Kuramcı, eleştirmen ve denemeci Nelly Richard (1948) Latin Amerika entelektüel dünyasının en önde gelen seslerinden biridir. 1970'lerde Şili'ye gelişinden bu yana başrol oynadı. Gelişmiş SahnePinochet liderliğindeki askeri diktatörlüğe karşı deneysel estetik-politik uygulamaları şekillenen. Keskin ve yenilikçi yaklaşımıyla tanınan yansımaları, sanat ve kültür analizini uluslararası alanda etkiledi. Yazıları hafıza politikaları, feminizm ve cinsel çeşitlilik söylemlerini iç içe geçiren anlaşılır ve kışkırtıcı bir görünüm sunuyor. Bir sonraki kitabınız Zamanlar ve modlar. Politika, eleştiri ve estetik (Paidós, 2024), çağdaş düşünceye büyük bir katkı olacağa benziyor.
Richard, entelektüel üretimine paralel olarak bölge için önemli girişimleri destekledi. Kültürel Eleştiri Dergisi veya katıldıkları Sanat ve Sosyal Bilimler Üniversitesi'ndeki (ARCIS) seminerler Jacques Derrida ile Ernesto Laclau ve Toni Negri ile Jacques Ranciere. Nasıl oluşturulacağını bildiği entelektüel ve duygusal ağların bir parçası olarak CLACSO Ağı'nın (Latin Amerika Sosyal Bilimler Konseyi Kültürel Çalışmalar ve Politikalar) bir üyesiydi ve Hafızanın Politik ve Estetiği Kürsüsü'nden sorumluydu. en Reina Sofya Müzesi Madrid'den.
Pinochet diktatörlüğü sırasında Lotty Rosenfeld, Santiago'daki farklı sembolik yerleri itaatsiz bir haç işaretiyle işaretledi.
Küratöryel alanda Şili'nin resmi olmayan temsilindeki rolü Paris Bienali 1982'de; Şili'nin 1994'teki Sidney Bienali'ne sunumu; ve çalışmalarını sunduğu 56. Venedik Bienali 2015'teki ülkesinin pavyonundan Paz Errázuriz Ve Lotty Rosenfeld.
Bu büyük Şilili sanatçıya ilişkin ilk Latin Amerika retrospektifinin bir parçası olarak, Buenos Aires'teki iki mekanda Rosenfeld'e bir sergi açıldı. ile işbirliği içinde küratörlüğünü yaptı Mariairis Flores,'de gerçekleşecek CC Matta Şili Büyükelçiliği'nin – aynı zamanda CADA kolektifinin kurucu ortağı olan Şilili yazar Diamela Eltit ile işbirliği içinde hazırlanan fotoğraf ve videolarıyla – ve Hafıza Parkı. Aşağıdaki röportajda bu deneyimlerden bazılarını ve yıkıcı şiirselliğin güncel sanat ve aktivizmdeki yankılarını gözden geçireceğiz.
-Lotty Rosenfeld'e olan ilginiz nasıl ortaya çıktı?
-Lotty Rosenfeld'in çalışmaları hakkında yazmaya 1979'daki ilk kentsel müdahalesinden bu yana başladım. Dikkatimi, diktatörlük altındaki bir şehirde kamusal alanı, görünüşte zararsız bir hareketle, şaşırtıcı bir şekilde işaret eden dikey çizgiyi geçme şeklinde değiştirmesi nedeniyle çekti. kaldırıma bez bandaj kullanılarak çizilen yatay bir çizgi ile yol ekseni. Ve böylece mecazi olarak etkinleştirildi eleştirel bir yansıma iletişim sistemleri, iktidar yetkileri ve uysal öznellikler arasındaki günlük ilişki hakkında. Haç hareketi, tek, düzenleyici ve önceden belirlenmiş bir yolun otorite kurallarına karşı bir saygısızlık işaretiydi. Kadın bir sanatçı olduğundan hareketinin ek bir değeri vardı: cinsiyet itaatsizliği. Lotty, kentsel müdahaleler ve video enstalasyonları alanındaki bireysel çalışmalarının yanı sıra, 1970'lerin sonlarında Art Actions Collective'i (CADA) kurdu ve sanatsal ve feminist gruplara katıldı.
