“Çevreniz fark etmeden bilinç durumlarınızın bu kadar değişebilmesine şaşırıyordunuz. Bazen aylar önce bir akşam yemeğinde birine çok depresyonda olduğunuzu itiraf ediyordunuz. Şaşkınlıkla körlüğünü bir saatli bomba gibi keşfetti. “Ve sen her zaman sadık olarak aynı ifadeyi korudun.” Edouard Levé (1965-2007), adlı kısa romanında İntihar25 yaşında intihar eden bir arkadaşının karakterinin duygusal durumu. Yazar metni editörüne teslim eder ve birkaç gün sonra 42 yaşında intihar eder. İntihar duyurulabilir veya duyurulmayabilir. Önceden tasarlanmış olabilir veya olmayabilir. Durmadan, sorgulamadan olayları akışına bırakmamalıyız. Zamanında. Evet, daha büyük kötülüklerden kaçınmak için zamanla.
Yazar Edouard Levé.
Dünya nüfusunda intihar nedeniyle ölümlerin görülme sıklığı nedeniyle halk sağlığı politikaları içerisinde öncelikli bir konudur. Arjantin Psikiyatristler DerneğiHer zaman ruh sağlığı alanına odaklanan bir kurum olan 2014 yılında düzenlenen son kongresinin teması olarak önerdiği Mar del Plata yakın zamanda: “Depresyon ve intihar: klinik bir bakış.” Ülkenin her yerinden ruh sağlığı alanında çalışan profesyonelleri bir araya getiren bir konferanstır. Bu, çeşitli disiplinler arasında ekip çalışmasını gerektirir ve şüphesiz sorunun karmaşıklığı, halk sağlığı sisteminde birlikte çalışmanın önemini yansıtmaktadır.
Gözlemimi, acı çeken bir öznedeki tekili dinlemenin ne kadar anlamlı olduğu üzerine yoğunlaştıracağım. Bazı risk sorunlarını ele alabilmek için bir sağlık sisteminin gerekli olduğu ve psikofarmakolojik yaklaşımın depresyon kliniğinin temel direklerinden biri olarak önemli olduğu intihar riskleri, bu duruma özel bir terapötik müdahaleyi ifade edebilen, dinlemeyle mümkün olan iyi bir teşhis yaklaşımını göz ardı edebileceğimiz anlamına gelmez – tam tersine -. Yani konunun yapısı, tetikleyiciler, aile desteği ve sosyal destek dikkate alınarak.
depresyon Psikopatolojik bir yapıya özgü değildir. Her ikisinde de mevcut olabilir şizofreni Bir nevrozda olduğu gibi bu, araştırılması gereken farklı sunum biçimlerine işaret eder, ancak her şeyden önce hem psikofarmakolojik hem de psikoterapötik açıdan ve aynı zamanda krizin yeterli bir şekilde tedavi edilmesi için bir araya getirilecek araçlar açısından farklı yaklaşımlar anlamına gelir.
Farklı profesyonellerin klinik uygulamalarına ilişkin konumlarını dinlemek, bu konuda rol oynayan faktörlerin karmaşıklığını anlamamızı sağlar. depresyon ve intihar. Genellikle gözlemlenen şey, farklı düşünmelerine rağmen – ya da daha doğrusu farklı düşündükleri için – belirli bir vakanın tedavisinde birleşme söz konusu olduğunda birlikte hareket etmeleri ve bunun işe yaramasıdır. Yani tedavi edici etkisi vardır. Söz konusu konuyu koruyan kurumsal bir yaklaşımın gerekli olduğu durumlarda aciliyet söz konusudur ve operasyon gerektiren bir sağlık ekibi ile gerçekleştirilir. Ancak bana göre, aciliyetin -bu şekilde sunulsun ya da sunulmasın- her zaman hastanın psişik dinamiklerine özgü öznel bir aciliyet gerektirdiğini gözden kaçırmamalıyız. Bunun için nasıl duracağınızı ve dinleyeceğinizi bilmelisiniz, bazen en küçük şeyleri bile. Can kaybı riski her zaman yüksek sesle kendini göstermez.
