Meksika geleneğindeki gibi ahiret korkusu olmadan Ölülerin Günü ya da kendine has özelliği Azrailden korkmayan NOA'mız. Hayata belli bir övgü ve sonun yerel tonlarla yansıması, bu durumda hem ulusal hem de ülkede popüler olan efsanevi kişiliklere gönderme yapıyor. Çıplak bir alanın duvarlarına tünemiş sömürge karşıtı pankartlar olarak hayata geçirilen muhteşem çalışmalardan, uçucu olduğu kadar uçucu figürler de ortaya çıkıyor: kadın kahramanların, kahramanların ve şehit yıldızların bulunduğu bir galeri. gülü seviyorumsanatçının örneği Xil Buffone Buenos Aires uzayında Vitriol.
Dizisinin doğduğu “portal” ise “Yaşam ve Ölüm, Ölüm Alegorisi ya da Vanitas”tır (yağlı boya, 1836). Juan Visier: River Plate'den kolonyal tarzda giyinmiş, taraklı, ancak ikiye bölme ilkesine göre – yarı iskelet, yarı canlı ve giyinmiş – sırasıyla bir tırpan ve bir gül tutan bir kadını temsil ediyor. 1795'te ilk Arjantinli aziz tarafından kurulan ve yakın zamanda Papa tarafından aziz ilan edilen Buenos Aires'teki Kutsal Ruhsal Egzersizler Evi'nde bu tabloyu gördükten sonra; María Antonia de Paz y Figueroa veya Anne Antula (1730-1799). O tabloyu gördükten sonra bir araya getirilen “kozmoloji veya takımyıldızı” işte böyle başlıyor. Buffone şöyle tanımlıyor: “Plastik sanatlardan, temelimiz üzerine derin bir meditasyona uzanan bir macera: Arjantinli ruh insanlarının ortaya çıkışı.” N.
Camila O'Gorman ve Ladislao Gutiérrez, ilişkileri nedeniyle idam edilmeden önce.
La santiagueña olarak bilinen María Antonia de Paz y Figueroa'nın 1767'de tarikatın ihraç edilmesinden sonra bile Cizvit Ruhani Egzersizlerini uygulamaya devam etmesi büyük önem taşıyor. Kültürlü ve çok dilliÇocuk eğitmeni olarak yaptığı çalışmalarla Arjantin ve Uruguay şehirlerindeki manevi ateşi sürdürmekten sorumluydu. Bağımsızlıkları ve bağlılıkları pankartlarında vurgulanıyor.
Xil, karakterlerindeki arkaikliği tersine çevirir, onlar yeri ele geçirir: Ölümlülüğün girişini görürüz. Belgrano, Karanlık Ve San Martin; anısına restorasyon Mariquita Sanchez, Guadalupe Cuenca de Moreno ve Manuelita. Büyük vitrinde Xil'in müdahale ettiği iki fan ve hakkında tutuklama emri bulunan tarafın kopyası gibi başka tamamlayıcı unsurlar da var. Camila O'Gorman ve Ladislao Gutierrez. Her şeyin tarihsel bir temeli vardır – tarihçilerin revizyonlarına, belgelere, daguerreotype'lere, minyatürlere, geçmiş yıllardaki resimlerdeki portrelere, gravürlere ve hatta filmografiye dayalı – bir de fantazi ve sanatsal ruhsat kısmı vardır.
María Antonia de Paz y Figueroa veya Mama Antula.
Bu referanslar, fuara adını veren gül (çoklu çağrışımlara sahip bir çiçek) gibi unsurları yakalayan bir varlık olarak ortaya çıkıyor gibi görünüyor; burada sembolizmi simya ve gravürden gelen yedi yaprağı ima ediyor. Summun Bonumm (Robert Fludd, 1629) Dat rosa mel apibus (gül, arılara bal sağlar) yazısıyla. Ve başka bir referans daha içeriyor: Camila O'Gorman ve Cizvit rahibi Ladislao Gutiérrez'in aile kurmak için kaçtıklarını öğrendikten sonra vurulma emrini veren Juan Manuel de Rosas'a.
