Göçmen ailesi ile ilgili hikayeler her gün Arjantin'deki arkadaşlar arasındaki konuşmalarda. Ülke, özellikle kıyı-squeeze bölgesinde nüfuslarını ve kültürlerini kökten değiştiren binlerce yabancı aldı. Arjantin'de Göçmenlik Hikayelerikitabı Maria Bjerg Edhasa Yayınevi tarafından yeniden yayınlanan, hayatlarını aile ve terörden uzaklaştırmak zorunda olan göçmenlerin, erkeklerin ve kadınların hikayelerini anlatıyor. “Amerika'yı Yapma” hayalini yerine getirmek için Atlantik'i geçen ulusötesi göçmen en çok incelenen göç. Ama komşu ülkelerin ülkesi tarafından gelen başka bir tane daha var Paraguay, Bolivya ve Şilidaha az bilinen. Daha yakın zamanlarda, Buenos Aires sokakları, çok daha az bilinen Çinli, Koreliler, Nijeryalılar, Venezüella ve Kolombiyalılarla dolduruldu.
Arjantin üniversitelerinin çoğunda göçmenlik sorunu çoklu yönlerinde incelenmiştir ve kitabın ilk bölümünde bu araştırmaların çoğu Avrupa göç döngülerini, ulusal devletin politikalarını, menşe ülkelerini ve varış yerlerini anlatmaya devam etmektedir. Yazarın Büyük Şehir'de (Buenos Aires, Rosario) ve kırsal alanlarda yaşama deneyimini nasıl yeniden yarattığı çok çekici. Her iki durumda da, umutlu bir işçilerin dünyayı sosyal yükselişin kapılarını açmak için şekillendirir.
İlk bölümlerde göç, istatistiksel verilerden çeşitli resimlerinde ve bizi göçmen deneyiminin insan boyutuna yaklaştıran bazı hikayelerle karışan resmi raporlarda ortaya çıkıyor. “Büyükanne ve büyükbabalar bize biletleri tekrar gönderdi ve onlar sayesinde Rus cehennemden çıkabiliriz,” diye yazıyor sayfalarından biri. Bir diğerinde okuyan birinin figürü ortaya çıkar İtalyan anavatanı, İtalyan operatörü, İspanyol Postası veya Buenos Aires Heraldetnik basının çeşitliliğinden bahsediyor. Birçok kısımda, kelime derneği ortaya çıkıyor ve aracılığıyla, her bir topluluğun üyelerine sığınmaya, sınırlama ve yardım vermeye çalışan ve büyüdüğü yuvalar haline gelen kuruluşların çerçevesi Karşılıklı yardım ve dayanışma deneyimleri.
Göçün genel resminin arkasında, bir yer ve bir kültürden diğerine geçmenin ne anlama geldiğinden bazı flaşlar ortaya çıkar, ancak kahramanların seslerinde Aktörlerin öznel boyutu yoğunluk, kuvvet, nostalji ile lekelenir, gelecek için, ayrılık ve üzüntüler. Kişisel belgeler (mektuplar, anılar, otobiyografiler, röportajlar) aracılığıyla Bjerg, Brunswig, Karen Sunesen, Marcos Alpersohn, Boris Garfuncel ve Eugenia rahipinin hikayelerini kitabın ikinci bölümünde örüyor.
Genel bir sorun olarak göç, bireylerin, kadınların ve erkeklerin hayati deneyimlerinde durur; Görünüş, oskültasyon duyguları, korkuları, arzuları, hayal kırıklıkları, öfke, aşk için stetoskopik olur. Kadınların hikayeleri aracılığıyla uzay, yaşadıkları tarihsel zamanın bir kapları olarak girer: ev, kilise, aidiyet topluluğu, üniversite.
Seçim Marcos Alpersohn ve Boris Garfunkel'in Anıları Bireyi kendi topluluğuyla birleştiren gerilimleri analiz etmek için anıların önemini açıklar. Alpersohn, “Gözyaşlarımda kalemi ıslatıyorum (…) Birkaç sevinç ve birçok üzüntümüzü kaydettiriyorum” diyor. Hayal kırıklığı ve kötümserlik hafızanızı şekillendirin Ve bu önemlidir, çünkü yazar zaten olumsuz göç deneyiminin onu aile üçlüsü, göç ve duyguları analiz etmesine yol açtığı diğer kitaplarının planını zaten inşa ediyor.
Maria Bjerg'in kitabının okunması sadece kendi içinde değil, yeni Arjantin siyasi bağlamında – Batı dünyasında bile – Göçmenlik politikaları ve göçmenlerin bireysel ve sosyal deneyimlerini yansıtma yolu açın. Sara Ahmed içinde Duyguların Kültür Politikası “Diğer” göçmenleri bir tehdit olarak düşündüren şeyleri merak ediyor, bu da bir parçası olanı tehlikeye atıyor. Genellikle göçmenlik karşıtı politikaları teşvik edenlerin (Donald Trump, Javier Milei, Giorgia Meloni) Duyguları yoktur, ancak olan şey, başkalarına karşı farklı bir duygusal yönelime sahip olmalarıdır. Göçmenleri “yerlilere” ve ulusun kendisine zarar veren ve inciten bir tehdit olarak hissediyorlar, böylece sınır dışı edildiklerini ve kendi kökenlerini bile reddetiyorlar.