Fotoğraf ve videolar Buenos Aires'teki Şili Büyükelçiliği'nin Matta Kültür Merkezi'nde sergileniyor.
-Buenos Aires'te görülebilecek serginin ayırt edici özellikleri neler?
-Mariairis Flores ile birlikte bireysel ve kolektif çalışmayı anlatmak istedik. muazzam uluslararası öneme sahip bir sanatçı. Kentsel müdahalelerin aktivizmini, izleyiciyi uluslararası haberlerin medya formatını değiştirmeye davet eden, çeşitli estetik dengesizliklerden rahatsız olmalarına izin veren görsel-işitsel çalışmalarla nasıl birleştireceğini biliyordu. Bu retrospektifin ilk versiyonu Eylül 2023'te Şili'de açıldı: askeri darbenin elli yılı. Bu tarihin bir nedeni olarak, Lotty'nin Şili diktatörlüğünün geçmişinin en çalkantılı parçalarına dayanarak uyguladığı hafızayı yeniden yapılandırma çalışmasını, o geçmişin asla kapanmasına izin vermeme konusunda kritik bir uyarı işareti olarak vurgulamak bizim için önemliydi.
-Şili diktatörlüğünde sanat ve politika üzerine ilk araştırmanızda, kamusal alanda beden ve performans deneyleri yapan sanatçılardan oluşan Avanzada Sahnesi'ni analiz ettiniz. Bu deneyimler bugün Latin Amerika sanatında nasıl yankı buluyor?
-Gelişmiş Sahne, 80'lerde Şili'deki diktatörlüğe karşı uygulanan ve destekler, teknikler, türler ve disiplinler arasındaki sınırların sınırlarını deneyen bir dizi sanatsal uygulamayı kapsar. Otoriter ve totaliter iktidarın emirleriyle mücadele etmeyi amaçlayan, sansüre meydan okumak için ayrıntılı dil stratejileri geliştiren bir muhalefet ve direniş sanatıydı. CADA'nın o dönemde geliştirdiği kentsel müdahaleler günümüzde de yankı bulmaya devam ediyor. Örnek olarak 1983 tarihli çalışmalarından birinin geçerliliğini belirtmek yeterli olacaktır: DEĞİL + bu, halkın suçlamaları ve talepleri eklenebilsin diye kasıtlı olarak askıda bırakılan sanatsal ifadeyi vatandaşların duvarlara ve tuvallere tamamlayacağına dair bahse girmekti. Bugüne kadar sloganı DEĞİL + Sokak protestolarında tekrarlanıyor. Dışında Gelişmiş Sahne ve seksenlerin sonunda kolektif Kıyametin Kısrakları (Francisco Casas ve Pedro Lemebel), Pinochet'nin Şili'sindeki insan hakları ihlallerinin siyasi ve biyografik hafızasının sorumluluğunu üstlenirken, eşcinsel bedenin cinsiyet tiplendirmeleriyle alay eden parodik bir kullanımını sahneledi. Bugün, Latin Amerika'da, kolektife yayılmak amacıyla performans kavramının teatralleştirilmiş kullanımından ayrılan, bedenle ilgili çok sayıda pratik var.
80'lerdeki Gelişmiş Sahneden Hayır+ eyleminin posteri.
Ekim 2019 isyanı sırasında ve feminist hareketin etkisiyle kolektifin müdahaleleri anlamlı hale geldi Tezler baskıcı-tecavüzcü devlete karşı koreografili senaryosuyla: çoğaldı ve dünyaya yayıldı Çok sayıda kadın grubuna teşekkür ederek, kendisiyle birlikte cinsel ve polis şiddetini kınadı. Ancak Arjantin'de, bedeni kamusal alanın yeniden tahsisi ve kötü muameleye maruz kalan kimliklerin görünürlüğünü talep eden kolektif seferberlik için bir vektör olarak kullanan Ni una menos sloganları ve diğer feminist ve cinsel muhalif müdahaleler etrafında da yaşananlar var.
