiler kurmaktır; İlginç olan (zorluk) doğal, aseptik alanların olmamasıdır; Her boşluk, beyaz bir küp (özellikle beyaz küp) olsa bile önemli bir bilgi yükü içerir.
Soru, her küratörlük gibi belirli bir alan için neyin icat edilebileceğini düşünmektir. Siteye özgü. Benzer şekilde, küratörel süreç anlamın inşasını içerir, çünkü her karar bir tane üretir (panel dükkanı, aydınlatma, montaj, yazı tipleri, davetiyeler); Küratör, kısacası, bir hikaye önerir (yani bir bakış; yani bir metin); Bunu bireysel bir uygulama (Majesteleri Küratör) veya sanatçı ile paylaşılan bir uygulama olarak düşünenler (biri ya da diğeri müzakereden kaçamaz).
Küratörler Tartışması
Özetleme: Küratörship, bir fikrin uzaya dönüşümüdür. Bu nedenle, onu bir odadaki parçaların organizasyonu olarak tanımlamak yeterli değildir; “Bir alanın (düzenli) dağınıklığıdır: karşılıklı değişikliklerde eserler ve alan birleşmesi” yazmak daha iyi olurdu. Daha sonra bir diyalektik, küratörsel nedenin (esnek ve sezgisel bir neden) nötrün mutlu yokluğunu gösterdiği yerlerde açılır.
Uygun isimlerden oluşan bir panorama
Gumier'in hedefi, “büyüyen kötü şöhret ve küratör tüzüğünün çoğalması” karşısında, kendini tartışmanın başına atmak, gündeme girecek ve küratörlük hakkında çok sayıda vizyon dolaşım: “Herkesin çalışmalarını hesaba katmasını seçtik. Onlar da hepsi değil, ama geniş ve çeşitli bir panoramayı örtmeye çalıştık. Ve bunu yaptı Sanat alanının 35 üssü: Küratörler, sanatçılar, araştırmacılar, müze müdürleri.
Görünebilecek bir anekdot olarak, Gumier's Wildutor bu yirmi yılda üretilen değişiklikleri düşünürken temel olarak hizmet ediyor. Aslında, anahtar cevaplarla verilir, neredeyse oybirliğiyle. Küratörler nasıl oldu? Küratörlüğe nasıl ulaştılar? Şans eseri, çünkü doğru yerdeydiler, doğru zamanda ve Neredeyse her zaman kendi kendini savunan bir şekilde başladılarTumbos'un yarısı; Küratörler ve küratörler yolda, yürüyüşte, yapımda, neredeyse her şeyi görmezden geldikleri bir uygulamada yapıldı (orijinal hayranlığın nedeni vardır).
Yirmi yıl sonra, sadece Googleer ile sonsuz teklifler keşfedeceğiz: dereceler, atölyeler, ustalar, diplomatürler, lisansüstü programlar, programlar, seminerler, uzmanlıklar, öğrenme küratörlüğüne adanmış kurslar. Teklif (vaat) neredeyse sonsuzdur ve dünyanın genel bir durumuna entegre edilmiştir: kalıcı oluşum, varoluşun pedagogizasyonu (ve dolayısıyla sanatın). Aynı zamanda, teklifin patlaması, kitabın yayınlanmasından bu yana meydana gelen en etkileyici değişikliği perspektifte düşünmeye izin verir (siyah bir örnek, orta gotik, bugün inhalasyon, bana söylediği gibi Rafael Cipollinicildin en anlayışlı görüşmecilerinden biri).
Venedik 59 Bienalinde İtalya Pavilion, 2022.
Bugün bir küratöre küratörlüğüne nasıl ulaştığını danışırsak, kesinlikle yüksek lisans derecesi alan ve lisansüstü bir derece (burada veya yurtdışında) gerçekleştirmeyi projelendiren bu üniversitede veya bu üniversitede çalıştığını kesinlikle cevaplayacaktır. Aynı zamanda doğrudur-Orta boyutlu bir küratörün (35-40 yıl) kendi kendine öğretilen işaretlerini koruduğu, yani birliğe doğru açılmamız doğrudur, çünkü Küratörlüküstün ve gizemli bir hassasiyet derecesi ima etmek, resmi çalışmalar gerektirmez (Sanatçı veya yazarla çakışır).
Bu yüzden küratörü veya küratörü tasarlayabiliriz, örneğin Hassas sezgi ve bilgi arasında bölünmüş, belirsiz bir konu, belirsiz bir konu (Bir diğerinin yanına bir iş koyma ve inanıldığı gibi işe yaramadığını söyledi mi?). Küratörship, o zaman, Prova olur (mekansal bir teklif ve metin olarak), şeylerin öngörülemeyen doğasının koşulsuz kanıtı. Bu husus rotamız için gereklidir, çünkü en az on mülakat risk, cesur ve bilinmeyen korkusu için evcilleştirilmemeye çalışır.