Başta bahsettiğimiz romana dönersek Levé, kitabında karakter haline gelen arkadaşı hakkında şunları yazıyor: “Bir gün miras aldığınız şiddeti kendinize yüklediniz. Baban olarak bunu verdin, annen olarak da aldın.” Eylem gerçekleştirilene kadar karakterde bir şey sessizce bekler. Aynı şekilde yazar da metnini editöre teslim ettikten sonra intihar eder. Ruh sağlığı alanından bizler, acı çeken bir kişinin canlılığını neyin bozduğunu sorgulama ve risk faktörlerini nelerin artırabileceğini bulma olanağına sahibiz.
Ne yazık ki, kurumsal ağlar açısından önemli bir krizin olduğu göz ardı edilemez; bu durum elbette hastaları da etkiliyor, aynı zamanda mesleki performanslarının inceliklerini yerine getirebilmeleri için onları destekleyen bir sisteme ihtiyaç duyan profesyonelleri de etkiliyor.
Acı çekenler nereye başvuracaklarını bilmiyorlar; aşırı bilginin kimseyi korumadığı günümüz dünyasında bu durum daha da fazla ve bu da muhtemelen daha önceden var olan her türlü anlaşmazlığı ve çaresizliği yeniden harekete geçiriyor. Bu, seyrekleştirilmiş bir iklim yaratır. Bu konuyu kendilerine sorabilen ve bir tür cevap verebilen kişiler var, ancak bu konuda sıkıntı çekenler de var. depresif durum Acısını barındıracak bir alan bulmakta güçlük çekiyor ve terk edilme durumlarının tekrarlanmasına karşı çok az toleransı var. Bir deneğin sahip olabileceği nüksetme eğilimlerine bir de şunu eklersek: sağlık sistemi vakanın gerektirdiği bakımın devamlılığı sağlanamazsa sonuçlar iyi olmayacaktır.
Genç adam “kendi oyununu oynamak zorunda. Sorun, çevresinin ona nasıl tepki vereceği.” Fotoğraf: Fernando de la Orden
Bu farklı yaş gruplarını kapsayabilir. Ergen grubunda, ebeveynleri ve toplumu zorlayan her semptomatik belirti bir risk patolojisini temsil etmez. Bu, nasıl yanıt vereceğinizi bilmeniz gereken bir çağrı olabilir. Bazen ergen, belirtileri aracılığıyla durumu bildiren kişidir. Elbette bu en iyi yol değil ama dışlanma ve terk edilme durumlarını yaşayan, kız ve oğullarının talepleri karşısında nasıl tepki vereceğini bilemeyen nüfusun büyük bir kısmındaki kuşaksal sorunları ortaya koyuyor. En ciddisi sessiz kalmaktır, depresyonu örtbas edebilir. Bir gencin bir dereceye kadar deneyimlememesi imkansızdır. isyan kendisinden önceki neslin ve içinde yaşadığı toplumun önünde. Dahası, eğer bunu yaşamıyorsanız, muhtemelen kaotik bir aile ortamında “sorumlu bir yetişkin”sinizdir. Ait olmayan yer. Aradaki o geçiş anında çocukluk ve yetişkinlikErgenlikteki değişimlerin dürtüsüyle karşı karşıya kalan libidinal, aile, kültürel ve sosyal geçmişlerinin tüm yükü teste tabi tutulur. Kendi oyununu oynaması gerekiyor. Sorun çevrenizin size nasıl tepki vereceğidir. Çağın buyruğu prensip olarak kaybedilenle ilgili acıya yol açmaz, kaybedilen zamanları kolaylaştırmaz. düello öznel bir olayın deneyiminin aracılık ettiği Sunduğu şey her türlü kalıcı tüketimdir. Hatta çoğu durumda sorunlu tüketime, maddeyle bastırılmaya çalışılan depresyon da eşlik ediyor.
Etkilerinin daha sonra da kendini gösterdiğini hesaba katarsak, toplumumuzun salgından nasıl çıktığını gözlemlemek bizim için yeterli olacaktır. psişik– Yaşadıkları duygusal koşullar, çözümlenmemiş acıları ve içinde yaşadıkları aile, sosyal ve ekonomik koşullar nedeniyle ihtiyaç duydukları bakıma erişemeyen kişilerin ne kadar az bakım ve ne kadar terk edildiğini ölçmek. Şüphesiz yaklaşım duruma göredir ancak bunu mümkün kılabilecek bir sağlık sistemi dahilindedir.