Tarih ve mistisizmi aşar: Temsil edilenlerin iskelet yarısında tırpan ve bir “mezar” üzerinde ayak bulunur, ancak bazılarının bedensel kısmında gül dışında başka unsurlar da vardır. Sır kullanımı birbirinin içinde erime etkisi veriyor; goblenleri görünür kılmaya çalıştı ve böylece onlara bir görünüm kazandırmayı başardı. canlı ve çağrıştırıcı bir varlık. Döşemelik kumaşlar üzerine boyalı, akrilik, kumaş boyaları ile; ve azizlerin kılıcında parıltı, altın ve gümüş vardır.
Xil Buffone'un Manuelita Rosas pankartı.
Kahramanların, kadın kahramanların ve (neredeyse) azizlerin
Vatansever kahramanları arasında Manuelita Rosas Ve Mariquita Sánchez de Thompson. “Kahramanlar her zaman yanılmaz, ölümsüz olarak görünürler: burada onların ölümlü rolleri vardır; Bu aynı zamanda bu vatansever başarıya imza atan kadınların da takdir edilmesidir.” Kemik yerine damarları olan Mariquita “birçok konuda o kadar yoğun bir kadındı ki, onun çok iyimser olduğunu hissettim ve kemikleri onun için fazla kuru görünüyordu, kan ortaya çıktı ve kalbinin ana motifinin teması ortaya çıktı. “Kahramanlar kalplerini iskeletlerinde 'bıraktılar'.”
Manuela, “Rosas, Rosas'ı aştı” ile “muazzam, Shakespearevari, ekstrem yaşama” geri dönüyor: Camila O'Gorman, Ladislao Gutiérrez ve doğmamış bebeklerinin anlaşılmaz idamına değiniyor. Her ikisi de çok arkadaştı, Manuela babasına mektup yoluyla araya giriyor: Kendisini öldürmemesi, belki de hapse atması için ona yalvarıyor. Parçanın adı, Montevideo'nun oradan kaçan Üniteryenlerle ilgili hikayeyi anlatan ve Buffone'un ele aldığı bir manşetinden kaynaklanıyor.
Manuel Belgrano'nun ölümsüzlüğüne giriş.
Her ikisi de zorunlu yumruk sloganıyla birlikte pankartlarında sonuna kadar: Camila (23 yaşında), fetüs – kalçasından zar zor dışarı bakıyor – ve Ladislao (24); hepsi Santos Lugares kampında Rosas'ın emriyle vuruldu. Mahkeme olmadan Camila'nın babası bile teşvik etmişti Güller onları idam etmek, çünkü 1848'de bu halkın utancıydı. Her ne kadar Sarmiento Juan Manuel'in vahşetini eleştirdi.
Sanki bir İngiliz bayrağının üzerine örtülmüş gibi ayaklarından baş aşağı asılı duran “Mi Moreno” dikkat çekicidir: Mariano M. 31 yaşındayken Londra'ya silah satın almak üzere bir İngiliz gemisine gönderildi ve orada zehirlenerek öldü. Xil, Saavedra ile olan anlaşmazlığı ve karısına hiç ulaşmayan mektupların duygusal etkisi konusunda uyarıyor. Guadalupe Cuenca, ayrılmadan önce kendisine bir “dul seti” verildi. Ernesto Ardito ve Virna Molina'nın yazdığı Moreno filmini izledikten sonra Xil, 1811'de, yani olayın ertesi yılında öldürüldüğüne dikkat çekiyor. Mayıs devrimi: entrikaların, iç çatışmaların tam bağlamı, bu yüzden Guadalupe mektuplar ve nitelikler taşıyor – siyah bir peçe takıyor – “yarı mafyacı bir mesajla alındı, kargayı ekledim ve yüzünü bir yüz yaptım” Pizarnik çünkü o aynı zamanda bir yazardı” diye detaylandırıyor yazarı.