Görüşmecilerden biri (Marcelo Pacheco) Küratörün oluşumu. Konsolidasyon ilgiyi tasfiye eder: dekalogu, kuralları, normu disiplin olarak ortaya çıkar. Ve olası bir formül yoktur, çünkü küratörlük davaya, vesileyle (Cippolini'ye yorum) bağlıdır. Bu üç sorudan açık: Ya mevcut risk eksikliği küratörlüğün zaferinin gerekli sonucu ise? Ve eğer disiplinin apoge – Hegel'in dediği gibi – onun mahkumiyeti mi? Yoksa ruhların ateşini yavaşça kapatan inatçı pedagogizasyon mu olacak?
Paris'teki Barbie Yıldönümü Partisi, elbiselerinin bir sergisiyle.
Yukarıdakilerle çok uyumlu, kitap görünümünde Siyasi düzeltme ve siyasi sanat tartışmaları. Bunlar hala tartışılan konulardır (bugün her şeyden önce tartışılmaktadırlar), sanki bazı politik, neyse ki asla kabul edilmeyeceklerdir. Çarpıcı bir şekilde, Gumier Maier'in zar zor genişlettiği tek pasajda (2005 yılında Gumier, elbette, ülkenin en büyük yörünge küratörlerinden biri), Inés Katzenstein ile röportajda, önemli bir nokta olan önemli bir nokta, sanat.
İronikten (ve romantizmin bir dokunuşundan) muaf olmayan, Gumier'in sözleri dün yazılmış gibi görünüyor: “Sanatın kaçınılmaz olduğuna ve amaç veya izinsiz göründüğüne inanıyorum […] Beni endişelendiren şey, sanatın ne olması gerektiği anlamında ahlaki reçetelerdir. Bence hem yaratıcının hem de seyircinin sanatsal olanaklarını tam olarak tıkıyorlar ”; Ve o anın sokak müdahalesi vakası: “Yedi milyon gigantografı olan bir şehirde iki poster vurdular. Diyorum ki: Siyasi müdahaleyi ölçeklerine göre ve etkileri için, gerçekten politik bir etkiden uzak bir narsisistik otizmin samimi bir eylemi. ” Ve eylemi açıkladıktan sonra (özel bir şirketin önündeki halkı şirketin özelleştirildiğini bilgilendirdikten sonra, halka halkın zaten bildiklerini bilgilendiriyorlar), “Diyorum ki, sıkılıyorlar mı? Sanatçının böceği, sizi endişelendiren ve sanat yapmaya yol açan şey, orada bulmayı zor buluyor. Öte yandan onun ahlaki konuşması için üzgünüm.
Son olarak, aşağıdaki hipotezi varsayalım: Temsilcinin en yüksek oluşumuna, koşmaya istekli riskleri küçüktür.. Belki burada epochal tuhaflık ortaya çıkıyor. Yirmi yıl içinde küratör kavramı bir sürekliliktir; Gerçekten bir isyana maruz kalan şey, Kopernik dönüşü, küratörün oluşumudur: Şimdi profesyonel, tutarlı, skolastik. Her şey yemek yaparken kaybedilecek çok fazla şey yoktu; Aksine, bina dikildiğinde, riskleri geometrik korku ile ölçüyoruz. Umarım küratörlük (küratörler ve küratörler), pedagojinin sirenlerin (polis anlamında da okunan) şarkısına sağlam bir direnç gösterebilir.
Menemist dönem (neoliberalizm, sanatın kurumsallaşması, yeni koleksiyon), yukarıda belirtilen döngüler varisler, şeklin kalınlığını daha da güçlendirmek için hayati önem taşıyordu, küratör ve küratörlük terimleri, iki keskin on yıl sonra sanatsal alanı taştı. Lady's Cüzdanı veya Şövalye Cebi için bir tür güvenli iletken olmak (kürlenmiş akşam yemekleri veya bir kütüphane iyileştirmek var).
Gumier'in kısa prologu sorunun temellerini hissediyor ve konunun durumunu tanımlıyor: “Sanat dünyasında, küratör figürü garantör ve motor haline geldi, tüm mekaniğinin olaylar ve yansımalarla dolup taşan ekseni.”
