Siyaset felsefesi, iktidar, sivil toplumun yönetimi, dindar ile seküler arasındaki ayrım, Devlet ve onun piyasayla ilişkisi hakkındaki çeşitli fikirlerin attığı bir ok gibi moderniteyi aşar. Siyasal düşüncenin çokbiçimliliği kitapta ifade ediliyor Klasikler farklı bir oyundur. Siyaset felsefesine girişColihue yayınevi, Damian Jorge Rosanovich, derleyici. Açık ve çekici bir anlatımla birçok yazar (aralarında Antonio Domingo Tursi (1953-2020), okuyucuya Batı siyaset felsefesinin geniş bir yelpazesini sunuyor; Machiavelli, Descartes, Hobbes, Spinoza, Rousseau, Kant, Fichte, Hegel, Kierkegaard, Marx, Gramsci, Schmitt, Arendt, Ve Jacobs.
Machiavelli her zaman etkili olmuştur.
Bu, anısına ithaf edilmiş bir kitaptır. Jorge Dotti (1947-2018), kariyeri boyunca meslekleri eken ve derin kaygıları besleyen düşünür ve profesör Felsefe içinde Buenos Aires Üniversitesi.
“Siyaset Felsefesinin Perspektifleri ve Gelenekleri” metni, Andrés RoslerOxford Üniversitesi'nden hukuk doktoru, araştırmacı Conicetve UBA'da Hukuk Felsefesi profesörü, sanal bir giriş görevi görüyor. Ve Buenos Aires Üniversitesi'nden Felsefe doktoru olan ve Jena Üniversitesi'nde yüksek lisans eğitimi alan DJ Rosanovich'in yazdığı “Devlet Felsefesi: miras ve güncel olaylar”, Almanyabu zengin deneme niteliğindeki çoksesli cildi kapatıyor.
Bahsi geçen önsözde siyaset hakkında düşünmek siyaset bilimi, hukuk felsefesi, siyaset teolojisi ve siyasetin özerkliği ile olan ilişkisini ortaya çıkarıyor. Siyasi düzen devlet egemenliğine borçludur. Avrupa ilk yüzyıllarda dinsel iç savaşlar nedeniyle boğulmuş modernlik. O halde egemen Devlet uzlaşmanın garantörü olarak duruyordu. Ve bu süreçte egemenlik düşüncesi ile siyasal teolojinin sözde tezleri arasındaki yer altı bağlantısını da unutmamalıyız; kalemi ne hareket ettirir Carl Schmitt şunu belirtirken: “Modern Devlet teorisinin tüm merkezi kavramları sekülerleşmiş teolojik kavramlardır.”
Hobbes, kendi mutlak Devletinin, ünlü Leviathan, “ölümlü bir tanrıdır.” Ve liberalizm Modern politikanın artık tüm teolojik arka plan açısından tamamen sekülerleştiğini doğruluyor. Bununla birlikte, diğer olası açıklamaların yanı sıra, Fransız Devrimi'nin güçlü bir şekilde desteklediği ve eşitlik fikriyle birlikte laiklik, bireylerin eşit ahlaki onuruna sahip olan Hıristiyan ideolojisini devam ettirmektedir. Tanrı.
Siyaset felsefesi akımları arasındaki çatışma kolaylıkla ortaya çıkar. Bu nedenle, “siyaset felsefesi, insan davranışını yönlendiren farklı değerlerin (özgürlük, eşitlik, mutluluk vb.) neden olduğu anlaşmazlıkları incelemeye adanmıştır ve bu nedenle çatışma sıklıkla siyasetin odak noktası gibi görünmektedir” diye yazıyor. Rosler.
Ancak siyasetin eğrisi yalnızca çatışmaların gerilimiyle değil, aynı zamanda onları yumuşatma ve çözme iradesiyle de çarpıklaşıyor. Aslında aralarındaki sürtüşmeyi yaşadıktan sonra liberal hukuk devleti ve sosyal haklar devleti konusunda Rosanovich, toplum ile Devlet arasındaki uyumsuzlukları kesin bir formülle etkisiz hale getirmenin imkansızlığı konusunda uyarıyor. Ancak sosyal bünyeyi aşan çatışma, onu mutlaka sürekli istikrarsızlığa mahkum etmez.
“Klasikler ayrı bir oyundur. Siyaset felsefesine giriş.” Editoryal Colihue, Damián Jorge Rosanovich
Carl Schmitt.