-Sanat, hafıza ve feminizm araştırmalarınıza yön veren güç hatlarıdır. 2019'da Şili'de ortaya çıkan toplumsal isyanın ardından bu kavramlar nasıl yeniden yapılandırıldı?
-Bu isyan, Mayıs 2018'deki feminist isyandan önce geldi; bu isyan, ülkedeki tüm üniversitelerde öğrenci devralmalarıyla başladı ve daha sonra sosyal ve kültürel hiyerarşilerin kitlesel olarak sorgulanmasının bir ifadesi olarak sokaklara yayıldı. Bu, ekonomik istismar ve sosyal adaletsizlik koşullarının kitlesel olarak reddedilmesinin ilk örneğiydi (HAYIR + neoliberalizmEkim 2019'da ifade edilen bu durum, o zamana kadar geçiş yıllarında hüküm süren piyasa demokrasisinin dışında bırakılan çoklukları ön plana çıkaran siyasi-kurumsal düzende şiddetli bir kırılmaya neden oldu. Ekim 2019 yıkıcı bir nitelik taşıyordu ancak toplumsal düzenin birdenbire bozulması olayın geleceğini garanti altına almak için yeterli değil. Ne yazık ki Şili'de 2012 Yeni Anayasası için Plebisit'te Reddin zaferiyle başarısızlığa uğrayan siyasi açıdan dönüştürücü bir diziyi doğrulamak için isyanın güçsüz gücünü kurucu-kurumsal güçlerle birleştirmek gerekiyor. Bu başarısızlık olumlu bir sürecin önünü açtı. Mevcut hükümeti terk eden sağ ve aşırı sağın onarıcı yükselişi senaryosu Gabriel Boric.
Lotty Roselfeld Videoları.
-Aşırı sağın hafıza politikalarına ve cinsel çeşitliliğin seslerine karşı çıkan nefret söylemlerini nasıl okuyorsunuz?
-Hakkında çok şey yazılıyor aşırı sağın küresel fenomeni ve ideolojik savaşları yalnızca Devletin yok edilmesi ve Piyasanın yüceltilmesi lehine değil, aynı zamanda “kültürel Marksizm”e karşı da yapılıyor. Bu ölümüne savaşların araçlarından biri, Arjantinli filozofun yerinde bir şekilde adlandırdığı şeydir. Luis Ignacio GarcíaNefret Babil'inde “dilsel-duygusal şok doktrini.” Nefret söylemleri, tarihsel bir hafızaya (diktatörlüğe karşı mücadeleler), feminist bir bakış açısına (ideoloji karşıtı söylemin saldırdığı) sahip çıkanlara saldırarak, hakaret ederek, aşağılayarak, lanetleyerek sol veya ilerici hassasiyetleri iğrenç bir şekilde ihlal etmeye hizmet ediyor. Cinsiyet”) veya basitçe, daha eşitlikçi bir demokraside kolektif hakları genişleten daha fazla sosyal adalet arzusunu ifade ediyorlar.
Ötekinin kökünü kazımayı amaçlayan, rahatsız eden, korkutan ve cezalandıran, kötü davranan ve küçümseyenlerin sadist zevki üzerinden zulmü bir ganimet olarak sergileyen bu söylem rejiminin hakim olduğu bir siyasi iklime gömülmüş durumdayız. Tarihsel olarak solun dayanışma repertuarını oluşturan duygu yapılarını yeniden geçerli kılmak, bugün (sadece sözlü değil) bu kadar çok sapkınlık karşısında kafası karışmış ve tesellisiz olan, neoliberal bireycilik tasfiye etmeye çalıştığı sürece çözülmesi zor bir sorundur. her şey ortaktır ve performans, yöneticilik, yeterlilik vb. gibi muhasebe endeksleri uğruna duyulur olanın ifade gücünü feda eder. Ne barbarca bir dönemde yaşıyoruz!
