Bir başyapıtla başlayan filmografiler var. Bu, Orson Welles veya Walter Hill gibi büyük yönetmenlerin başına geldi: ikisi de kariyerlerini film çekmelerine olanak sağlayan koşulları yeniden yaratmaya adadılar. Vatandaş Ve Sokak dövüşçüsü; Geri dönüşün imkansız olduğu kayıp bir cenneti anlatan ilk film. 1975'e gelindiğinde Hill, John Huston ve Sam Peckinpah için yazdığı senaryolar sayesinde çoktan adını duyurmuştu. Onun baş opera Bu, diğer yönetmenler için geliştirilen evrenlerin organik bir devamı olacaktır: Psikolojiden yoksun, kendilerini kendilerinden daha büyük güçlere karşı ölçmek zorunda olan, her zaman en ufak bir şikayet mırıltısı olmadan sert, dürüst kahramanların etrafında dönen hikayeler.
Aslında öyleydi Yeni Hollywood'un ufkunda bir açıklık açın Alan Pakula'nın zekice hazırlanmış gerilim filmlerinin, Bob Rafelson'un gerçekçi dramlarının veya Robert Altman'ın hicivlerinin dışında bir özgürlük alanı olarak on yıl önce başladı. Bu görevde kendilerini, koşullar nedeniyle birleşmiş ya da ayrılmış, her biri kendi türüne adanmış, Sam Peckinpah, John Boorman, John Carpenter ve şimdi de Hill gibi ikinci bir film yapımcıları dizisi olarak buldular.
Sokak dövüşçüsüönemli bir kopyası HBO Max'te görülebilir (başlıkla birlikte) Zorlu dönem), neredeyse mitolojik bir imgeyle başlıyor: Chaney'nin canlandırdığı Charles Bronsonbir yük treniyle seyahat ederek küçük bir kasabaya varır. Büyük Bunalım'ın şok dalgasının hala nüfusun önemli bir bölümünü vurduğu 1929 yılı sonrası dönemdir.
“Sokak Dövüşçüsü” filmi, 1975.
Chaney ıssız sokaklarda yürüyor ve bir noktada elinde kalan azıcık parayı bir kahve ve yiyecek için harcıyor. Kısacık bir çekim ama New Hollywood'un şimdiye kadar sunduğu en inanılmaz görüntülerden biri: Dışarıdaki küçük bir barın tezgahına yaslanan Bronson, kahvesini içiyor ve hızla gazeteyi okuyor; karşısında bara bakan zavallı kadın; Arkasında, bazı adamların girdiği harap bir fabrika tarafından zar zor kesintiye uğrayan ıssız şehrin uçsuz bucaksızlığı var. İzleyici gibi Chaney de meraklıdır, belki orada ona göre bir şeyler vardır ama Hill aksiyonu hızlandırmaz, bardaki sahnenin kahramanın yorgun ritmini takip etmesine izin verir, bu aynı zamanda açlığın ve bitkinliğin ritmidir, bir ritimdir. mağlup olanlardan. Harap olmuş binada Chaney, para toplayıp yoluna devam edebileceği yasadışı bir dövüş çetesi keşfeder.
Chaney'nin kararsız yönetici Speed ve afyon bağımlısı doktor Poe ile olan ortaklığı, geçmişi en azından 1900'lere kadar uzanan küçük, marjinal bir tür olan boks filminin koordinatlarını hemen belirler. kırık tomurcuklarile ilgili David Griffithbiraz devam et başyapıt gibi SavaşçıRobert Wise'ın yazdığı ve John Huston'ın yazdığı City of Gold ile 70'lere ulaşıyor. Bir yıl sonra Sokak dövüşçüsü John G. Avildsen'in senaryosunu Stallone'un yazdığı Rocky, malzemelerini yeraltı dünyasından, kırılmış varlıklardan ve imkansız hayallerden alan bir başka drama olarak vizyona giriyor.
Charles Bronson önde.
