Sahnede dans üzerine hamile bir tartışma oluşturmak için dinginliği bir unsur olarak gören sanatçı, artık seyahat etmemeye karar verir. Jérôme Bel bir dansçı ve koreograftır Çevresine duyarlı bir ilgi geliştiren. Bakışlarının rehberliğinde Pina Bausch Sadece teknik eğitimle işaretlenmemiş gibi görünen bedenlerde ve koşullarda dans etme yeteneğini keşfeden Fransız sanatçı, tartışmalarını birçok izleyiciye daha yakın hale getirmek için bir araya getirdiği kavramları dünyaya dahil ediyor. Koreografiden çok sanat alanına müdahaleyle bağlantılı bir karaktere sahip, fikirlerle dolu bir dramaturji olan sahne çalışmaları karşısında zaman zaman kafa karışıklığı ve reddedilme yaşadı.
Çevre felaketinden endişe ederek şirketinin yurt dışı gezilerini iptal etmeye başladı ve heyetlerarası performans olarak tanımlanabilecek bir format oluşturdu. Jerome Bel Daha sonra dünyanın her yerinde farklı bir sanatçı tarafından icra edilen bu manzara eserinin adı oluyor (Fransız sanatçı gösteri kavramından vazgeçiyor).
Arjantin'de Jérôme Bel'in yerine Maricel Álvarez getirildi. ilk olarak FIBA'nın 2023 yılı programı çerçevesinde ve şimdi de birkaç haftalığına Modern Sanat Müzesi'nde. Aktris ve küratör bu konuşmada şunları düşünüyor: N şeklinde yapılandırılmış bir çalışma hakkında koreografinin bir tema ve kavram olarak kendini gösterdiği biyografik bir konferans.
Arjantin'de Jérôme Bel'in yerini Maricel Álvarez üstlendi.
–Yorumlayıcı düzeyde, o başka kişi olmadan, onu taklit etmeye çalışmadan, başka birinin yerinde olma rolünü nasıl düşünüyorsunuz? Bir tür performans yaratmak bir şekilde kaçınılmaz değil mi?
– Delegasyon yoluyla performans ya da konferans olarak adlandırdığım bu eserde yorum fikri, daha doğrusu “ideal” tamamen ortadan kaldırılıyor. Bu arada çok kısa olan çalışma toplantılarımızdan birinde Jérôme bana bu teklif için “sahnede olma” ile ilgili tek bir gösterge verdi: “Mümkünse sıfır dereceli oyunculuk.” Bu, eserden sorumlu sanatçının temsili sırasında belirli bir auratik duruma ulaşamayacağı anlamına gelmez; bu, onun onu zorlamaması veya kasıtlı olarak aramaması gerektiği anlamına gelir. Bu da büyük bir rahatlama sağlıyor.
Mükemmel bir fırsat olarak sunuluyor: Bir malzemeye ciddiyet, aşırı saygı veya bağlılık olmadan yaklaşmak. O halde bu, konferansın metninin ta kendisidir, bu arada, çok açık ve kesindir, çok güzel yazılmıştır, ancak herhangi bir muamma içermemektedir ve bize hiçbir zaman şifreli veya aşırı akademik olarak sunulmamıştır ve mutlak bir mantık üzerinde çalışmaktadır. Tıpkı bir dans ya da koreografi gibi, hem onu icra edenleri hem de onu dinleyenleri, bu oto-biyo-koreografinin sonunda sona ereceği bir “duygusal hakikat” yerine götüren, jestsel ve ifadesel bir düzeyde mevcuttur.
–Jérôme Bel aynı zamanda yazar kavramını tartışıyor ve bu anlamda sizin onun yerini almanız bu tartışmayı derinleştirmeye hizmet eden bir prosedür.
– Sanatçının, yazar kategorisinin kendisine bahşettiği sorumluluk ve otoriteden, dolayısıyla inançla ve aynı zamanda güven veren estetik bir jest olarak uygulanan bir özgürlükten derin bir kopukluk uygulayarak kendisini nasıl kurtardığı ilginçtir. -ve işin bakımı- bir yandan da eserin bu yerel versiyonunda bana ait.