Sara Cohen psikanalist ve psikiyatrist. Fotoğraf: Diego Waldmann
Sara Cohen gençlerle ilgilenen bir psikanalist ve psikiyatristtir. Kitapları şunları içerir: Şairlerin suskunluğu, Dilin sınırı Ve Kafanın arkası.
Yazar Edouard Levé.
Dünya nüfusunda intihar nedeniyle ölümlerin görülme sıklığı nedeniyle halk sağlığı politikaları içerisinde öncelikli bir konudur. Arjantin Psikiyatristler DerneğiHer zaman ruh sağlığı alanına odaklanan bir kurum olan 2014 yılında düzenlenen son kongresinin teması olarak önerdiği Mar del Plata yakın zamanda: “Depresyon ve intihar: klinik bir bakış.” Ülkenin her yerinden ruh sağlığı alanında çalışan profesyonelleri bir araya getiren bir konferanstır. Bu, çeşitli disiplinler arasında ekip çalışmasını gerektirir ve şüphesiz sorunun karmaşıklığı, halk sağlığı sisteminde birlikte çalışmanın önemini yansıtmaktadır.
Gözlemimi, acı çeken bir öznedeki tekili dinlemenin ne kadar anlamlı olduğu üzerine yoğunlaştıracağım. Bazı risk sorunlarını ele alabilmek için bir sağlık sisteminin gerekli olduğu ve psikofarmakolojik yaklaşımın depresyon kliniğinin temel direklerinden biri olarak önemli olduğu intihar riskleri, bu duruma özel bir terapötik müdahaleyi ifade edebilen, dinlemeyle mümkün olan iyi bir teşhis yaklaşımını göz ardı edebileceğimiz anlamına gelmez – tam tersine -. Yani konunun yapısı, tetikleyiciler, aile desteği ve sosyal destek dikkate alınarak.
depresyon Psikopatolojik bir yapıya özgü değildir. Her ikisinde de mevcut olabilir şizofreni Bir nevrozda olduğu gibi bu, araştırılması gereken farklı sunum biçimlerine işaret eder, ancak her şeyden önce hem psikofarmakolojik hem de psikoterapötik açıdan ve aynı zamanda krizin yeterli bir şekilde tedavi edilmesi için bir araya getirilecek araçlar açısından farklı yaklaşımlar anlamına gelir.
Farklı profesyonellerin klinik uygulamalarına ilişkin konumlarını dinlemek, bu konuda rol oynayan faktörlerin karmaşıklığını anlamamızı sağlar. depresyon ve intihar. Genellikle gözlemlenen şey, farklı düşünmelerine rağmen – ya da daha doğrusu farklı düşündükleri için – belirli bir vakanın tedavisinde birleşme söz konusu olduğunda birlikte hareket etmeleri ve bunun işe yaramasıdır. Yani tedavi edici etkisi vardır. Söz konusu konuyu koruyan kurumsal bir yaklaşımın gerekli olduğu durumlarda aciliyet söz konusudur ve operasyon gerektiren bir sağlık ekibi ile gerçekleştirilir. Ancak bana göre, aciliyetin -bu şekilde sunulsun ya da sunulmasın- her zaman hastanın psişik dinamiklerine özgü öznel bir aciliyet gerektirdiğini gözden kaçırmamalıyız. Bunun için nasıl duracağınızı ve dinleyeceğinizi bilmelisiniz, bazen en küçük şeyleri bile. Can kaybı riski her zaman yüksek sesle kendini göstermez.
Başta bahsettiğimiz romana dönersek Levé, kitabında karakter haline gelen arkadaşı hakkında şunları yazıyor: “Bir gün miras aldığınız şiddeti kendinize yüklediniz. Baban olarak bunu verdin, annen olarak da aldın.” Eylem gerçekleştirilene kadar karakterde bir şey sessizce bekler. Aynı şekilde yazar da metnini editöre teslim ettikten sonra intihar eder. Ruh sağlığı alanından bizler, acı çeken bir kişinin canlılığını neyin bozduğunu sorgulama ve risk faktörlerini nelerin artırabileceğini bulma olanağına sahibiz.