Hill filmlerindeki acımasız dövüşlerin boks kurallarına uymadığı doğru ama aynı zamanda boks kurallarına uymadığı da bir gerçek. boks filmleri Bunlar her zaman mücadelenin ring dışındaki insan ilişkilerine nüfuz eden adaletsizliği yoğunlaştırdığı yozlaşma ve sefalet hikayeleriydi. Sokak dövüşçüsü Böylece bir türün ve bir motifin tarihiyle, yalnızca darbeler indirerek ve aynı zamanda onları karşılamayı öğrenerek hayatta yol alabilen kör dövüşçünün tarihiyle bütünleştirilir.
New Orleans, kumarhaneler, köhne lokantalar, paslı apartmanlar; Hill her şeyi olağanüstü bir hassasiyetle filme alıyor. Fotoğraf, sanki her aşınmış kağıt veya boya tonunun arkasında bir zamanlar daha iyi bir dünya varmış gibi parlak ama yumuşak renkler gösteriyor. Uçaklar sabit, sert, soyulmuş; yönetmen her görüntüde ne söyleyeceğini biliyor, başka bir şeye gerek yok, kamera hareketi yok.
sokak kavgaları
Dövüşlerin heyecanı aynı ifade kodu izlenerek anlatılır: dövüşçülerin sinirliliğini, saldırı öncesi şüpheyi, atılan darbenin baş dönmesini, ilk yumruğun etkisini yakalamaya çalışan, neredeyse her zaman uzun mesafeli atışlar, son saldırıyı takip eden fiziksel çöküş. Scorsese'nin aksine vahşi boğaHill, dövüşlerinden herhangi bir destan çıkarmıyor; sıkıntı zamanlarında hayatta kalmanın zorluklarını sentezleyen minyatür bir alanı zar zor buluyor.
Amerikalı yönetmen Walter Hill. Fotoğraf: “EFE”
Bronson, bu anlara büyüsü bozulan bir savaşçının bilgeliğiyle girip çıkıyor, Lucy'yle (zaten evli olduğu Jill Ireland) ilişkisini sürdürdüğü soğukluğun aynısıyla. Partinin ve sohbetin zevkleri diğerleri içindir; James Coburn'un her zamanki menzilinin dışında ama her zamanki histrionik çekiciliğiyle canlandırdığı heyecanlı ve dengesiz menajer Speed gibi o cehennem ringinde kavga etmeyenler içindir.
Hill neredeyse elli yılını dünyanın ilkel çekirdeğini yeniden keşfetmeye çalışarak harcadı. Sokak dövüşçüsü (2002'de bile bulamadı) Tartışmasızbu manevi bir yeniden yapım olmak isterdi). Sıra dışı filmlerle dolu düzensiz filmografisi savaşçılar herhangi biri ateşli sokaklarbir daha aynı adalet ve zarafetle film yapmadı.
Aslında öyleydi Yeni Hollywood'un ufkunda bir açıklık açın Alan Pakula'nın zekice hazırlanmış gerilim filmlerinin, Bob Rafelson'un gerçekçi dramlarının veya Robert Altman'ın hicivlerinin dışında bir özgürlük alanı olarak on yıl önce başladı. Bu görevde kendilerini, koşullar nedeniyle birleşmiş ya da ayrılmış, her biri kendi türüne adanmış, Sam Peckinpah, John Boorman, John Carpenter ve şimdi de Hill gibi ikinci bir film yapımcıları dizisi olarak buldular.
Sokak dövüşçüsüönemli bir kopyası HBO Max'te görülebilir (başlıkla birlikte) Zorlu dönem), neredeyse mitolojik bir imgeyle başlıyor: Chaney'nin canlandırdığı Charles Bronsonbir yük treniyle seyahat ederek küçük bir kasabaya varır. Büyük Bunalım'ın şok dalgasının hala nüfusun önemli bir bölümünü vurduğu 1929 yılı sonrası dönemdir.
“Sokak Dövüşçüsü” filmi, 1975.