Nelly Richard: yoğun eleştirel tutkusu için
Ayrıca bakınız
Francisco Casas arteba'da: Evita çöpü direnişi öngörüyor
Richard, entelektüel üretimine paralel olarak bölge için önemli girişimleri destekledi. Kültürel Eleştiri Dergisi veya katıldıkları Sanat ve Sosyal Bilimler Üniversitesi'ndeki (ARCIS) seminerler Jacques Derrida ile Ernesto Laclau ve Toni Negri ile Jacques Ranciere. Nasıl oluşturulacağını bildiği entelektüel ve duygusal ağların bir parçası olarak CLACSO Ağı'nın (Latin Amerika Sosyal Bilimler Konseyi Kültürel Çalışmalar ve Politikalar) bir üyesiydi ve Hafızanın Politik ve Estetiği Kürsüsü'nden sorumluydu. en Reina Sofya Müzesi Madrid'den.
Pinochet diktatörlüğü sırasında Lotty Rosenfeld, Santiago'daki farklı sembolik yerleri itaatsiz bir haç işaretiyle işaretledi.
Küratöryel alanda Şili'nin resmi olmayan temsilindeki rolü Paris Bienali 1982'de; Şili'nin 1994'teki Sidney Bienali'ne sunumu; ve çalışmalarını sunduğu 56. Venedik Bienali 2015'teki ülkesinin pavyonundan Paz Errázuriz Ve Lotty Rosenfeld.
Bu büyük Şilili sanatçıya ilişkin ilk Latin Amerika retrospektifinin bir parçası olarak, Buenos Aires'teki iki mekanda Rosenfeld'e bir sergi açıldı. ile işbirliği içinde küratörlüğünü yaptı Mariairis Flores,'de gerçekleşecek CC Matta Şili Büyükelçiliği'nin – aynı zamanda CADA kolektifinin kurucu ortağı olan Şilili yazar Diamela Eltit ile işbirliği içinde hazırlanan fotoğraf ve videolarıyla – ve Hafıza Parkı. Aşağıdaki röportajda bu deneyimlerden bazılarını ve yıkıcı şiirselliğin güncel sanat ve aktivizmdeki yankılarını gözden geçireceğiz.
-Lotty Rosenfeld'e olan ilginiz nasıl ortaya çıktı?
-Lotty Rosenfeld'in çalışmaları hakkında yazmaya 1979'daki ilk kentsel müdahalesinden bu yana başladım. Dikkatimi, diktatörlük altındaki bir şehirde kamusal alanı, görünüşte zararsız bir hareketle, şaşırtıcı bir şekilde işaret eden dikey çizgiyi geçme şeklinde değiştirmesi nedeniyle çekti. kaldırıma bez bandaj kullanılarak çizilen yatay bir çizgi ile yol ekseni. Ve böylece mecazi olarak etkinleştirildi eleştirel bir yansıma iletişim sistemleri, iktidar yetkileri ve uysal öznellikler arasındaki günlük ilişki hakkında. Haç hareketi, tek, düzenleyici ve önceden belirlenmiş bir yolun otorite kurallarına karşı bir saygısızlık işaretiydi. Kadın bir sanatçı olduğundan hareketinin ek bir değeri vardı: cinsiyet itaatsizliği. Lotty, kentsel müdahaleler ve video enstalasyonları alanındaki bireysel çalışmalarının yanı sıra, 1970'lerin sonlarında Art Actions Collective'i (CADA) kurdu ve sanatsal ve feminist gruplara katıldı.
-Buenos Aires'te görülebilecek serginin ayırt edici özellikleri neler?
