Gece boyasıyla dolu bir kovaya batırılan bir çift parçalanmış bacak tavandan sarkıyor. Fantastik bir ritüel gibi, mimarisi bazı özelliklerini koruyan bir ortaçağ kalesinin içinde gerçekleşiyor gibi görünüyor. doğayla esrarengiz ilişki Çünkü bitkiler tuğla sütunların tabanından yeşeriyor.
Tablonun adı “Geceleri Su”dur ve bu tablonun bir parçasıdır. gözlerin arkasındaCott Gallery'de sergilenen sergi Renata Juncadella “gerçeğin arkasına saklanan büyülü, manevi ve metafizik bir evrenin varlığını” öne sürüyor. Bu görüntü, 24 yaşındaki görüntü yönetmeninin bir pasajı okuduğunda aklına geldi. Psikosihir ile ilgili Alejandro Jodorowsky. Bu eserde, karanlık korkusu bir çocuğun uyumasını engeller ve Şilili yazar onu iyileştirmek için çocuğun vücudunu boyar ve çocuğu geceyle kaynaştırır: “Artık sen gecesin” der ona.
Renata Juncadella'nın “Ateşin Çırağı”.
Sanatçı, “Ezoteriğe bağlandığınızda gerçekliği bir sahneleme olarak görmeye başlarsınız” diyor. “Her şeye kızan, ego kavgası yapan, vicdanı az olan, evrenden ve bizi çevreleyen şeylerden kopmuş, kendi kişiliğine, işinde başarılı olmaya, şöhrete kapılmış insanlar. İçtiğimiz suyun, tükettiğimiz gıdanın nereden geldiğinin bile farkında değiliz.” “Dünyanın Tasvirleri” adlı eserinde, bir kadın aynı anda bir ejderhayla yüzleşiyorRenata, “bilgeliğin şifresini çözmesi” gerektiğinde, doğal bir felaket ve yalnızlık olduğunu söylüyor. Her şey bunlara gönderme yapan bir alanda gerçekleşiyor gibi görünüyor Sahillerdeki yapılar mükemmel inşa edilmiş ama kirlitozla dolu çünkü içlerinde kimse yaşamıyor.
“Her zaman dinlemeye ihtiyaç duyduğum bir iç dünyam vardı. Resimde sinemanın olmadığı şey ise gerçeküstücülüğün daha kolay olmasıdır. “Evimin oturma odasında müzik dinlerken harika şeylere hayat verebiliyorum” film yapımcısı pandemide resim yapmayı bugün de sürdürdüğü bir alışkanlık haline getirdi.
“Geceleri su”, 2024, Renata Juncadella.
Sahnelerin kahramanları her zaman kadınlardır. Büyücüler, simyacılar, savaşçılar ya da “yaşam ve ölüm arasındaki gerilimin kesiştiği bir dünyayla yüzleşmek zorunda olan gizli hakikati ve ruhsal yükselişi arayanlar” diye belirtiyor. gibi ressamların eserlerine atıfta bulunurlar. Varus ilaçlarıSadece simyaya ilgi duymakla kalmayıp, aynı zamanda yalnız kadınların belirli görevleri üstlenmek için yeryüzünde “seçilmiş olanlar” olduğu hikayeleri anlatmanın gerçeküstü yolunu da paylaşacaklardı.
Ama burada kan, karanlık, deli ortaya çıkıyor, karakterlerde biraz karmaşıklık ve izleyiciyi onlar hakkında daha fazla bilgi sahibi olmaya teşvik ettiği kadar rahatsız edici olan eylemleriyle. Yaptıklarını neden o ortamda yaptıklarını, onları oraya neyin getirdiğini anlamak için onları bir romanda bulmak istemek.
Flaman resmine olan hayranlığı nedeniyle bu akımın referans verdiği simya el yazmalarını okumaya başladı. “14 yaşında astroloji okumaya başladım, sonra tarot ve simya geldi. Günlük hayattan görülemeyen daha büyük bir düzenin, daha düzenli bir gerçekliğin varlığını hissetmemizi sağlayan dillerdir.”
“Bir elmas sunumu”, 2023, Renata Juncadella.
