2017 yılında Meksika'dan Mauricio Sánchez ve ben yayınevini kurduk. Fırtına GrisiKuruluşundan bu yana, diğer sloganların yanı sıra, antolojiyi bir edebi tür olarak keşfetmek ve metinleri yazarlardan önce yayınlamak, isimlerden veya menşe yerlerinden çok icat ettiğimiz kavram ve koleksiyonlara daha fazla önem vermek zorundaydı.
Yayınevinin sekizinci yılında yayımladık. yaklaşık yüz seksen yazar, bunların yüz tanesi on ülkeden Latin Amerikalı. El yazmaları almadığımız ve yalnızca kapalı koleksiyonların yayıncısı olduğumuz için, bir şekilde kitapların çoğunu daha ortaya çıkmadan önce tasarlıyoruz. Bu, yeni projelerde değerlendirmek (veya daha önce yayınlanmış bir başlığın gelecek baskısına eklemek) için metinleri sürekli olarak okuyup yeniden okuduğumuz anlamına gelir.
Bu bulgulara ulaşmak için iki değişkenimiz, daha doğrusu iki eksenimiz var: Olasıdan olasılık dışı olana giden ve biçimi (tema, özgünlük vb.) temsil eden, diğeri ise gerçek olandan edebi olana giden. tabiri caizse tarzı temsil ediyor. Son yıllarda olası ve gerçek olana, yani herhangi bir edebi iddia olmadan yazılan kısa vadeli metinlere yönelen giderek daha fazla kitabın ortaya çıktığını görmek çarpıcıdır..
Arkadaşlarımız, meslektaşlarımız, tanıdıklarımız ve meslektaşlarımızla konuştuğumuzda, bunun, hem kökenine hem de sonuçlarına işaret etmeye çalışarak aşağıdaki noktaların not edilebileceği güncel editoryal anı temsil ettiğini düşünüyoruz: Dünyayla ilişki kurmanın bir yolu olarak ekranın yükselişibir yazarın görülme biçimini veya görülmek istediğini çarpıtma eğiliminde olan; yayıncılık endüstrisinin daha fazla ticari ve eğlence alanı (örneğin festivaller) işgal edecek şekilde genişletilmesi; büyük ölçekte ve önceki iki noktayı da ekleyerek, geniş dilsel bölgelerde metinlerin “kopyala-yapıştır” olduğu hissini veren ticari acente figürünün yükselişi; metinlerin estetik açıdan değil, giderek daha fazla etik açıdan oluşturulması ve okunması (belki de en çarpıcı nokta); ve son olarak bu çok kısa listede, okuyucu cehaletiBir şey okuyan ama onu değerlendirecek kriterlerden yoksun olduğu için onun niteliğini bilmeyen…
Ve bu kriter (yazarın, sektörün, ajansın, eleştirmenin, okuyucunun) ancak çok yavaş yavaş, yukarıda sözü edilen olası olmayan ile edebi olanın kesiştiği yerlerde daha fazla metin okuyarak elde edilebilirdi; yayınlanmazlar; Belki de bunlar en azından birisinin zihninde var, ancak neredeyse hiç yayınlanmıyorlar ve bunları eleştirel bir şekilde, yani günümüzün özel perspektifiyle değil, zaman ve tarihle ilişkili olarak okuyorlar.
Yayınevinin sekizinci yılında yayımladık. yaklaşık yüz seksen yazar, bunların yüz tanesi on ülkeden Latin Amerikalı. El yazmaları almadığımız ve yalnızca kapalı koleksiyonların yayıncısı olduğumuz için, bir şekilde kitapların çoğunu daha ortaya çıkmadan önce tasarlıyoruz. Bu, yeni projelerde değerlendirmek (veya daha önce yayınlanmış bir başlığın gelecek baskısına eklemek) için metinleri sürekli olarak okuyup yeniden okuduğumuz anlamına gelir.
Bu bulgulara ulaşmak için iki değişkenimiz, daha doğrusu iki eksenimiz var: Olasıdan olasılık dışı olana giden ve biçimi (tema, özgünlük vb.) temsil eden, diğeri ise gerçek olandan edebi olana giden. tabiri caizse tarzı temsil ediyor. Son yıllarda olası ve gerçek olana, yani herhangi bir edebi iddia olmadan yazılan kısa vadeli metinlere yönelen giderek daha fazla kitabın ortaya çıktığını görmek çarpıcıdır..
Arkadaşlarımız, meslektaşlarımız, tanıdıklarımız ve meslektaşlarımızla konuştuğumuzda, bunun, hem kökenine hem de sonuçlarına işaret etmeye çalışarak aşağıdaki noktaların not edilebileceği güncel editoryal anı temsil ettiğini düşünüyoruz: Dünyayla ilişki kurmanın bir yolu olarak ekranın yükselişibir yazarın görülme biçimini veya görülmek istediğini çarpıtma eğiliminde olan; yayıncılık endüstrisinin daha fazla ticari ve eğlence alanı (örneğin festivaller) işgal edecek şekilde genişletilmesi; büyük ölçekte ve önceki iki noktayı da ekleyerek, geniş dilsel bölgelerde metinlerin “kopyala-yapıştır” olduğu hissini veren ticari acente figürünün yükselişi; metinlerin estetik açıdan değil, giderek daha fazla etik açıdan oluşturulması ve okunması (belki de en çarpıcı nokta); ve son olarak bu çok kısa listede, okuyucu cehaletiBir şey okuyan ama onu değerlendirecek kriterlerden yoksun olduğu için onun niteliğini bilmeyen…
Ve bu kriter (yazarın, sektörün, ajansın, eleştirmenin, okuyucunun) ancak çok yavaş yavaş, yukarıda sözü edilen olası olmayan ile edebi olanın kesiştiği yerlerde daha fazla metin okuyarak elde edilebilirdi; yayınlanmazlar; Belki de bunlar en azından birisinin zihninde var, ancak neredeyse hiç yayınlanmıyorlar ve bunları eleştirel bir şekilde, yani günümüzün özel perspektifiyle değil, zaman ve tarihle ilişkili olarak okuyorlar.