Filozof, 2001 yılında La Voz del Interior gazetesinde yayınlanan bir makalesinde, Diego Tatian Bugün seyahatin artık mümkün olmadığını, çünkü bunun “var olmayan veya bilinmeyen bir yerin aranması amacıyla yapılan bir şey” olduğunu ifade etti. Bugün seyahat etmek mümkün mü? Google Haritalar Ve algoritmalarve daha sonra deneyimin yazılı bir kaydını mı bırakacaksınız? Tarihçi Julian Varsavsky böyle bir mücadelenin mümkün olduğunun canlı bir kanıtıdır.
Son kitabında, Antarktika'dan Atacama'ya Görünmez Manzaralara Yolculuk (Adriana Hidalgo) seyahat ettiği, dinlediği, gözlemlediği, okuduğu ve kaydettiği günlükleri bir araya getirerek hem her şeyi hem de hiçbir şeyi aynı anda yakalayan çevrimiçi bakışa meydan okuyor. Bolivya tuz düzlüğünün beyazlığından, buzlu Antarktika manzaralarından veya Pagan festivallerinden geçerken Gauchito Gil içinde Akımlarbu yazar sadece baş dönmesi anlarında dinlemeyi değil, aynı zamanda dinlemeyi vurgulayarak okuyucunun bilinmeyene yaklaşmasını sağlayan güçlü bir anlatım aracı kurmayı hedefliyor.
Diyalog halinde N, bu fikri genişletiyor: “Öteki'ne açılmadan bir yolculuk 'kesilmiş' oluyor. Ve Öteki'ni gözlemlemelisin ama her şeyden önce onu dinle.”
–En çarpıcı hikayelerinizden biri, genellikle iki vizyonla anlatılan Antarktika ile ilgili: Biri daha efsanevi, diğeri daha bilimsel. Deneyiminiz nasıldı?
– Değiştirdiğim belli bir görünüm Antarktika dünyanın en büyük ve en aseptik laboratuvarı olarak. Derinlemesine incelediğinizde, bu ışıltılı ütopya size geleceğe yönelik büyük bir operasyonlar ve yatırımlar tiyatrosu, politik olarak son derece doğru bir sessiz ihaleye tabi görünümler bölgesi gibi görünüyor: gezegen artık yok olduğunda yeni bir Amerika parselleniyor. dönüştürülebilen atomlara sahiptir emtia, sıkılacak bir damla bile yok. Fetihe doğru gitmeden önce MarsAntarktika, “ilerlemenin” yağmalayacağı son ada olacak. Bu enginliği aşıp şişelenecek tatlı su ve hepsinden önemlisi sömürülecek mineraller görenler var. Antarktika'da bunu çıplak gözle göremezsiniz. Bunu görmek için oturup ders çalışmak lazım.
–Yazılarınıza gelince, edebi eserlerden alıntı yapma konusunda yazılarınızda çok özel bir şey var. Tarzınızın bir parçası mı?
-İçinde kurgu olmayan kişi kesinlikle hiçbir şey yaratamaz. Kelimelerin birleşiminde bir estetik deneyebilirim ama gerçekliğe dayanmadan imgeler yaratamam ki bu, kurgusal edebiyatın yapabileceği bir şeydir. Daha sonra seyahat yerlerimi okuma sözleşmesini bozmayan ve kronikleri zenginleştiren “edebi bölge” olarak ele alan yazarlardan alıntı yapıyorum.
–Kronikleriniz diyaloglar içeriyor. Ağız yoluyla nasıl çalışıyorsunuz?
–Seyahat tarihçelerini okuduğumda ve yazarın iç monologları ortaya çıktığında, beşinci satırda zaten sıkılmam olağandır. Bir gezide, o manzaradaki adam onun en iyi yansıması olacak ve çevredeki doğanın özgünlüğünü yakalamama yardımcı olacak. Öteki'ne açılmadan bir yolculuk “kesilir”. Ve Öteki'ni gözlemlemelisiniz ama her şeyden önce onu dinlemelisiniz. Bu nedenle kitapta röportajın dinamikleri merkezi bir rol oynuyor ve bunu en saf haliyle, dolaylı bir nesne olmadan ele alıyorum. Öteki, Benlikten çok daha fazlasını konuşur. Yoğun dinleme egzersizi yapıyorum. Karakterle saatlerce oturup onun konuşmasına izin veriyorum; Öteki konuşabilsin diye susuyorum.
Julián Varsavsky Antarktika'dan Atacama'ya Görünmez Manzaralara Yolculuk (Adriana Hidalgo) kitabının yazarıdır.