Burada teslimat egzersizi güçlüdür. Ve sahnelemesini ve yorumunu bana devrederek, çok güçlü bir sahiplenme, okuma ve aynı zamanda özdeşleşme deneyimine sahip olmamı sağlıyor. Bu, Jérôme'un ve benim öznelliklerimiz arasında örtüşen, diyalog kuran, olası kesişmeler oyunu oynayan bir oyun gibidir. Bu oyun benim için hem şiirsel hem de programatik.
Maricel Álvarez “Jérôme Bel” performansında. Fotoğraf: Guido Limardo/ Modern Müze
– Aynı zamanda bir tür manifesto da içeriyor, sanata dair bir beyan anlamında. Jérôme Bel, dansçının rolünü yalnızca bir koreografi uygulayıcısı olarak tartışıyor ve böylece bu kavramı sorunsallaştırıyor.
–Balenin ve klasik dansın aşırı hiyerarşik dünyasına yönelik “Marksist eleştirisi” bundan kaynaklanmaktadır. Veronique Doisneau ya da sanatçılarının özgürlüğü uğruna koreograf olarak ayrıcalıklarından feragat etmesi. Tiyatroyu Devre Dışı Bırak (Down sendromlu kişilerle yapılan bir çalışma). Hem yazar/otorite fikrini hem de kendisine ait olmayan veya kendisine dayatılan hareketleri veya kavramları tekrarlayan veya yeniden üreten bir kukla gibi basit bir icracı fikrini sorunsallaştırır.
Burada dikkat edilmesi gereken ilginç nokta, Jérôme'un bu siyasi ve felsefi konumlara yıllar boyunca yaptığı uygulamalar ve başkalarıyla çok sayıda karşılaşması ve bazen de anlaşmazlıkları sayesinde ulaşmasıdır. Bu, çalışmalarında açıkça görülen yüksek derecede işbirliğinin son derece farkında olan bir sanatçı. Çalışmaları ilginizi çeken başka bir sanatçıyla çalıştığınızda, eserinize o sanatçının adını verirsiniz (Pichet Klunchun, Isabel Torres, Cédric Andrieux).
–Jérôme Bel halka merkezi bir yer veriyor, her zaman kendine soruyor ve hangi okuma saatlerini yaptığını, hangi eserlerin daha çok anlaşıldığını veya reddedildiğini kaydetmeye özen gösteriyor. Bu bakımdan avangardla oldukça benzer, çünkü birçok izleyici estetik bir eserin önünde olduklarını düşünmedi.
– Parçada oldukça gelişiyor. Bir sanat eserinin belirli bir zamanda, belirli bir bağlamda reddedilme veya kabul edilme derecesi. Sanatçının inançlarına sadık kalmak, tutarlı olmak, kendi sesini bulmak için bir fikri, bir kavramı sanat piyasasına, “gösteri toplumuna” taviz vermeden yakalama çabası. “Provokatör” etiketi sakatlayıcı, aşağılayıcı bir etikettir.
Buna karşılık, bunun karşılığı: bu sözde provokasyonun skandalının yol açtığı “pazarlama” etkisi. Bu konferansın ilk bölümünün odak noktası tam olarak oraya yerleştirilmiştir. Bu pasajlar beni etkilemeyi asla bırakmıyor. Genç Jérôme Bel'in, sahne çalışmalarında düşüncelerini, endişelerini ve aynı zamanda zamanın işaretiyle sürdürdüğü gerilimleri veya sürtüşmeleri somutlaştırmaya çalıştığını düşünmek duygu verici. İlk eserlerinin mutlak reddi, anlayışsızlık, mesleğinin araçlarıyla savaştığı saldırılar: ilerlemek, daha fazla eser yaratmak, daha fazla kitap okumak, tek bir adım atmadan, kendi fikirleri ve suç ortaklarını bulana kadar. ona belirli başarılar ve hatta bazı başarılar sağlayan formatlar.
