Sebastián Maturano Kendisi görsel bir sanatçıdır. Aynı zamanda, az tanınan yazarların ilk kitaplarının veya basımlarının (Marcos Agüero tarafından yazılan son Gimnasio Escorpión) ve aynı zamanda tanınmış yazarların (Mario Bellatín) basımlarının ve yeniden basımlarının yayınlanmasına olanak tanıyan, Córdoba merkezli bir yayın olan Borde Perdido'nun editörüdür. , Osvaldo Baigorria, Ricardo Strafacce, María Negroni, Silvio Mattoni) ve ayrıca bazı gerekli ölümünden sonra yapılan çalışmaların (Mariela Laudecina'nınki) baskısı, aynı zamanda kültürün çevre bölgelerine özgü alanlardan birini varlığıyla destekliyor. Borde Perdido'nun tüm faaliyetlerinin Maturano'ya bağlı olması ve evindeki bir odaya yoğunlaşması anlamında erdemli ve şaşırtıcı derecede istikrarsız.
Ve bugün kültürün büyük yayıncılık şirketlerinin gündeminden veya hayatta kalma amacından başka bir gündemi yok gibi görünse de, Maturano Ayrıca eleştiriyi özgür, süreksiz ve kaprisli bir şekilde yapıyor, ancak aynı zamanda bir blogda yazı yayınlamanın anakronik uygulaması yoluyla kesin ve riskli. Aynı zamanda endişe verici bir kitabın da yazarıdır. Fobi günlüğüPiglia'nın önerdiği tuhaf kitap kategorisine mükemmel bir şekilde uyan bir kitap (bu durumda, bir hastalığın günlüğü, bir aile romanı ve aşırı deneyimlerin bir kaydı).
Bunun melezliği soruldu GünlükMaturano, yazının kendisinde “olası bir kontrol olmaksızın mümkün olduğu şekilde” tezahür ettiğini ve belki de bu kontrolsüz yazma fikrinin, yazının okunmasına alışmamıza olanak sağladığını söyledi. garip canavarParadiso'nun Mendoza yazarı için yeni yayınladığı öykü kitabı. Başlığın “tuhaflığı”, yazarın geçmişi dikkate alınmadan saflık veya bilgisiz saldırganlık olarak okunabilecek bir yazı olan yazılarına bir “teşhis” görevi görüyor. Elektriklendirilmiş şiddet sahnelerinin yer aldığı bu metinler nelerdir? Nedir bu mutasyonlar, bu Cronenbervari organik değişimler, bu bilinmeyen ilaçlar, o mağaralardaki tapınaklar, o kontesler ve cüceler ve o karikatür devrimleri, nedir bu rüya gibi gösteri hemen hemen Kafka ve Levrero'nun adlarını çağırıyor?
Metinlerin tamamlanmamış olması ama hepsinden önemlisi hızları ve konu ve eşyanın istikrarsızlığı, okumada görsel bir çeviri, bir nevi zihinsel film kurar. hareketi durdur: “Ama köpek arka ayakları üzerinde durdu ve o kadar hızlı büyümeye başladı ki, bir andan diğerine artık bir köpek değil, tepesinde başı kesik bir binici taşıyan bir at oldu.”
garip canavar soruları teşvik eder. Örneğin rüyaların, daha doğrusu kabusların transkripsiyonlarına benzeyen metinlerin üretim süreciyle ilgili soru. Bazı ebeveynlerin kafalarını duvarlara vurduğu ve çocuklarının Burrito adında bir tavşan yetiştirip, onu tehdit haline getiren mutasyona kadar işkence ettikleri bu sekans nereden geliyor? Ve ayrıca son.
Neredeyse her durumda bu olur: Hikaye sanki terk edilmiş bir sahneymiş gibi veya kitap ilk bölümlerin bir antolojisiymiş gibi kesintiye uğrar. Bir beceriksizlik eylemi yerine, Çehov benzeri, olay örgüsü ve sonu olmayan, evcilleştirilmiş yazılar (türlere göre, atölyelere göre, ulusal edebiyatın istikrarsız burjuva dünyası tarafından) bağlamında bir tür program düşünmeliyiz. )) bir isyan eylemi olarak işlev görebilir.
Bir diğer soru ise metinlerin bütünlüğü ile ilgili. Tekrarlar, bazen Federal Frigerya Cumhuriyeti olan ancak Menemizmin kabuklarını, Córdoba şehrinin kadastrosunu, korkutucu kırsal alanları (beklenmedik şiddet patlamaları nedeniyle) ve onun geliştiği kentsel alanları içeren bir dünya tasarlıyor gibi görünüyor. dolaşıyor. somaxina: Parçalanmış coğrafyası boyunca zevk ile acı, tahakküm ile kölelik arasında bir süreklilik kuran bir dünya; tutarsız ve modası geçmiş, bazen eski, bazen güncel, her gün uyandığımız yere zaten yabancı olmayacak sıfatlar.
garip canavar, Sebastian Maturano. Cennet, 80 sayfa.