Söz konusu kitabın derleyicisi, “siyasetin, diğer şeylerin yanı sıra, bu çatışmalarla toplu pazarlık yoluyla yüzleşmek için var olduğu” göz önüne alındığında, siyasetin çatışmaların yoğunluğunu yumuşatma iradesini kaybetmemesi gerektiğini belirtiyor.
Burada incelenen kitap, koordineli bir hareketle siyasi düşüncenin klasiklerine dönüşün, iyi hükümete giden bir yol ve hakları en iyi şekilde koruyan anlaşmalara yönelik eylem olarak siyasete olan ihtiyacı yeniden doğrulamak için iyi bir maya olduğunu gösteriyor.
Machiavelli her zaman etkili olmuştur.
Bu, anısına ithaf edilmiş bir kitaptır. Jorge Dotti (1947-2018), kariyeri boyunca meslekleri eken ve derin kaygıları besleyen düşünür ve profesör Felsefe içinde Buenos Aires Üniversitesi.
“Siyaset Felsefesinin Perspektifleri ve Gelenekleri” metni, Andrés RoslerOxford Üniversitesi'nden hukuk doktoru, araştırmacı Conicetve UBA'da Hukuk Felsefesi profesörü, sanal bir giriş görevi görüyor. Ve Buenos Aires Üniversitesi'nden Felsefe doktoru olan ve Jena Üniversitesi'nde yüksek lisans eğitimi alan DJ Rosanovich'in yazdığı “Devlet Felsefesi: miras ve güncel olaylar”, Almanyabu zengin deneme niteliğindeki çoksesli cildi kapatıyor.
Bahsi geçen önsözde siyaset hakkında düşünmek siyaset bilimi, hukuk felsefesi, siyaset teolojisi ve siyasetin özerkliği ile olan ilişkisini ortaya çıkarıyor. Siyasi düzen devlet egemenliğine borçludur. Avrupa ilk yüzyıllarda dinsel iç savaşlar nedeniyle boğulmuş modernlik. O halde egemen Devlet uzlaşmanın garantörü olarak duruyordu. Ve bu süreçte egemenlik düşüncesi ile siyasal teolojinin sözde tezleri arasındaki yer altı bağlantısını da unutmamalıyız; kalemi ne hareket ettirir Carl Schmitt şunu belirtirken: “Modern Devlet teorisinin tüm merkezi kavramları sekülerleşmiş teolojik kavramlardır.”
Hobbes, kendi mutlak Devletinin, ünlü Leviathan, “ölümlü bir tanrıdır.” Ve liberalizm Modern politikanın artık tüm teolojik arka plan açısından tamamen sekülerleştiğini doğruluyor. Bununla birlikte, diğer olası açıklamaların yanı sıra, Fransız Devrimi'nin güçlü bir şekilde desteklediği ve eşitlik fikriyle birlikte laiklik, bireylerin eşit ahlaki onuruna sahip olan Hıristiyan ideolojisini devam ettirmektedir. Tanrı.
Siyaset felsefesi akımları arasındaki çatışma kolaylıkla ortaya çıkar. Bu nedenle, “siyaset felsefesi, insan davranışını yönlendiren farklı değerlerin (özgürlük, eşitlik, mutluluk vb.) neden olduğu anlaşmazlıkları incelemeye adanmıştır ve bu nedenle çatışma sıklıkla siyasetin odak noktası gibi görünmektedir” diye yazıyor. Rosler.
Ancak siyasetin eğrisi yalnızca çatışmaların gerilimiyle değil, aynı zamanda onları yumuşatma ve çözme iradesiyle de çarpıklaşıyor. Aslında aralarındaki sürtüşmeyi yaşadıktan sonra liberal hukuk devleti ve sosyal haklar devleti konusunda Rosanovich, toplum ile Devlet arasındaki uyumsuzlukları kesin bir formülle etkisiz hale getirmenin imkansızlığı konusunda uyarıyor. Ancak sosyal bünyeyi aşan çatışma, onu mutlaka sürekli istikrarsızlığa mahkum etmez.
Söz konusu kitabın derleyicisi, “siyasetin, diğer şeylerin yanı sıra, bu çatışmalarla toplu pazarlık yoluyla yüzleşmek için var olduğu” göz önüne alındığında, siyasetin çatışmaların yoğunluğunu yumuşatma iradesini kaybetmemesi gerektiğini belirtiyor.
Burada incelenen kitap, koordineli bir hareketle siyasi düşüncenin klasiklerine dönüşün, iyi hükümete giden bir yol ve hakları en iyi şekilde koruyan anlaşmalara yönelik eylem olarak siyasete olan ihtiyacı yeniden doğrulamak için iyi bir maya olduğunu gösteriyor.