Ne yazık ki, kurumsal ağlar açısından önemli bir krizin olduğu göz ardı edilemez; bu durum elbette hastaları da etkiliyor, aynı zamanda mesleki performanslarının inceliklerini yerine getirebilmeleri için onları destekleyen bir sisteme ihtiyaç duyan profesyonelleri de etkiliyor.
Acı çekenler nereye başvuracaklarını bilmiyorlar; aşırı bilginin kimseyi korumadığı günümüz dünyasında bu durum daha da fazla ve bu da muhtemelen daha önceden var olan her türlü anlaşmazlığı ve çaresizliği yeniden harekete geçiriyor. Bu, seyrekleştirilmiş bir iklim yaratır. Bu konuyu kendilerine sorabilen ve bir tür cevap verebilen kişiler var, ancak bu konuda sıkıntı çekenler de var. depresif durum Acısını barındıracak bir alan bulmakta güçlük çekiyor ve terk edilme durumlarının tekrarlanmasına karşı çok az toleransı var. Bir deneğin sahip olabileceği nüksetme eğilimlerine bir de şunu eklersek: sağlık sistemi vakanın gerektirdiği bakımın devamlılığı sağlanamazsa sonuçlar iyi olmayacaktır.
Bu farklı yaş gruplarını kapsayabilir. Ergen grubunda, ebeveynleri ve toplumu zorlayan her semptomatik belirti bir risk patolojisini temsil etmez. Bu, nasıl yanıt vereceğinizi bilmeniz gereken bir çağrı olabilir. Bazen ergen, belirtileri aracılığıyla durumu bildiren kişidir. Elbette bu en iyi yol değil ama dışlanma ve terk edilme durumlarını yaşayan, kız ve oğullarının talepleri karşısında nasıl tepki vereceğini bilemeyen nüfusun büyük bir kısmındaki kuşaksal sorunları ortaya koyuyor. En ciddisi sessiz kalmaktır, depresyonu örtbas edebilir. Bir gencin bir dereceye kadar deneyimlememesi imkansızdır. isyan kendisinden önceki neslin ve içinde yaşadığı toplumun önünde. Dahası, eğer bunu yaşamıyorsanız, muhtemelen kaotik bir aile ortamında “sorumlu bir yetişkin”sinizdir. Ait olmayan yer. Aradaki o geçiş anında çocukluk ve yetişkinlikErgenlikteki değişimlerin dürtüsüyle karşı karşıya kalan libidinal, aile, kültürel ve sosyal geçmişlerinin tüm yükü teste tabi tutulur. Kendi oyununu oynaması gerekiyor. Sorun çevrenizin size nasıl tepki vereceğidir. Çağın buyruğu prensip olarak kaybedilenle ilgili acıya yol açmaz, kaybedilen zamanları kolaylaştırmaz. düello öznel bir olayın deneyiminin aracılık ettiği Sunduğu şey her türlü kalıcı tüketimdir. Hatta çoğu durumda sorunlu tüketime, maddeyle bastırılmaya çalışılan depresyon da eşlik ediyor.
Etkilerinin daha sonra da kendini gösterdiğini hesaba katarsak, toplumumuzun salgından nasıl çıktığını gözlemlemek bizim için yeterli olacaktır. psişik– Yaşadıkları duygusal koşullar, çözümlenmemiş acıları ve içinde yaşadıkları aile, sosyal ve ekonomik koşullar nedeniyle ihtiyaç duydukları bakıma erişemeyen kişilerin ne kadar az bakım ve ne kadar terk edildiğini ölçmek. Şüphesiz yaklaşım duruma göredir ancak bunu mümkün kılabilecek bir sağlık sistemi dahilindedir.
Sara Cohen gençlerle ilgilenen bir psikanalist ve psikiyatristtir. Kitapları şunları içerir: Şairlerin suskunluğu, Dilin sınırı Ve Kafanın arkası.