–Buenos Aires hakkındaki tarihinizde nostalji olmadan buranın bir zamanlar olduğu gibi Güney Amerika'nın Dubai'si olmadığını, La Pampa'daki bir “Paris” olmadığını, “küresel tek tarz”la seyreltildiğini söylüyorsunuz. Bugün 21. yüzyılın Buenos Aires'ini anlatmak nasıl bir şeydi?
–Binlerce yol var ve ben bir tanesine odaklandım: mimari göstergebilim göstergebilim dersini alan mimar ve göstergebilimci Eduardo Masllorens'in “dört elli” bakış açısıyla Roland Barthes içinde Ecole Pratique des Hautes Études içinde Paris. Buenos Aires'te saatlerce yürüdük, o da şehrin dilini tercüme ediyordu. mimari ve not alıyorum. İnsan yaşadığı şehri doğallaştırıp görmekten vazgeçiyor, onu çok görmekten görünmez oluyor. Benim için onu nesneleştirmek ve bağı yenilemek için ondan uzaklaşmak büyüleyici bir egzersizdi. Masllorens'le, her zaman yürüdüğüm yerde hiç görmediklerimi görmek için göstergebilimsel bir alıştırmada duvarların ne söylediğini duyabildim.
–San La Muerte alayıyla ilgili kayıtlarınızda, Latin Amerika anlatı gazeteciliğinde çok mevcut olan pagan inançları ve popüler dindarlık sorunu ortaya çıkıyor. Buna nasıl yaklaştınız?
–Tüm bunların arka planını akademisyenlerin yardımıyla anlamaya çalışarak bu senkretizmi ortadan kaldırmayı öneriyorum. Rodolfo Walsh Yetmişli yıllarda kaydettiği Aziz Ölüm Corrientes'te. Bu konular, antropolojik zenginlikleri ve oraya giderek “görünmeyene” dalma olasılıkları nedeniyle onlarca yıldır ilgimi çekiyor. Biz de bahsediyoruz Gauchito Gil ve diğer pagan azizler. Bunların temelinde Guaraníler, kölelerin getirdiği Afrikalılar, Kreoller ve sömürgeci ve cumhuriyetçi Avrupalılar var. Yazmak için tamamen bu a posteriori araştırma yöntemini tercih ediyorum. İlk önce kendimi bölgeye kaptırıyorum ve kahramanları dinliyorum. Sonra kitaplara gidiyorum, sosyal bilimcilerle röportajlar yapıyorum; Onlar yorumlamaya hazırdırlar, nasıl bakılacağını bilirler ve yıllarını tek bir çalışma konusuna adarlar. Kimse onlardan daha iyi görünmüyor. Onun evden çok rahat bir şekilde, bazen rahatsız edici yerlerden geçerek, hafifçe yürümek yerine, “hikayeyi anlatmak için seyahat” modunda seyahat etmesini sağlamak niyetindeyim ki bu, “selfie modunun” tam tersi olacaktır.
Görünmez ülkelere seyahat edin. Antarktika'dan Atacama'ya. Julián Varsavsky Editörden Adriana Hidalgo
–Bu makale, romantik seyahat fikriyle karşılaştırıldığında 21. yüzyılda seyahat etmenin değişimlerinden bahsediyor. Selfie ve narsisizm zamanlarından bahsediyorsunuz. Google Haritalar döneminde seyahat tarihçisi olarak yaptığınız çalışmalardan başka ne gibi sonuçlar çıkarıyorsunuz?
–“Paylaşmak için seyahat etmek”, “anlatmak için seyahat etmek”in tam tersidir. 21. yüzyılın tarihçisi, ortaya çıkan bir gezegene bakıyor, ancak yalnızca yüzey düzeyinde. Özette arama yapmazsanız, yalnızca zaten kendisini gösterdiği bilinen şeyi doğrulamış olursunuz: gezinin anekdotsal olması. Bu şekilde mutasyona uğrayacak cyborg neogezgin hassas bir organ olarak akıllı telefonla: etki sahibi, turistin üst aşaması. Ancak keşfedilmemiş olanın imkansızlığı zorlu bir mücadeledir. Konu daha önce görülenlere bir göz atmaktır. Bir yolculuğun şifresini çözmenin yolu fikirler dünyasından gelir. O boludencer tam tersini yapar. O, seyahat yerini tekeline alan ve onun dışsallığını kendi zevk tutumunun dijital çerçevesine indirgeyen bir fono-sapienstir: bedeni zaten fotoğraftaki manzaranın üzerine bindirilmiştir. Aşırı parçalanmış hikayesi, beğeni arayışında yüksek maruz kalma ve baş dönmesi ile dolu kontrollü maceraların bir sürekliliğidir. Yolculuğu deneyimlemeden önce yakalayın. Selfie dağa tırmanmanın motorudur. Ve bazen hayatınıza mal olur.
