Fantastik anlatılar sonsuz bir acıdan yararlanır: özneyi akranlarından ölümcül bir şekilde ayıran kontrolsüz bir süreç olarak bedenin dönüşümü. Onlarca yıl (yüzyıllar) canavarların ve harikaların gidişatını saydıktan sonra, fransız filmi hayvanlar krallığı türün güç hatlarını yeniden silahlandırıyor. Gizemli bir enfeksiyon dalgası dünyayı vuruyor ve insanlar yavaş yavaş, acı verici bir şekilde hayvanlara dönüşüyor.
Ancak Yönetmen Thomas Cailley bu bölünmeyi terör kodlarından değil, dramın koordinatlarından filme alıyor. Bedeli marjinalleşmeyle ödenen korkulan melezleşmenin karşılığı olarak tuhaf bir canlılık var; sanki değişim, kahramanları yeni bir dünya deneyimine sürüklüyormuş gibi. Geçişin ardından hayvanlar krallığı Mart ayındaki Fransız Film Festivali için, film yapımcısının ziyareti de dahildi. Nartık ticari prömiyeri geldi.
Paul Kircher ve Romain Duris, “Hayvanlar Krallığı”nda oğul ve baba rolünde.
–Fantastik sinemayı dışlayan, kalıplaşmış bir Fransız sineması vizyonu var. Baskın türler diğerleri gibi görünüyor: komedi, drama, gerilim. Fransız sineması bağlamında filminizi nasıl görüyorsunuz?
–Fransız sinemasında Méliès'le birlikte çok uzun bir fantastik gelenek var. Ancak son uluslararası festivallerin Fransız fantastik sinemasına pek ilgi göstermediği de bir gerçek. Bu değişmeye başlayan bir şey. Giderek daha fazla tür filmi var: Cannes'ın son edisyonunda, haşarat herhangi biri Vincent ölmeliek olarak hayvanlar krallığı.
–Film fikri nasıl ortaya çıktı?
–Babalar ve oğullar hakkında ama fantastik boyutu olan bir hikaye arıyordum. Senaryosu filminkinden oldukça farklı olan ama melezleşme temasını işlediği için oldukça ilgimi çeken genç bir senarist olan Pauline Munier ile tanıştım. Birlikte çalışmaya başladık. Mutasyonu yavaş ilerleyen doğal bir hastalık olarak ele almayı ilginç bulduk. Mutasyonun içten dışa doğru bir hareket olarak ortaya çıkması hoşuma gidiyor. Bedeni değiştirir, bedenin sosyal etkileşimleri değişir ve potansiyel olarak dünyayı değiştirebilir.
Filmin sahne arkası.
– Bir yanda aile draması, diğer yanda gençlik draması gibi filmde mevcut olan diğer türlerle fantastik olanı nasıl ifade ettiniz?
–Karakterleri her zaman merkeze koyuyorum, onların kariyeri benim için en önemli şey. Spielberg ya da Shyamalan, Miyazaki ya da Bong Joon-ho gibi gençliğimde beni etkileyen tür filmleri, baş karakterlerin etrafında dönen filmlerdir. Tarih fantastik olmadan önce daima insandır. Örneğin, E.T. uzaylılar olmadan çalışabilir. Karakterlerinizin seviyesinde film çekip anlattığınızda her şeye izin verilir; gerçekçiliği, dramayı ve fantastik olanı karıştırabilirsiniz.
–Filmin büyük bir kısmı dramadan kaynaklanıyor. Émile'in fiziksel dönüşümü tipik bir örnektir. reşit olmaFantastik bir önerme olmasa da vücudun da değiştiği yer.
–Üç dramatik kalp ve birbirine karışan üç hikaye var: Émile'nin hikayesi, reşit olma; oğlunu yavaş yavaş kaybeden ve inanç sistemini değiştirmek zorunda kalan bir babanın öyküsü; ve değişen, gerilime, aksiyona, maceraya daha çok tepki veren ve benim daha politik temalarla uğraşmamı sağlayan bir toplumun çerçevesinde yer alan karakterlerin hikayesi var.
Tom Mercier, kuşa dönüşen genç Fix'i canlandırıyor.
–Sonuncusu, göç meselesine ve bu insanların özellikle Fransa gibi ülkelerde zorluklarla nasıl bütünleştiğine değiniyor gibi görünüyor.
–Mutasyon, farklılık sorununu ve bunun bireyler düzeyinde mi yoksa bir bütün olarak toplum düzeyinde mi kabul edildiği sorusunu gündeme getirir. Ama bu çatışma karşısında pozisyon almamak çok önemliydi ki pozisyon alan izleyici olsun. Başka okumalar da vardı. Mesela filmi izledikten sonra benimle Fransa'daki psikiyatri krizinden, ırkçılıktan, cinsiyet geçişlerinden, ekolojik nedenlerden bahseden insanlar vardı. İzleyiciye filmi birçok şekilde yorumlama olanağı veren fantastik sinemanın metaforik gücüdür.