Ayrıca bakınız
Sergio Bizzio: mizah, nadirlik ve zarafetin birleşimi
Ayrıca bakınız
Céline, amansız insan düşmanı
Ve bugün kültürün büyük yayıncılık şirketlerinin gündeminden veya hayatta kalma amacından başka bir gündemi yok gibi görünse de, Maturano Ayrıca eleştiriyi özgür, süreksiz ve kaprisli bir şekilde yapıyor, ancak aynı zamanda bir blogda yazı yayınlamanın anakronik uygulaması yoluyla kesin ve riskli. Aynı zamanda endişe verici bir kitabın da yazarıdır. Fobi günlüğüPiglia'nın önerdiği tuhaf kitap kategorisine mükemmel bir şekilde uyan bir kitap (bu durumda, bir hastalığın günlüğü, bir aile romanı ve aşırı deneyimlerin bir kaydı).
Bunun melezliği soruldu GünlükMaturano, yazının kendisinde “olası bir kontrol olmaksızın mümkün olduğu şekilde” tezahür ettiğini ve belki de bu kontrolsüz yazma fikrinin, yazının okunmasına alışmamıza olanak sağladığını söyledi. garip canavarParadiso'nun Mendoza yazarı için yeni yayınladığı öykü kitabı. Başlığın “tuhaflığı”, yazarın geçmişi dikkate alınmadan saflık veya bilgisiz saldırganlık olarak okunabilecek bir yazı olan yazılarına bir “teşhis” görevi görüyor. Elektriklendirilmiş şiddet sahnelerinin yer aldığı bu metinler nelerdir? Nedir bu mutasyonlar, bu Cronenbervari organik değişimler, bu bilinmeyen ilaçlar, o mağaralardaki tapınaklar, o kontesler ve cüceler ve o karikatür devrimleri, nedir bu rüya gibi gösteri hemen hemen Kafka ve Levrero'nun adlarını çağırıyor?
Metinlerin tamamlanmamış olması ama hepsinden önemlisi hızları ve konu ve eşyanın istikrarsızlığı, okumada görsel bir çeviri, bir nevi zihinsel film kurar. hareketi durdur: “Ama köpek arka ayakları üzerinde durdu ve o kadar hızlı büyümeye başladı ki, bir andan diğerine artık bir köpek değil, tepesinde başı kesik bir binici taşıyan bir at oldu.”
garip canavar soruları teşvik eder. Örneğin rüyaların, daha doğrusu kabusların transkripsiyonlarına benzeyen metinlerin üretim süreciyle ilgili soru. Bazı ebeveynlerin kafalarını duvarlara vurduğu ve çocuklarının Burrito adında bir tavşan yetiştirip, onu tehdit haline getiren mutasyona kadar işkence ettikleri bu sekans nereden geliyor? Ve ayrıca son.
Neredeyse her durumda bu olur: Hikaye sanki terk edilmiş bir sahneymiş gibi veya kitap ilk bölümlerin bir antolojisiymiş gibi kesintiye uğrar. Bir beceriksizlik eylemi yerine, Çehov benzeri, olay örgüsü ve sonu olmayan, evcilleştirilmiş yazılar (türlere göre, atölyelere göre, ulusal edebiyatın istikrarsız burjuva dünyası tarafından) bağlamında bir tür program düşünmeliyiz. )) bir isyan eylemi olarak işlev görebilir.
Bir diğer soru ise metinlerin bütünlüğü ile ilgili. Tekrarlar, bazen Federal Frigerya Cumhuriyeti olan ancak Menemizmin kabuklarını, Córdoba şehrinin kadastrosunu, korkutucu kırsal alanları (beklenmedik şiddet patlamaları nedeniyle) ve onun geliştiği kentsel alanları içeren bir dünya tasarlıyor gibi görünüyor. dolaşıyor. somaxina: Parçalanmış coğrafyası boyunca zevk ile acı, tahakküm ile kölelik arasında bir süreklilik kuran bir dünya; tutarsız ve modası geçmiş, bazen eski, bazen güncel, her gün uyandığımız yere zaten yabancı olmayacak sıfatlar.
garip canavar, Sebastian Maturano. Cennet, 80 sayfa.
Ayrıca bakınız
Sergio Bizzio: mizah, nadirlik ve zarafetin birleşimi
Ayrıca bakınız
Céline, amansız insan düşmanı