Arjantin'de Göçmenlik Hikayeleri bir şekilde, bir şekilde izin verir Yabancılar, iş, çaba, dayanışma katkısından büyük bir Arjantin'in kurucu mitini yansıtın ve eleştirel olarakolumsuz ve değişmeyen anlarını – yazarının dediği gibi – göz önüne alındığında bile – yerli ve Creole geçmişinin kalıcılığı.
Mirta Zaida Lobato, UBA'nın tarihçisi ve profesörüdür. María Bjerg, Conicet'in tarihçisi (UBA) ve baş araştırmacıdır.
Arjantin üniversitelerinin çoğunda göçmenlik sorunu çoklu yönlerinde incelenmiştir ve kitabın ilk bölümünde bu araştırmaların çoğu Avrupa göç döngülerini, ulusal devletin politikalarını, menşe ülkelerini ve varış yerlerini anlatmaya devam etmektedir. Yazarın Büyük Şehir'de (Buenos Aires, Rosario) ve kırsal alanlarda yaşama deneyimini nasıl yeniden yarattığı çok çekici. Her iki durumda da, umutlu bir işçilerin dünyayı sosyal yükselişin kapılarını açmak için şekillendirir.
İlk bölümlerde göç, istatistiksel verilerden çeşitli resimlerinde ve bizi göçmen deneyiminin insan boyutuna yaklaştıran bazı hikayelerle karışan resmi raporlarda ortaya çıkıyor. “Büyükanne ve büyükbabalar bize biletleri tekrar gönderdi ve onlar sayesinde Rus cehennemden çıkabiliriz,” diye yazıyor sayfalarından biri. Bir diğerinde okuyan birinin figürü ortaya çıkar İtalyan anavatanı, İtalyan operatörü, İspanyol Postası veya Buenos Aires Heraldetnik basının çeşitliliğinden bahsediyor. Birçok kısımda, kelime derneği ortaya çıkıyor ve aracılığıyla, her bir topluluğun üyelerine sığınmaya, sınırlama ve yardım vermeye çalışan ve büyüdüğü yuvalar haline gelen kuruluşların çerçevesi Karşılıklı yardım ve dayanışma deneyimleri.
Göçün genel resminin arkasında, bir yer ve bir kültürden diğerine geçmenin ne anlama geldiğinden bazı flaşlar ortaya çıkar, ancak kahramanların seslerinde Aktörlerin öznel boyutu yoğunluk, kuvvet, nostalji ile lekelenir, gelecek için, ayrılık ve üzüntüler. Kişisel belgeler (mektuplar, anılar, otobiyografiler, röportajlar) aracılığıyla Bjerg, Brunswig, Karen Sunesen, Marcos Alpersohn, Boris Garfuncel ve Eugenia rahipinin hikayelerini kitabın ikinci bölümünde örüyor.
Genel bir sorun olarak göç, bireylerin, kadınların ve erkeklerin hayati deneyimlerinde durur; Görünüş, oskültasyon duyguları, korkuları, arzuları, hayal kırıklıkları, öfke, aşk için stetoskopik olur. Kadınların hikayeleri aracılığıyla uzay, yaşadıkları tarihsel zamanın bir kapları olarak girer: ev, kilise, aidiyet topluluğu, üniversite.
Seçim Marcos Alpersohn ve Boris Garfunkel'in Anıları Bireyi kendi topluluğuyla birleştiren gerilimleri analiz etmek için anıların önemini açıklar. Alpersohn, “Gözyaşlarımda kalemi ıslatıyorum (…) Birkaç sevinç ve birçok üzüntümüzü kaydettiriyorum” diyor. Hayal kırıklığı ve kötümserlik hafızanızı şekillendirin Ve bu önemlidir, çünkü yazar zaten olumsuz göç deneyiminin onu aile üçlüsü, göç ve duyguları analiz etmesine yol açtığı diğer kitaplarının planını zaten inşa ediyor.
Maria Bjerg'in kitabının okunması sadece kendi içinde değil, yeni Arjantin siyasi bağlamında – Batı dünyasında bile – Göçmenlik politikaları ve göçmenlerin bireysel ve sosyal deneyimlerini yansıtma yolu açın. Sara Ahmed içinde Duyguların Kültür Politikası “Diğer” göçmenleri bir tehdit olarak düşündüren şeyleri merak ediyor, bu da bir parçası olanı tehlikeye atıyor. Genellikle göçmenlik karşıtı politikaları teşvik edenlerin (Donald Trump, Javier Milei, Giorgia Meloni) Duyguları yoktur, ancak olan şey, başkalarına karşı farklı bir duygusal yönelime sahip olmalarıdır. Göçmenleri “yerlilere” ve ulusun kendisine zarar veren ve inciten bir tehdit olarak hissediyorlar, böylece sınır dışı edildiklerini ve kendi kökenlerini bile reddetiyorlar.
Arjantin'de Göçmenlik Hikayeleri bir şekilde, bir şekilde izin verir Yabancılar, iş, çaba, dayanışma katkısından büyük bir Arjantin'in kurucu mitini yansıtın ve eleştirel olarakolumsuz ve değişmeyen anlarını – yazarının dediği gibi – göz önüne alındığında bile – yerli ve Creole geçmişinin kalıcılığı.
Mirta Zaida Lobato, UBA'nın tarihçisi ve profesörüdür. María Bjerg, Conicet'in tarihçisi (UBA) ve baş araştırmacıdır.