Canavar gibi bir vücut
–Fantastik ve korku filmlerinde bedenin dönüşümü genellikle canavarca bir şeydir. Ancak burada konu belli bir kafa karışıklığıyla işleniyor.
–Fantazide dönüşüm iki tür filmin ortaya çıkmasına neden olur: canavarlarla ilgili olanlar ve süper kahramanlarla ilgili olanlar. Mutasyonun biyolojik olarak inandırıcı göründüğü ve sonucun bitmemiş, tanımlanmamış, kırılgan varlıklar olduğu ve aynı zamanda onları güzelleştirdiği bir ara yer düşünmeye çalıştık. İzleyicinin sınırda bir yerde olmasını istedim: İlk başta karakterler canavarca görünüyor, ancak zamanla bakış alışıyor. Estetik bir sorundu bu: Mesela kuşa dönüşen Fix'in (Tom Mercier) yüzünü bulmak aylarca tasarım yapmamızı gerektirdi.
Thomas Cailley, kameranın arkasında.
–Paul Kircher ve Romain Duris'i nasıl yönlendirdiniz? İkisinin oyunculuk tarzları çok farklı.
–Paul için bu özel bir görevdi çünkü mutasyon meselesi vardı. Bir yıl boyunca yeni bir beden dili icat etmek için bir koreografla çalıştık. Üstelik neredeyse beş ay boyunca çekim yaptık ve Paul'ün kendisi de yaşı nedeniyle değişiyordu, çekimde de bir mutasyon vardı.
Paul ve Roman arasındaki bağ konusunda, ikisi arasında kendiliğinden oluşan ilişkiye çok güvendim. Fantazi sineması seyirciyi oldukça inanılmaz şeylere inandırır ve baba ile oğul arasındaki alışverişin doğallığı tüm bunları dengeler. Duruşmanın neredeyse belgesel bir şekilde ele alınması gerekiyordu. En sevdiğim filmlerin bir kısmı oyuncularla ilgili belgeseller.
“Hayvanlar Krallığı”nın şok edici sonu
– Aktörler hakkında bir belgesel olarak kurgu, oldukça Godard'cı bir fikir.
–Godard'ın adı ilginç ama ben daha çok Maurice Pialat'ı düşünüyordum. Pialat'ın sinemasında kurgu çok güçlü ve hikayeler her zaman trajik ama aynı zamanda karakterlere ve oyunculara çok güzel ve çok sade bir bakış da var.
Fransız film yapımcısı Thomas Cailley. Fotoğraf: “Maxi Failla”
Ancak Yönetmen Thomas Cailley bu bölünmeyi terör kodlarından değil, dramın koordinatlarından filme alıyor. Bedeli marjinalleşmeyle ödenen korkulan melezleşmenin karşılığı olarak tuhaf bir canlılık var; sanki değişim, kahramanları yeni bir dünya deneyimine sürüklüyormuş gibi. Geçişin ardından hayvanlar krallığı Mart ayındaki Fransız Film Festivali için, film yapımcısının ziyareti de dahildi. Nartık ticari prömiyeri geldi.
Paul Kircher ve Romain Duris, “Hayvanlar Krallığı”nda oğul ve baba rolünde.
–Fantastik sinemayı dışlayan, kalıplaşmış bir Fransız sineması vizyonu var. Baskın türler diğerleri gibi görünüyor: komedi, drama, gerilim. Fransız sineması bağlamında filminizi nasıl görüyorsunuz?
–Fransız sinemasında Méliès'le birlikte çok uzun bir fantastik gelenek var. Ancak son uluslararası festivallerin Fransız fantastik sinemasına pek ilgi göstermediği de bir gerçek. Bu değişmeye başlayan bir şey. Giderek daha fazla tür filmi var: Cannes'ın son edisyonunda, haşarat herhangi biri Vincent ölmeliek olarak hayvanlar krallığı.
–Film fikri nasıl ortaya çıktı?
–Babalar ve oğullar hakkında ama fantastik boyutu olan bir hikaye arıyordum. Senaryosu filminkinden oldukça farklı olan ama melezleşme temasını işlediği için oldukça ilgimi çeken genç bir senarist olan Pauline Munier ile tanıştım. Birlikte çalışmaya başladık. Mutasyonu yavaş ilerleyen doğal bir hastalık olarak ele almayı ilginç bulduk. Mutasyonun içten dışa doğru bir hareket olarak ortaya çıkması hoşuma gidiyor. Bedeni değiştirir, bedenin sosyal etkileşimleri değişir ve potansiyel olarak dünyayı değiştirebilir.