Tamamıyla insan olan tek kişi, Afro-Arjantinli “Zenci” Manuel Costa de los Ríos'tur ve kendini dünyanın imajının sadık koruyucusu olarak görmektedir. Luján'ın Bakiresi Bu pişmiş toprak figür tarafından inancın, dini bağlılığın ve Afrika soyundan gelen direnişin sembolü olarak “seçildi”.
Camila O'Gorman'ın hayranı.
Belgrano iki tuvali hak etti: “Manuel Belgrano” (1812'den beri görülüyor) ve bir diğeri, “Manuel Belgrano militar”, zaten 1814'te; “Saint Martin”i karakterize etmek için aynı tarih seçildi.
“Xil, tarihimizle ilgilenen ve araştıran az sayıda sanatçıdan biri. Çoğu kişi gibi o da, Juan Visier'in 1836 tarihli tablosu ve 1946 tarihli 'La Urpila' (1946) gibi Arjantin sanatının tarihinden alıntı yapıyor. Ramón Gómez Cornet, aynı zamanda ülkenin siyasi tarihinin birkaç kişi tarafından yapılan bir incelemesini de öneriyor,” diye vurguluyor serginin küratörü Julio Sánchez Baroni. “Fakat Xil aynı zamanda şu an için hoş olmayan ama hayatı anlamak için kesinlikle gerekli olan vanitas veya memento mori konusunu da gündeme getiriyor.” Ve şunu ekliyor: “Mama Antula’nın portresi ve Siyah Manuel Luján Bakiresi konusunda kaprisli değiller: Xil inançlı bir kadın, çevremizde neredeyse tabu olan bir konu. Sunduğu seri, konuk sanatçımızın pankartlarında yer alan Mayıs Devrimi kahramanlarının değerlerini yeniden canlandırmak isteyen Vitriol'un komşusu ve sponsoru Café de Marco ile muhteşem bir bağlantı kuruyor.” Neredeyse üç yıldır üzerinde çalışılan bir projenin sonuçlandırılmasına yönelik yakınsak bir yaklaşım.
Pop geleneklerden korundu
Ayrıca bakınız
Alfredo ve Nicolás Portillos: Şaman sanatçısı ve dövme sanatçısı oğlu
Dizisinin doğduğu “portal” ise “Yaşam ve Ölüm, Ölüm Alegorisi ya da Vanitas”tır (yağlı boya, 1836). Juan Visier: River Plate'den kolonyal tarzda giyinmiş, taraklı, ancak ikiye bölme ilkesine göre – yarı iskelet, yarı canlı ve giyinmiş – sırasıyla bir tırpan ve bir gül tutan bir kadını temsil ediyor. 1795'te ilk Arjantinli aziz tarafından kurulan ve yakın zamanda Papa tarafından aziz ilan edilen Buenos Aires'teki Kutsal Ruhsal Egzersizler Evi'nde bu tabloyu gördükten sonra; María Antonia de Paz y Figueroa veya Anne Antula (1730-1799). O tabloyu gördükten sonra bir araya getirilen “kozmoloji veya takımyıldızı” işte böyle başlıyor. Buffone şöyle tanımlıyor: “Plastik sanatlardan, temelimiz üzerine derin bir meditasyona uzanan bir macera: Arjantinli ruh insanlarının ortaya çıkışı.” N.
Camila O'Gorman ve Ladislao Gutiérrez, ilişkileri nedeniyle idam edilmeden önce.
La santiagueña olarak bilinen María Antonia de Paz y Figueroa'nın 1767'de tarikatın ihraç edilmesinden sonra bile Cizvit Ruhani Egzersizlerini uygulamaya devam etmesi büyük önem taşıyor. Kültürlü ve çok dilliÇocuk eğitmeni olarak yaptığı çalışmalarla Arjantin ve Uruguay şehirlerindeki manevi ateşi sürdürmekten sorumluydu. Bağımsızlıkları ve bağlılıkları pankartlarında vurgulanıyor.