“Vahşi Okşamalar”da köylü gibi giyinmiş iki kız ve bir erkek çocuk, kendilerinden üç kat daha büyük, sivri kulaklı ve grimsi tenli bir elf kadınının vücuduna kazıklar çakıyorlar. Her şey dikkat çekiyor ve görüntüyü bozuyor ama hepsinden önemlisi hem o keskin hançerleri gömenlerin hem de saplanan devin yüzlerinde rahatsız edici bir dinginlik yaratıyor. Yağlı boya tablonun önünde duran genç kadın, “Bu, yapması gereken fedakarlığın bir parçası: öldürdükleri şey onun egosu” diye açıklıyor.
Sahnede bir aradalar bir tür ortaçağ İtalyan büyülü gerçekçiliği devin göğüslerini çaprazlayan piercingler günümüzün modernliğini yansıtıyor. “Ego bir karakterdir, toplumda sizden bir karaktere sahip olmanızı isterler: bir şekilde giyinmenizi, bir şeyle özdeşleşmenizi. Bu kesinlikle birinin özü değil. Burada sihir gerçeklik bağlamlarına giriyor. Açık bir uzay-zaman referansı yok ve insanlar, türler ve krallıklar arasındaki hiyerarşiler kaybolmuş durumda. Manzaralar, patikalar boyunca geri çekilip daraldıklarında bile derin ve ayrıntılıdır; merdivenler, gizemli oldukları kadar sonsuz bir şekilde uzanarak çerçevenin sınırlarını aşmaktadır.
Şu anda “Ateş Çırağı”nın önünde duran Renata, “Dışarısı çoğu zaman işe yarayan bir kişilik yaratmamızı gerektiriyor ve bazen insan bundan vazgeçilen her şeyi bilse bile bunu yapmak zorunda kalıyor” diyor. Orada bir kız kan emiyor ve banyo aynasında kendine bakıyor, bu sırada arkasında Dante tarzı bir cehennem alevler içinde yanıyor. Karakterin içinde, midesindeki bir yaradan görülebilen, mistik bir denge sembolü olan caduceus vardır. “O onun özüdür. Gerçekte her şey alev alsa da uyum içindedir” diye belirtiyor.
Remedios Varo: gerçeküstü bir rüyanın görüntüleri
Ayrıca bakınız
Tate'in Londra'da açtığı büyük sürrealizm sergisinde beş Arjantinli sanatçı
Tablonun adı “Geceleri Su”dur ve bu tablonun bir parçasıdır. gözlerin arkasındaCott Gallery'de sergilenen sergi Renata Juncadella “gerçeğin arkasına saklanan büyülü, manevi ve metafizik bir evrenin varlığını” öne sürüyor. Bu görüntü, 24 yaşındaki görüntü yönetmeninin bir pasajı okuduğunda aklına geldi. Psikosihir ile ilgili Alejandro Jodorowsky. Bu eserde, karanlık korkusu bir çocuğun uyumasını engeller ve Şilili yazar onu iyileştirmek için çocuğun vücudunu boyar ve çocuğu geceyle kaynaştırır: “Artık sen gecesin” der ona.
Renata Juncadella'nın “Ateşin Çırağı”.
Sanatçı, “Ezoteriğe bağlandığınızda gerçekliği bir sahneleme olarak görmeye başlarsınız” diyor. “Her şeye kızan, ego kavgası yapan, vicdanı az olan, evrenden ve bizi çevreleyen şeylerden kopmuş, kendi kişiliğine, işinde başarılı olmaya, şöhrete kapılmış insanlar. İçtiğimiz suyun, tükettiğimiz gıdanın nereden geldiğinin bile farkında değiliz.” “Dünyanın Tasvirleri” adlı eserinde, bir kadın aynı anda bir ejderhayla yüzleşiyorRenata, “bilgeliğin şifresini çözmesi” gerektiğinde, doğal bir felaket ve yalnızlık olduğunu söylüyor. Her şey bunlara gönderme yapan bir alanda gerçekleşiyor gibi görünüyor Sahillerdeki yapılar mükemmel inşa edilmiş ama kirlitozla dolu çünkü içlerinde kimse yaşamıyor.
“Her zaman dinlemeye ihtiyaç duyduğum bir iç dünyam vardı. Resimde sinemanın olmadığı şey ise gerçeküstücülüğün daha kolay olmasıdır. “Evimin oturma odasında müzik dinlerken harika şeylere hayat verebiliyorum” film yapımcısı pandemide resim yapmayı bugün de sürdürdüğü bir alışkanlık haline getirdi.