2005 yılında yazılan ifadenin, rüptürist bir heves, damıtılmış yenilik, provokasyon vardı, şimdiki zamanın bir örneği ve bildirimi, gelme uyarısı; Bunun yerine, 2025'te okuyun, ifade kristalize bir gerçeğin kalıntılarını ortaya çıkarır (tartışmalı olsa da). Herhangi bir şekilde amacımız analiz etmek değil kendi başına Gumier'in hacmi, ilgi alanları ve ihtiyaçları, kötü alışkanlıkları ve erdemleri, ama Metamorfozu tespit etmek için tarihsel bir belge olarak okuyun zamanla meydana geldi.
Gumier Maier'i duymuştun. Sanat Notu ñ Magazine
(Gumier galerisi 1989'dan 1996'ya kadar küratörlük olarak yönlendirilen Ricardo Rojas Kültür Merkezi tarafından düzenlenmiştir) küratörlüğün çeşitli tanımları, az çok tesadüfi, az ya da çok tutarsız elde edilebilir, ancak ekumenik bir sentez temelli oluşturulabilir yazar tarafından toplanan tanıklıklar hakkında İşin altında Ve Sanat Tao.
Sahnenin merkezi, elbette, alanı kaplar; Küratörship, alanla (ve in) çalışmaktır. Küratörlük görevlerden biri, maruz kalacak eserler arasında öngörülemeyen ilişkiler kurmaktır; İlginç olan (zorluk) doğal, aseptik alanların olmamasıdır; Her boşluk, beyaz bir küp (özellikle beyaz küp) olsa bile önemli bir bilgi yükü içerir.
Soru, her küratörlük gibi belirli bir alan için neyin icat edilebileceğini düşünmektir. Siteye özgü. Benzer şekilde, küratörel süreç anlamın inşasını içerir, çünkü her karar bir tane üretir (panel dükkanı, aydınlatma, montaj, yazı tipleri, davetiyeler); Küratör, kısacası, bir hikaye önerir (yani bir bakış; yani bir metin); Bunu bireysel bir uygulama (Majesteleri Küratör) veya sanatçı ile paylaşılan bir uygulama olarak düşünenler (biri ya da diğeri müzakereden kaçamaz).
Özetleme: Küratörship, bir fikrin uzaya dönüşümüdür. Bu nedenle, onu bir odadaki parçaların organizasyonu olarak tanımlamak yeterli değildir; “Bir alanın (düzenli) dağınıklığıdır: karşılıklı değişikliklerde eserler ve alan birleşmesi” yazmak daha iyi olurdu. Daha sonra bir diyalektik, küratörsel nedenin (esnek ve sezgisel bir neden) nötrün mutlu yokluğunu gösterdiği yerlerde açılır.
Uygun isimlerden oluşan bir panorama
Gumier'in hedefi, “büyüyen kötü şöhret ve küratör tüzüğünün çoğalması” karşısında, kendini tartışmanın başına atmak, gündeme girecek ve küratörlük hakkında çok sayıda vizyon dolaşım: “Herkesin çalışmalarını hesaba katmasını seçtik. Onlar da hepsi değil, ama geniş ve çeşitli bir panoramayı örtmeye çalıştık. Ve bunu yaptı Sanat alanının 35 üssü: Küratörler, sanatçılar, araştırmacılar, müze müdürleri.
Görünebilecek bir anekdot olarak, Gumier's Wildutor bu yirmi yılda üretilen değişiklikleri düşünürken temel olarak hizmet ediyor. Aslında, anahtar cevaplarla verilir, neredeyse oybirliğiyle. Küratörler nasıl oldu? Küratörlüğe nasıl ulaştılar? Şans eseri, çünkü doğru yerdeydiler, doğru zamanda ve Neredeyse her zaman kendi kendini savunan bir şekilde başladılarTumbos'un yarısı; Küratörler ve küratörler yolda, yürüyüşte, yapımda, neredeyse her şeyi görmezden geldikleri bir uygulamada yapıldı (orijinal hayranlığın nedeni vardır).
Yirmi yıl sonra, sadece Googleer ile sonsuz teklifler keşfedeceğiz: dereceler, atölyeler, ustalar, diplomatürler, lisansüstü programlar, programlar, seminerler, uzmanlıklar, öğrenme küratörlüğüne adanmış kurslar. Teklif (vaat) neredeyse sonsuzdur ve dünyanın genel bir durumuna entegre edilmiştir: kalıcı oluşum, varoluşun pedagogizasyonu (ve dolayısıyla sanatın). Aynı zamanda, teklifin patlaması, kitabın yayınlanmasından bu yana meydana gelen en etkileyici değişikliği perspektifte düşünmeye izin verir (siyah bir örnek, orta gotik, bugün inhalasyon, bana söylediği gibi Rafael Cipollinicildin en anlayışlı görüşmecilerinden biri).