Açıkçası benim özdeşleşmem, bu ısrara, inatçı çalışmaya olan hayranlığım, bende gerçek duyguya dönüşen empati düzeyini üreten şeydir, bu beni malzemeye daha da yakınlaştırır ve birkaç saniyeliğine kendimi kaybetmeme izin verir. BT.
*Jerome Bel 16, 25 ve 30 Temmuz'da saat 19.00'da San Juan 350 Modern Sanat Müzesi'nde sergilenecek.
Çevre felaketinden endişe ederek şirketinin yurt dışı gezilerini iptal etmeye başladı ve heyetlerarası performans olarak tanımlanabilecek bir format oluşturdu. Jerome Bel Daha sonra dünyanın her yerinde farklı bir sanatçı tarafından icra edilen bu manzara eserinin adı oluyor (Fransız sanatçı gösteri kavramından vazgeçiyor).
Arjantin'de Jérôme Bel'in yerine Maricel Álvarez getirildi. ilk olarak FIBA'nın 2023 yılı programı çerçevesinde ve şimdi de birkaç haftalığına Modern Sanat Müzesi'nde. Aktris ve küratör bu konuşmada şunları düşünüyor: N şeklinde yapılandırılmış bir çalışma hakkında koreografinin bir tema ve kavram olarak kendini gösterdiği biyografik bir konferans.
Arjantin'de Jérôme Bel'in yerini Maricel Álvarez üstlendi.
–Yorumlayıcı düzeyde, o başka kişi olmadan, onu taklit etmeye çalışmadan, başka birinin yerinde olma rolünü nasıl düşünüyorsunuz? Bir tür performans yaratmak bir şekilde kaçınılmaz değil mi?
– Delegasyon yoluyla performans ya da konferans olarak adlandırdığım bu eserde yorum fikri, daha doğrusu “ideal” tamamen ortadan kaldırılıyor. Bu arada çok kısa olan çalışma toplantılarımızdan birinde Jérôme bana bu teklif için “sahnede olma” ile ilgili tek bir gösterge verdi: “Mümkünse sıfır dereceli oyunculuk.” Bu, eserden sorumlu sanatçının temsili sırasında belirli bir auratik duruma ulaşamayacağı anlamına gelmez; bu, onun onu zorlamaması veya kasıtlı olarak aramaması gerektiği anlamına gelir. Bu da büyük bir rahatlama sağlıyor.
Mükemmel bir fırsat olarak sunuluyor: Bir malzemeye ciddiyet, aşırı saygı veya bağlılık olmadan yaklaşmak. O halde bu, konferansın metninin ta kendisidir, bu arada, çok açık ve kesindir, çok güzel yazılmıştır, ancak herhangi bir muamma içermemektedir ve bize hiçbir zaman şifreli veya aşırı akademik olarak sunulmamıştır ve mutlak bir mantık üzerinde çalışmaktadır. Tıpkı bir dans ya da koreografi gibi, hem onu icra edenleri hem de onu dinleyenleri, bu oto-biyo-koreografinin sonunda sona ereceği bir “duygusal hakikat” yerine götüren, jestsel ve ifadesel bir düzeyde mevcuttur.
–Jérôme Bel aynı zamanda yazar kavramını tartışıyor ve bu anlamda sizin onun yerini almanız bu tartışmayı derinleştirmeye hizmet eden bir prosedür.
– Sanatçının, yazar kategorisinin kendisine bahşettiği sorumluluk ve otoriteden, dolayısıyla inançla ve aynı zamanda güven veren estetik bir jest olarak uygulanan bir özgürlükten derin bir kopukluk uygulayarak kendisini nasıl kurtardığı ilginçtir. -ve işin bakımı- bir yandan da eserin bu yerel versiyonunda bana ait.
Burada teslimat egzersizi güçlüdür. Ve sahnelemesini ve yorumunu bana devrederek, çok güçlü bir sahiplenme, okuma ve aynı zamanda özdeşleşme deneyimine sahip olmamı sağlıyor. Bu, Jérôme'un ve benim öznelliklerimiz arasında örtüşen, diyalog kuran, olası kesişmeler oyunu oynayan bir oyun gibidir. Bu oyun benim için hem şiirsel hem de programatik.