– Bir yanda aile draması, diğer yanda gençlik draması gibi filmde mevcut olan diğer türlerle fantastik olanı nasıl ifade ettiniz?
–Karakterleri her zaman merkeze koyuyorum, onların kariyeri benim için en önemli şey. Spielberg ya da Shyamalan, Miyazaki ya da Bong Joon-ho gibi gençliğimde beni etkileyen tür filmleri, baş karakterlerin etrafında dönen filmlerdir. Tarih fantastik olmadan önce daima insandır. Örneğin, E.T. uzaylılar olmadan çalışabilir. Karakterlerinizin seviyesinde film çekip anlattığınızda her şeye izin verilir; gerçekçiliği, dramayı ve fantastik olanı karıştırabilirsiniz.
–Filmin büyük bir kısmı dramadan kaynaklanıyor. Émile'in fiziksel dönüşümü tipik bir örnektir. reşit olmaFantastik bir önerme olmasa da vücudun da değiştiği yer.
–Üç dramatik kalp ve birbirine karışan üç hikaye var: Émile'nin hikayesi, reşit olma; oğlunu yavaş yavaş kaybeden ve inanç sistemini değiştirmek zorunda kalan bir babanın öyküsü; ve değişen, gerilime, aksiyona, maceraya daha çok tepki veren ve benim daha politik temalarla uğraşmamı sağlayan bir toplumun çerçevesinde yer alan karakterlerin hikayesi var.
–Sonuncusu, göç meselesine ve bu insanların özellikle Fransa gibi ülkelerde zorluklarla nasıl bütünleştiğine değiniyor gibi görünüyor.
–Mutasyon, farklılık sorununu ve bunun bireyler düzeyinde mi yoksa bir bütün olarak toplum düzeyinde mi kabul edildiği sorusunu gündeme getirir. Ama bu çatışma karşısında pozisyon almamak çok önemliydi ki pozisyon alan izleyici olsun. Başka okumalar da vardı. Mesela filmi izledikten sonra benimle Fransa'daki psikiyatri krizinden, ırkçılıktan, cinsiyet geçişlerinden, ekolojik nedenlerden bahseden insanlar vardı. İzleyiciye filmi birçok şekilde yorumlama olanağı veren fantastik sinemanın metaforik gücüdür.
Canavar gibi bir vücut
–Fantastik ve korku filmlerinde bedenin dönüşümü genellikle canavarca bir şeydir. Ancak burada konu belli bir kafa karışıklığıyla işleniyor.
–Fantazide dönüşüm iki tür filmin ortaya çıkmasına neden olur: canavarlarla ilgili olanlar ve süper kahramanlarla ilgili olanlar. Mutasyonun biyolojik olarak inandırıcı göründüğü ve sonucun bitmemiş, tanımlanmamış, kırılgan varlıklar olduğu ve aynı zamanda onları güzelleştirdiği bir ara yer düşünmeye çalıştık. İzleyicinin sınırda bir yerde olmasını istedim: İlk başta karakterler canavarca görünüyor, ancak zamanla bakış alışıyor. Estetik bir sorundu bu: Mesela kuşa dönüşen Fix'in (Tom Mercier) yüzünü bulmak aylarca tasarım yapmamızı gerektirdi.
–Paul Kircher ve Romain Duris'i nasıl yönlendirdiniz? İkisinin oyunculuk tarzları çok farklı.
–Paul için bu özel bir görevdi çünkü mutasyon meselesi vardı. Bir yıl boyunca yeni bir beden dili icat etmek için bir koreografla çalıştık. Üstelik neredeyse beş ay boyunca çekim yaptık ve Paul'ün kendisi de yaşı nedeniyle değişiyordu, çekimde de bir mutasyon vardı.
Paul ve Roman arasındaki bağ konusunda, ikisi arasında kendiliğinden oluşan ilişkiye çok güvendim. Fantazi sineması seyirciyi oldukça inanılmaz şeylere inandırır ve baba ile oğul arasındaki alışverişin doğallığı tüm bunları dengeler. Duruşmanın neredeyse belgesel bir şekilde ele alınması gerekiyordu. En sevdiğim filmlerin bir kısmı oyuncularla ilgili belgeseller.
– Aktörler hakkında bir belgesel olarak kurgu, oldukça Godard'cı bir fikir.
–Godard'ın adı ilginç ama ben daha çok Maurice Pialat'ı düşünüyordum. Pialat'ın sinemasında kurgu çok güçlü ve hikayeler her zaman trajik ama aynı zamanda karakterlere ve oyunculara çok güzel ve çok sade bir bakış da var.