Xil, karakterlerindeki arkaikliği tersine çevirir, onlar yeri ele geçirir: Ölümlülüğün girişini görürüz. Belgrano, Karanlık Ve San Martin; anısına restorasyon Mariquita Sanchez, Guadalupe Cuenca de Moreno ve Manuelita. Büyük vitrinde Xil'in müdahale ettiği iki fan ve hakkında tutuklama emri bulunan tarafın kopyası gibi başka tamamlayıcı unsurlar da var. Camila O'Gorman ve Ladislao Gutierrez. Her şeyin tarihsel bir temeli vardır – tarihçilerin revizyonlarına, belgelere, daguerreotype'lere, minyatürlere, geçmiş yıllardaki resimlerdeki portrelere, gravürlere ve hatta filmografiye dayalı – bir de fantazi ve sanatsal ruhsat kısmı vardır.
Bu referanslar, fuara adını veren gül (çoklu çağrışımlara sahip bir çiçek) gibi unsurları yakalayan bir varlık olarak ortaya çıkıyor gibi görünüyor; burada sembolizmi simya ve gravürden gelen yedi yaprağı ima ediyor. Summun Bonumm (Robert Fludd, 1629) Dat rosa mel apibus (gül, arılara bal sağlar) yazısıyla. Ve başka bir referans daha içeriyor: Camila O'Gorman ve Cizvit rahibi Ladislao Gutiérrez'in aile kurmak için kaçtıklarını öğrendikten sonra vurulma emrini veren Juan Manuel de Rosas'a.
Tarih ve mistisizmi aşar: Temsil edilenlerin iskelet yarısında tırpan ve bir “mezar” üzerinde ayak bulunur, ancak bazılarının bedensel kısmında gül dışında başka unsurlar da vardır. Sır kullanımı birbirinin içinde erime etkisi veriyor; goblenleri görünür kılmaya çalıştı ve böylece onlara bir görünüm kazandırmayı başardı. canlı ve çağrıştırıcı bir varlık. Döşemelik kumaşlar üzerine boyalı, akrilik, kumaş boyaları ile; ve azizlerin kılıcında parıltı, altın ve gümüş vardır.
Kahramanların, kadın kahramanların ve (neredeyse) azizlerin
Vatansever kahramanları arasında Manuelita Rosas Ve Mariquita Sánchez de Thompson. “Kahramanlar her zaman yanılmaz, ölümsüz olarak görünürler: burada onların ölümlü rolleri vardır; Bu aynı zamanda bu vatansever başarıya imza atan kadınların da takdir edilmesidir.” Kemik yerine damarları olan Mariquita “birçok konuda o kadar yoğun bir kadındı ki, onun çok iyimser olduğunu hissettim ve kemikleri onun için fazla kuru görünüyordu, kan ortaya çıktı ve kalbinin ana motifinin teması ortaya çıktı. “Kahramanlar kalplerini iskeletlerinde 'bıraktılar'.”
Manuela, “Rosas, Rosas'ı aştı” ile “muazzam, Shakespearevari, ekstrem yaşama” geri dönüyor: Camila O'Gorman, Ladislao Gutiérrez ve doğmamış bebeklerinin anlaşılmaz idamına değiniyor. Her ikisi de çok arkadaştı, Manuela babasına mektup yoluyla araya giriyor: Kendisini öldürmemesi, belki de hapse atması için ona yalvarıyor. Parçanın adı, Montevideo'nun oradan kaçan Üniteryenlerle ilgili hikayeyi anlatan ve Buffone'un ele aldığı bir manşetinden kaynaklanıyor.