Son kitabında, Antarktika'dan Atacama'ya Görünmez Manzaralara Yolculuk (Adriana Hidalgo) seyahat ettiği, dinlediği, gözlemlediği, okuduğu ve kaydettiği günlükleri bir araya getirerek hem her şeyi hem de hiçbir şeyi aynı anda yakalayan çevrimiçi bakışa meydan okuyor. Bolivya tuz düzlüğünün beyazlığından, buzlu Antarktika manzaralarından veya Pagan festivallerinden geçerken Gauchito Gil içinde Akımlarbu yazar sadece baş dönmesi anlarında dinlemeyi değil, aynı zamanda dinlemeyi vurgulayarak okuyucunun bilinmeyene yaklaşmasını sağlayan güçlü bir anlatım aracı kurmayı hedefliyor.
Diyalog halinde N, bu fikri genişletiyor: “Öteki'ne açılmadan bir yolculuk 'kesilmiş' oluyor. Ve Öteki'ni gözlemlemelisin ama her şeyden önce onu dinle.”
–En çarpıcı hikayelerinizden biri, genellikle iki vizyonla anlatılan Antarktika ile ilgili: Biri daha efsanevi, diğeri daha bilimsel. Deneyiminiz nasıldı?
– Değiştirdiğim belli bir görünüm Antarktika dünyanın en büyük ve en aseptik laboratuvarı olarak. Derinlemesine incelediğinizde, bu ışıltılı ütopya size geleceğe yönelik büyük bir operasyonlar ve yatırımlar tiyatrosu, politik olarak son derece doğru bir sessiz ihaleye tabi görünümler bölgesi gibi görünüyor: gezegen artık yok olduğunda yeni bir Amerika parselleniyor. dönüştürülebilen atomlara sahiptir emtia, sıkılacak bir damla bile yok. Fetihe doğru gitmeden önce MarsAntarktika, “ilerlemenin” yağmalayacağı son ada olacak. Bu enginliği aşıp şişelenecek tatlı su ve hepsinden önemlisi sömürülecek mineraller görenler var. Antarktika'da bunu çıplak gözle göremezsiniz. Bunu görmek için oturup ders çalışmak lazım.
–Yazılarınıza gelince, edebi eserlerden alıntı yapma konusunda yazılarınızda çok özel bir şey var. Tarzınızın bir parçası mı?
-İçinde kurgu olmayan kişi kesinlikle hiçbir şey yaratamaz. Kelimelerin birleşiminde bir estetik deneyebilirim ama gerçekliğe dayanmadan imgeler yaratamam ki bu, kurgusal edebiyatın yapabileceği bir şeydir. Daha sonra seyahat yerlerimi okuma sözleşmesini bozmayan ve kronikleri zenginleştiren “edebi bölge” olarak ele alan yazarlardan alıntı yapıyorum.
–Kronikleriniz diyaloglar içeriyor. Ağız yoluyla nasıl çalışıyorsunuz?
–Seyahat tarihçelerini okuduğumda ve yazarın iç monologları ortaya çıktığında, beşinci satırda zaten sıkılmam olağandır. Bir gezide, o manzaradaki adam onun en iyi yansıması olacak ve çevredeki doğanın özgünlüğünü yakalamama yardımcı olacak. Öteki'ne açılmadan bir yolculuk “kesilir”. Ve Öteki'ni gözlemlemelisiniz ama her şeyden önce onu dinlemelisiniz. Bu nedenle kitapta röportajın dinamikleri merkezi bir rol oynuyor ve bunu en saf haliyle, dolaylı bir nesne olmadan ele alıyorum. Öteki, Benlikten çok daha fazlasını konuşur. Yoğun dinleme egzersizi yapıyorum. Karakterle saatlerce oturup onun konuşmasına izin veriyorum; Öteki konuşabilsin diye susuyorum.
Julián Varsavsky Antarktika'dan Atacama'ya Görünmez Manzaralara Yolculuk (Adriana Hidalgo) kitabının yazarıdır.