-Mariairis Flores ile birlikte bireysel ve kolektif çalışmayı anlatmak istedik. muazzam uluslararası öneme sahip bir sanatçı. Kentsel müdahalelerin aktivizmini, izleyiciyi uluslararası haberlerin medya formatını değiştirmeye davet eden, çeşitli estetik dengesizliklerden rahatsız olmalarına izin veren görsel-işitsel çalışmalarla nasıl birleştireceğini biliyordu. Bu retrospektifin ilk versiyonu Eylül 2023'te Şili'de açıldı: askeri darbenin elli yılı. Bu tarihin bir nedeni olarak, Lotty'nin Şili diktatörlüğünün geçmişinin en çalkantılı parçalarına dayanarak uyguladığı hafızayı yeniden yapılandırma çalışmasını, o geçmişin asla kapanmasına izin vermeme konusunda kritik bir uyarı işareti olarak vurgulamak bizim için önemliydi.
-Şili diktatörlüğünde sanat ve politika üzerine ilk araştırmanızda, kamusal alanda beden ve performans deneyleri yapan sanatçılardan oluşan Avanzada Sahnesi'ni analiz ettiniz. Bu deneyimler bugün Latin Amerika sanatında nasıl yankı buluyor?
-Gelişmiş Sahne, 80'lerde Şili'deki diktatörlüğe karşı uygulanan ve destekler, teknikler, türler ve disiplinler arasındaki sınırların sınırlarını deneyen bir dizi sanatsal uygulamayı kapsar. Otoriter ve totaliter iktidarın emirleriyle mücadele etmeyi amaçlayan, sansüre meydan okumak için ayrıntılı dil stratejileri geliştiren bir muhalefet ve direniş sanatıydı. CADA'nın o dönemde geliştirdiği kentsel müdahaleler günümüzde de yankı bulmaya devam ediyor. Örnek olarak 1983 tarihli çalışmalarından birinin geçerliliğini belirtmek yeterli olacaktır: DEĞİL + bu, halkın suçlamaları ve talepleri eklenebilsin diye kasıtlı olarak askıda bırakılan sanatsal ifadeyi vatandaşların duvarlara ve tuvallere tamamlayacağına dair bahse girmekti. Bugüne kadar sloganı DEĞİL + Sokak protestolarında tekrarlanıyor. Dışında Gelişmiş Sahne ve seksenlerin sonunda kolektif Kıyametin Kısrakları (Francisco Casas ve Pedro Lemebel), Pinochet'nin Şili'sindeki insan hakları ihlallerinin siyasi ve biyografik hafızasının sorumluluğunu üstlenirken, eşcinsel bedenin cinsiyet tiplendirmeleriyle alay eden parodik bir kullanımını sahneledi. Bugün, Latin Amerika'da, kolektife yayılmak amacıyla performans kavramının teatralleştirilmiş kullanımından ayrılan, bedenle ilgili çok sayıda pratik var.
Ekim 2019 isyanı sırasında ve feminist hareketin etkisiyle kolektifin müdahaleleri anlamlı hale geldi Tezler baskıcı-tecavüzcü devlete karşı koreografili senaryosuyla: çoğaldı ve dünyaya yayıldı Çok sayıda kadın grubuna teşekkür ederek, kendisiyle birlikte cinsel ve polis şiddetini kınadı. Ancak Arjantin'de, bedeni kamusal alanın yeniden tahsisi ve kötü muameleye maruz kalan kimliklerin görünürlüğünü talep eden kolektif seferberlik için bir vektör olarak kullanan Ni una menos sloganları ve diğer feminist ve cinsel muhalif müdahaleler etrafında da yaşananlar var.
-Sanat, hafıza ve feminizm araştırmalarınıza yön veren güç hatlarıdır. 2019'da Şili'de ortaya çıkan toplumsal isyanın ardından bu kavramlar nasıl yeniden yapılandırıldı?