– Aynı zamanda bir tür manifesto da içeriyor, sanata dair bir beyan anlamında. Jérôme Bel, dansçının rolünü yalnızca bir koreografi uygulayıcısı olarak tartışıyor ve böylece bu kavramı sorunsallaştırıyor.
–Balenin ve klasik dansın aşırı hiyerarşik dünyasına yönelik “Marksist eleştirisi” bundan kaynaklanmaktadır. Veronique Doisneau ya da sanatçılarının özgürlüğü uğruna koreograf olarak ayrıcalıklarından feragat etmesi. Tiyatroyu Devre Dışı Bırak (Down sendromlu kişilerle yapılan bir çalışma). Hem yazar/otorite fikrini hem de kendisine ait olmayan veya kendisine dayatılan hareketleri veya kavramları tekrarlayan veya yeniden üreten bir kukla gibi basit bir icracı fikrini sorunsallaştırır.
Burada dikkat edilmesi gereken ilginç nokta, Jérôme'un bu siyasi ve felsefi konumlara yıllar boyunca yaptığı uygulamalar ve başkalarıyla çok sayıda karşılaşması ve bazen de anlaşmazlıkları sayesinde ulaşmasıdır. Bu, çalışmalarında açıkça görülen yüksek derecede işbirliğinin son derece farkında olan bir sanatçı. Çalışmaları ilginizi çeken başka bir sanatçıyla çalıştığınızda, eserinize o sanatçının adını verirsiniz (Pichet Klunchun, Isabel Torres, Cédric Andrieux).
–Jérôme Bel halka merkezi bir yer veriyor, her zaman kendine soruyor ve hangi okuma saatlerini yaptığını, hangi eserlerin daha çok anlaşıldığını veya reddedildiğini kaydetmeye özen gösteriyor. Bu bakımdan avangardla oldukça benzer, çünkü birçok izleyici estetik bir eserin önünde olduklarını düşünmedi.
– Parçada oldukça gelişiyor. Bir sanat eserinin belirli bir zamanda, belirli bir bağlamda reddedilme veya kabul edilme derecesi. Sanatçının inançlarına sadık kalmak, tutarlı olmak, kendi sesini bulmak için bir fikri, bir kavramı sanat piyasasına, “gösteri toplumuna” taviz vermeden yakalama çabası. “Provokatör” etiketi sakatlayıcı, aşağılayıcı bir etikettir.
Buna karşılık, bunun karşılığı: bu sözde provokasyonun skandalının yol açtığı “pazarlama” etkisi. Bu konferansın ilk bölümünün odak noktası tam olarak oraya yerleştirilmiştir. Bu pasajlar beni etkilemeyi asla bırakmıyor. Genç Jérôme Bel'in, sahne çalışmalarında düşüncelerini, endişelerini ve aynı zamanda zamanın işaretiyle sürdürdüğü gerilimleri veya sürtüşmeleri somutlaştırmaya çalıştığını düşünmek duygu verici. İlk eserlerinin mutlak reddi, anlayışsızlık, mesleğinin araçlarıyla savaştığı saldırılar: ilerlemek, daha fazla eser yaratmak, daha fazla kitap okumak, tek bir adım atmadan, kendi fikirleri ve suç ortaklarını bulana kadar. ona belirli başarılar ve hatta bazı başarılar sağlayan formatlar.
Açıkçası benim özdeşleşmem, bu ısrara, inatçı çalışmaya olan hayranlığım, bende gerçek duyguya dönüşen empati düzeyini üreten şeydir, bu beni malzemeye daha da yakınlaştırır ve birkaç saniyeliğine kendimi kaybetmeme izin verir. BT.
*Jerome Bel 16, 25 ve 30 Temmuz'da saat 19.00'da San Juan 350 Modern Sanat Müzesi'nde sergilenecek.