–Buenos Aires hakkındaki tarihinizde nostalji olmadan buranın bir zamanlar olduğu gibi Güney Amerika'nın Dubai'si olmadığını, La Pampa'daki bir “Paris” olmadığını, “küresel tek tarz”la seyreltildiğini söylüyorsunuz. Bugün 21. yüzyılın Buenos Aires'ini anlatmak nasıl bir şeydi?
–Binlerce yol var ve ben bir tanesine odaklandım: mimari göstergebilim göstergebilim dersini alan mimar ve göstergebilimci Eduardo Masllorens'in “dört elli” bakış açısıyla Roland Barthes içinde Ecole Pratique des Hautes Études içinde Paris. Buenos Aires'te saatlerce yürüdük, o da şehrin dilini tercüme ediyordu. mimari ve not alıyorum. İnsan yaşadığı şehri doğallaştırıp görmekten vazgeçiyor, onu çok görmekten görünmez oluyor. Benim için onu nesneleştirmek ve bağı yenilemek için ondan uzaklaşmak büyüleyici bir egzersizdi. Masllorens'le, her zaman yürüdüğüm yerde hiç görmediklerimi görmek için göstergebilimsel bir alıştırmada duvarların ne söylediğini duyabildim.
–San La Muerte alayıyla ilgili kayıtlarınızda, Latin Amerika anlatı gazeteciliğinde çok mevcut olan pagan inançları ve popüler dindarlık sorunu ortaya çıkıyor. Buna nasıl yaklaştınız?
–Tüm bunların arka planını akademisyenlerin yardımıyla anlamaya çalışarak bu senkretizmi ortadan kaldırmayı öneriyorum. Rodolfo Walsh Yetmişli yıllarda kaydettiği Aziz Ölüm Corrientes'te. Bu konular, antropolojik zenginlikleri ve oraya giderek “görünmeyene” dalma olasılıkları nedeniyle onlarca yıldır ilgimi çekiyor. Biz de bahsediyoruz Gauchito Gil ve diğer pagan azizler. Bunların temelinde Guaraníler, kölelerin getirdiği Afrikalılar, Kreoller ve sömürgeci ve cumhuriyetçi Avrupalılar var. Yazmak için tamamen bu a posteriori araştırma yöntemini tercih ediyorum. İlk önce kendimi bölgeye kaptırıyorum ve kahramanları dinliyorum. Sonra kitaplara gidiyorum, sosyal bilimcilerle röportajlar yapıyorum; Onlar yorumlamaya hazırdırlar, nasıl bakılacağını bilirler ve yıllarını tek bir çalışma konusuna adarlar. Kimse onlardan daha iyi görünmüyor. Onun evden çok rahat bir şekilde, bazen rahatsız edici yerlerden geçerek, hafifçe yürümek yerine, “hikayeyi anlatmak için seyahat” modunda seyahat etmesini sağlamak niyetindeyim ki bu, “selfie modunun” tam tersi olacaktır.
–Bu makale, romantik seyahat fikriyle karşılaştırıldığında 21. yüzyılda seyahat etmenin değişimlerinden bahsediyor. Selfie ve narsisizm zamanlarından bahsediyorsunuz. Google Haritalar döneminde seyahat tarihçisi olarak yaptığınız çalışmalardan başka ne gibi sonuçlar çıkarıyorsunuz?
–“Paylaşmak için seyahat etmek”, “anlatmak için seyahat etmek”in tam tersidir. 21. yüzyılın tarihçisi, ortaya çıkan bir gezegene bakıyor, ancak yalnızca yüzey düzeyinde. Özette arama yapmazsanız, yalnızca zaten kendisini gösterdiği bilinen şeyi doğrulamış olursunuz: gezinin anekdotsal olması. Bu şekilde mutasyona uğrayacak cyborg neogezgin hassas bir organ olarak akıllı telefonla: etki sahibi, turistin üst aşaması. Ancak keşfedilmemiş olanın imkansızlığı zorlu bir mücadeledir. Konu daha önce görülenlere bir göz atmaktır. Bir yolculuğun şifresini çözmenin yolu fikirler dünyasından gelir. O boludencer tam tersini yapar. O, seyahat yerini tekeline alan ve onun dışsallığını kendi zevk tutumunun dijital çerçevesine indirgeyen bir fono-sapienstir: bedeni zaten fotoğraftaki manzaranın üzerine bindirilmiştir. Aşırı parçalanmış hikayesi, beğeni arayışında yüksek maruz kalma ve baş dönmesi ile dolu kontrollü maceraların bir sürekliliğidir. Yolculuğu deneyimlemeden önce yakalayın. Selfie dağa tırmanmanın motorudur. Ve bazen hayatınıza mal olur.