-Bu isyan, Mayıs 2018'deki feminist isyandan önce geldi; bu isyan, ülkedeki tüm üniversitelerde öğrenci devralmalarıyla başladı ve daha sonra sosyal ve kültürel hiyerarşilerin kitlesel olarak sorgulanmasının bir ifadesi olarak sokaklara yayıldı. Bu, ekonomik istismar ve sosyal adaletsizlik koşullarının kitlesel olarak reddedilmesinin ilk örneğiydi (HAYIR + neoliberalizmEkim 2019'da ifade edilen bu durum, o zamana kadar geçiş yıllarında hüküm süren piyasa demokrasisinin dışında bırakılan çoklukları ön plana çıkaran siyasi-kurumsal düzende şiddetli bir kırılmaya neden oldu. Ekim 2019 yıkıcı bir nitelik taşıyordu ancak toplumsal düzenin birdenbire bozulması olayın geleceğini garanti altına almak için yeterli değil. Ne yazık ki Şili'de 2012 Yeni Anayasası için Plebisit'te Reddin zaferiyle başarısızlığa uğrayan siyasi açıdan dönüştürücü bir diziyi doğrulamak için isyanın güçsüz gücünü kurucu-kurumsal güçlerle birleştirmek gerekiyor. Bu başarısızlık olumlu bir sürecin önünü açtı. Mevcut hükümeti terk eden sağ ve aşırı sağın onarıcı yükselişi senaryosu Gabriel Boric.
-Aşırı sağın hafıza politikalarına ve cinsel çeşitliliğin seslerine karşı çıkan nefret söylemlerini nasıl okuyorsunuz?
-Hakkında çok şey yazılıyor aşırı sağın küresel fenomeni ve ideolojik savaşları yalnızca Devletin yok edilmesi ve Piyasanın yüceltilmesi lehine değil, aynı zamanda “kültürel Marksizm”e karşı da yapılıyor. Bu ölümüne savaşların araçlarından biri, Arjantinli filozofun yerinde bir şekilde adlandırdığı şeydir. Luis Ignacio GarcíaNefret Babil'inde “dilsel-duygusal şok doktrini.” Nefret söylemleri, tarihsel bir hafızaya (diktatörlüğe karşı mücadeleler), feminist bir bakış açısına (ideoloji karşıtı söylemin saldırdığı) sahip çıkanlara saldırarak, hakaret ederek, aşağılayarak, lanetleyerek sol veya ilerici hassasiyetleri iğrenç bir şekilde ihlal etmeye hizmet ediyor. Cinsiyet”) veya basitçe, daha eşitlikçi bir demokraside kolektif hakları genişleten daha fazla sosyal adalet arzusunu ifade ediyorlar.
Ötekinin kökünü kazımayı amaçlayan, rahatsız eden, korkutan ve cezalandıran, kötü davranan ve küçümseyenlerin sadist zevki üzerinden zulmü bir ganimet olarak sergileyen bu söylem rejiminin hakim olduğu bir siyasi iklime gömülmüş durumdayız. Tarihsel olarak solun dayanışma repertuarını oluşturan duygu yapılarını yeniden geçerli kılmak, bugün (sadece sözlü değil) bu kadar çok sapkınlık karşısında kafası karışmış ve tesellisiz olan, neoliberal bireycilik tasfiye etmeye çalıştığı sürece çözülmesi zor bir sorundur. her şey ortaktır ve performans, yöneticilik, yeterlilik vb. gibi muhasebe endeksleri uğruna duyulur olanın ifade gücünü feda eder. Ne barbarca bir dönemde yaşıyoruz!
- Lotty Rosenfeld: hafızanın kesişimleri (1979-2020)
- Yer: MATTA Kültür Merkezi, Tagle 2762 esq. Libertador Bulvarı
- Çalışma saatleri: Per, Cuma ve Cumartesi 15:00 – 19:00 arası
- Tarih: 26 Nisan – 22 Haziran
- Lotty Rosenfeld: hafızanın kesişimleri (1979-2020)
- Yer: PAyS Odası, Parque de la Memoria, Rafael Obligado 6745.
- Çalışma saatleri: Salı'dan Pazar'a 11:00 – 17:00 arası.
- Tarih: 27 Nisan – 14 Temmuz
Nelly Richard: yoğun eleştirel tutkusu için
Ayrıca bakınız
Francisco Casas arteba'da: Evita çöpü direnişi öngörüyor