Sahnelerin kahramanları her zaman kadınlardır. Büyücüler, simyacılar, savaşçılar ya da “yaşam ve ölüm arasındaki gerilimin kesiştiği bir dünyayla yüzleşmek zorunda olan gizli hakikati ve ruhsal yükselişi arayanlar” diye belirtiyor. gibi ressamların eserlerine atıfta bulunurlar. Varus ilaçlarıSadece simyaya ilgi duymakla kalmayıp, aynı zamanda yalnız kadınların belirli görevleri üstlenmek için yeryüzünde “seçilmiş olanlar” olduğu hikayeleri anlatmanın gerçeküstü yolunu da paylaşacaklardı.
Ama burada kan, karanlık, deli ortaya çıkıyor, karakterlerde biraz karmaşıklık ve izleyiciyi onlar hakkında daha fazla bilgi sahibi olmaya teşvik ettiği kadar rahatsız edici olan eylemleriyle. Yaptıklarını neden o ortamda yaptıklarını, onları oraya neyin getirdiğini anlamak için onları bir romanda bulmak istemek.
Flaman resmine olan hayranlığı nedeniyle bu akımın referans verdiği simya el yazmalarını okumaya başladı. “14 yaşında astroloji okumaya başladım, sonra tarot ve simya geldi. Günlük hayattan görülemeyen daha büyük bir düzenin, daha düzenli bir gerçekliğin varlığını hissetmemizi sağlayan dillerdir.”
“Vahşi Okşamalar”da köylü gibi giyinmiş iki kız ve bir erkek çocuk, kendilerinden üç kat daha büyük, sivri kulaklı ve grimsi tenli bir elf kadınının vücuduna kazıklar çakıyorlar. Her şey dikkat çekiyor ve görüntüyü bozuyor ama hepsinden önemlisi hem o keskin hançerleri gömenlerin hem de saplanan devin yüzlerinde rahatsız edici bir dinginlik yaratıyor. Yağlı boya tablonun önünde duran genç kadın, “Bu, yapması gereken fedakarlığın bir parçası: öldürdükleri şey onun egosu” diye açıklıyor.
Sahnede bir aradalar bir tür ortaçağ İtalyan büyülü gerçekçiliği devin göğüslerini çaprazlayan piercingler günümüzün modernliğini yansıtıyor. “Ego bir karakterdir, toplumda sizden bir karaktere sahip olmanızı isterler: bir şekilde giyinmenizi, bir şeyle özdeşleşmenizi. Bu kesinlikle birinin özü değil. Burada sihir gerçeklik bağlamlarına giriyor. Açık bir uzay-zaman referansı yok ve insanlar, türler ve krallıklar arasındaki hiyerarşiler kaybolmuş durumda. Manzaralar, patikalar boyunca geri çekilip daraldıklarında bile derin ve ayrıntılıdır; merdivenler, gizemli oldukları kadar sonsuz bir şekilde uzanarak çerçevenin sınırlarını aşmaktadır.
Şu anda “Ateş Çırağı”nın önünde duran Renata, “Dışarısı çoğu zaman işe yarayan bir kişilik yaratmamızı gerektiriyor ve bazen insan bundan vazgeçilen her şeyi bilse bile bunu yapmak zorunda kalıyor” diyor. Orada bir kız kan emiyor ve banyo aynasında kendine bakıyor, bu sırada arkasında Dante tarzı bir cehennem alevler içinde yanıyor. Karakterin içinde, midesindeki bir yaradan görülebilen, mistik bir denge sembolü olan caduceus vardır. “O onun özüdür. Gerçekte her şey alev alsa da uyum içindedir” diye belirtiyor.
- Gözlerin Arkası-Renata Juncadella
- Yer: Cott, Haziran 3575
- Takvim: Pazartesiden cumaya saat 14.00'ten 19.00'a kadar.
- Tarih: 4/26'ya kadar
- Giriş: özgür
Remedios Varo: gerçeküstü bir rüyanın görüntüleri
Ayrıca bakınız
Tate'in Londra'da açtığı büyük sürrealizm sergisinde beş Arjantinli sanatçı