Bugün bir küratöre küratörlüğüne nasıl ulaştığını danışırsak, kesinlikle yüksek lisans derecesi alan ve lisansüstü bir derece (burada veya yurtdışında) gerçekleştirmeyi projelendiren bu üniversitede veya bu üniversitede çalıştığını kesinlikle cevaplayacaktır. Aynı zamanda doğrudur-Orta boyutlu bir küratörün (35-40 yıl) kendi kendine öğretilen işaretlerini koruduğu, yani birliğe doğru açılmamız doğrudur, çünkü Küratörlüküstün ve gizemli bir hassasiyet derecesi ima etmek, resmi çalışmalar gerektirmez (Sanatçı veya yazarla çakışır).
Bu yüzden küratörü veya küratörü tasarlayabiliriz, örneğin Hassas sezgi ve bilgi arasında bölünmüş, belirsiz bir konu, belirsiz bir konu (Bir diğerinin yanına bir iş koyma ve inanıldığı gibi işe yaramadığını söyledi mi?). Küratörship, o zaman, Prova olur (mekansal bir teklif ve metin olarak), şeylerin öngörülemeyen doğasının koşulsuz kanıtı. Bu husus rotamız için gereklidir, çünkü en az on mülakat risk, cesur ve bilinmeyen korkusu için evcilleştirilmemeye çalışır.
Görüşmecilerden biri (Marcelo Pacheco) Küratörün oluşumu. Konsolidasyon ilgiyi tasfiye eder: dekalogu, kuralları, normu disiplin olarak ortaya çıkar. Ve olası bir formül yoktur, çünkü küratörlük davaya, vesileyle (Cippolini'ye yorum) bağlıdır. Bu üç sorudan açık: Ya mevcut risk eksikliği küratörlüğün zaferinin gerekli sonucu ise? Ve eğer disiplinin apoge – Hegel'in dediği gibi – onun mahkumiyeti mi? Yoksa ruhların ateşini yavaşça kapatan inatçı pedagogizasyon mu olacak?
Yukarıdakilerle çok uyumlu, kitap görünümünde Siyasi düzeltme ve siyasi sanat tartışmaları. Bunlar hala tartışılan konulardır (bugün her şeyden önce tartışılmaktadırlar), sanki bazı politik, neyse ki asla kabul edilmeyeceklerdir. Çarpıcı bir şekilde, Gumier Maier'in zar zor genişlettiği tek pasajda (2005 yılında Gumier, elbette, ülkenin en büyük yörünge küratörlerinden biri), Inés Katzenstein ile röportajda, önemli bir nokta olan önemli bir nokta, sanat.
İronikten (ve romantizmin bir dokunuşundan) muaf olmayan, Gumier'in sözleri dün yazılmış gibi görünüyor: “Sanatın kaçınılmaz olduğuna ve amaç veya izinsiz göründüğüne inanıyorum […] Beni endişelendiren şey, sanatın ne olması gerektiği anlamında ahlaki reçetelerdir. Bence hem yaratıcının hem de seyircinin sanatsal olanaklarını tam olarak tıkıyorlar ”; Ve o anın sokak müdahalesi vakası: “Yedi milyon gigantografı olan bir şehirde iki poster vurdular. Diyorum ki: Siyasi müdahaleyi ölçeklerine göre ve etkileri için, gerçekten politik bir etkiden uzak bir narsisistik otizmin samimi bir eylemi. ” Ve eylemi açıkladıktan sonra (özel bir şirketin önündeki halkı şirketin özelleştirildiğini bilgilendirdikten sonra, halka halkın zaten bildiklerini bilgilendiriyorlar), “Diyorum ki, sıkılıyorlar mı? Sanatçının böceği, sizi endişelendiren ve sanat yapmaya yol açan şey, orada bulmayı zor buluyor. Öte yandan onun ahlaki konuşması için üzgünüm.
Son olarak, aşağıdaki hipotezi varsayalım: Temsilcinin en yüksek oluşumuna, koşmaya istekli riskleri küçüktür.. Belki burada epochal tuhaflık ortaya çıkıyor. Yirmi yıl içinde küratör kavramı bir sürekliliktir; Gerçekten bir isyana maruz kalan şey, Kopernik dönüşü, küratörün oluşumudur: Şimdi profesyonel, tutarlı, skolastik. Her şey yemek yaparken kaybedilecek çok fazla şey yoktu; Aksine, bina dikildiğinde, riskleri geometrik korku ile ölçüyoruz. Umarım küratörlük (küratörler ve küratörler), pedagojinin sirenlerin (polis anlamında da okunan) şarkısına sağlam bir direnç gösterebilir.