Her ikisi de zorunlu yumruk sloganıyla birlikte pankartlarında sonuna kadar: Camila (23 yaşında), fetüs – kalçasından zar zor dışarı bakıyor – ve Ladislao (24); hepsi Santos Lugares kampında Rosas'ın emriyle vuruldu. Mahkeme olmadan Camila'nın babası bile teşvik etmişti Güller onları idam etmek, çünkü 1848'de bu halkın utancıydı. Her ne kadar Sarmiento Juan Manuel'in vahşetini eleştirdi.
Sanki bir İngiliz bayrağının üzerine örtülmüş gibi ayaklarından baş aşağı asılı duran “Mi Moreno” dikkat çekicidir: Mariano M. 31 yaşındayken Londra'ya silah satın almak üzere bir İngiliz gemisine gönderildi ve orada zehirlenerek öldü. Xil, Saavedra ile olan anlaşmazlığı ve karısına hiç ulaşmayan mektupların duygusal etkisi konusunda uyarıyor. Guadalupe Cuenca, ayrılmadan önce kendisine bir “dul seti” verildi. Ernesto Ardito ve Virna Molina'nın yazdığı Moreno filmini izledikten sonra Xil, 1811'de, yani olayın ertesi yılında öldürüldüğüne dikkat çekiyor. Mayıs devrimi: entrikaların, iç çatışmaların tam bağlamı, bu yüzden Guadalupe mektuplar ve nitelikler taşıyor – siyah bir peçe takıyor – “yarı mafyacı bir mesajla alındı, kargayı ekledim ve yüzünü bir yüz yaptım” Pizarnik çünkü o aynı zamanda bir yazardı” diye detaylandırıyor yazarı.
Tamamıyla insan olan tek kişi, Afro-Arjantinli “Zenci” Manuel Costa de los Ríos'tur ve kendini dünyanın imajının sadık koruyucusu olarak görmektedir. Luján'ın Bakiresi Bu pişmiş toprak figür tarafından inancın, dini bağlılığın ve Afrika soyundan gelen direnişin sembolü olarak “seçildi”.
Belgrano iki tuvali hak etti: “Manuel Belgrano” (1812'den beri görülüyor) ve bir diğeri, “Manuel Belgrano militar”, zaten 1814'te; “Saint Martin”i karakterize etmek için aynı tarih seçildi.
“Xil, tarihimizle ilgilenen ve araştıran az sayıda sanatçıdan biri. Çoğu kişi gibi o da, Juan Visier'in 1836 tarihli tablosu ve 1946 tarihli 'La Urpila' (1946) gibi Arjantin sanatının tarihinden alıntı yapıyor. Ramón Gómez Cornet, aynı zamanda ülkenin siyasi tarihinin birkaç kişi tarafından yapılan bir incelemesini de öneriyor,” diye vurguluyor serginin küratörü Julio Sánchez Baroni. “Fakat Xil aynı zamanda şu an için hoş olmayan ama hayatı anlamak için kesinlikle gerekli olan vanitas veya memento mori konusunu da gündeme getiriyor.” Ve şunu ekliyor: “Mama Antula’nın portresi ve Siyah Manuel Luján Bakiresi konusunda kaprisli değiller: Xil inançlı bir kadın, çevremizde neredeyse tabu olan bir konu. Sunduğu seri, konuk sanatçımızın pankartlarında yer alan Mayıs Devrimi kahramanlarının değerlerini yeniden canlandırmak isteyen Vitriol'un komşusu ve sponsoru Café de Marco ile muhteşem bir bağlantı kuruyor.” Neredeyse üç yıldır üzerinde çalışılan bir projenin sonuçlandırılmasına yönelik yakınsak bir yaklaşım.
- Gülü seviyorum – Xil Buffone
- Yer: Vitriol. Genişleme Sanatı, General Perón 1253
- Takvim: Pazartesi – Cuma 12 – 20:00, Cumartesi 12 – 18:00.
- Tarih: 2 Ağustos'a kadar
- Giriş: özgür ve özgür
Pop geleneklerden korundu
Ayrıca bakınız
Alfredo ve Nicolás Portillos: Şaman sanatçısı ve dövme sanatçısı oğlu