Chaney ıssız sokaklarda yürüyor ve bir noktada elinde kalan azıcık parayı bir kahve ve yiyecek için harcıyor. Kısacık bir çekim ama New Hollywood'un şimdiye kadar sunduğu en inanılmaz görüntülerden biri: Dışarıdaki küçük bir barın tezgahına yaslanan Bronson, kahvesini içiyor ve hızla gazeteyi okuyor; karşısında bara bakan zavallı kadın; Arkasında, bazı adamların girdiği harap bir fabrika tarafından zar zor kesintiye uğrayan ıssız şehrin uçsuz bucaksızlığı var. İzleyici gibi Chaney de meraklıdır, belki orada ona göre bir şeyler vardır ama Hill aksiyonu hızlandırmaz, bardaki sahnenin kahramanın yorgun ritmini takip etmesine izin verir, bu aynı zamanda açlığın ve bitkinliğin ritmidir, bir ritimdir. mağlup olanlardan. Harap olmuş binada Chaney, para toplayıp yoluna devam edebileceği yasadışı bir dövüş çetesi keşfeder.
Chaney'nin kararsız yönetici Speed ve afyon bağımlısı doktor Poe ile olan ortaklığı, geçmişi en azından 1900'lere kadar uzanan küçük, marjinal bir tür olan boks filminin koordinatlarını hemen belirler. kırık tomurcuklarile ilgili David Griffithbiraz devam et başyapıt gibi SavaşçıRobert Wise'ın yazdığı ve John Huston'ın yazdığı City of Gold ile 70'lere ulaşıyor. Bir yıl sonra Sokak dövüşçüsü John G. Avildsen'in senaryosunu Stallone'un yazdığı Rocky, malzemelerini yeraltı dünyasından, kırılmış varlıklardan ve imkansız hayallerden alan bir başka drama olarak vizyona giriyor.
Hill filmlerindeki acımasız dövüşlerin boks kurallarına uymadığı doğru ama aynı zamanda boks kurallarına uymadığı da bir gerçek. boks filmleri Bunlar her zaman mücadelenin ring dışındaki insan ilişkilerine nüfuz eden adaletsizliği yoğunlaştırdığı yozlaşma ve sefalet hikayeleriydi. Sokak dövüşçüsü Böylece bir türün ve bir motifin tarihiyle, yalnızca darbeler indirerek ve aynı zamanda onları karşılamayı öğrenerek hayatta yol alabilen kör dövüşçünün tarihiyle bütünleştirilir.
New Orleans, kumarhaneler, köhne lokantalar, paslı apartmanlar; Hill her şeyi olağanüstü bir hassasiyetle filme alıyor. Fotoğraf, sanki her aşınmış kağıt veya boya tonunun arkasında bir zamanlar daha iyi bir dünya varmış gibi parlak ama yumuşak renkler gösteriyor. Uçaklar sabit, sert, soyulmuş; yönetmen her görüntüde ne söyleyeceğini biliyor, başka bir şeye gerek yok, kamera hareketi yok.
sokak kavgaları
Dövüşlerin heyecanı aynı ifade kodu izlenerek anlatılır: dövüşçülerin sinirliliğini, saldırı öncesi şüpheyi, atılan darbenin baş dönmesini, ilk yumruğun etkisini yakalamaya çalışan, neredeyse her zaman uzun mesafeli atışlar, son saldırıyı takip eden fiziksel çöküş. Scorsese'nin aksine vahşi boğaHill, dövüşlerinden herhangi bir destan çıkarmıyor; sıkıntı zamanlarında hayatta kalmanın zorluklarını sentezleyen minyatür bir alanı zar zor buluyor.
Bronson, bu anlara büyüsü bozulan bir savaşçının bilgeliğiyle girip çıkıyor, Lucy'yle (zaten evli olduğu Jill Ireland) ilişkisini sürdürdüğü soğukluğun aynısıyla. Partinin ve sohbetin zevkleri diğerleri içindir; James Coburn'un her zamanki menzilinin dışında ama her zamanki histrionik çekiciliğiyle canlandırdığı heyecanlı ve dengesiz menajer Speed gibi o cehennem ringinde kavga etmeyenler içindir.
Hill neredeyse elli yılını dünyanın ilkel çekirdeğini yeniden keşfetmeye çalışarak harcadı. Sokak dövüşçüsü (2002'de bile bulamadı) Tartışmasızbu manevi bir yeniden yapım olmak isterdi). Sıra dışı filmlerle dolu düzensiz filmografisi savaşçılar herhangi biri ateşli sokaklarbir daha aynı adalet ve zarafetle film yapmadı.