Dün Bugün Yarın/
gümüş balçık/
salyangoz
Tarafından yazılmıştır Chela Grossman1972'den beri hayat arkadaşı olan bu haiku, editörlüğünü yaptığı kitabın başında yer alıyor. ArtexArte fotoğrafçının “Yeni Antolojisi” sergisini özetliyor Eduardo GrossmanÇağdaş Arjantin fotoğrafçılığının tartışmasız figürü. Küratörü Ataulfo Pérez AznarSergi, 50 yılı aşkın deneyimin ürünü olan çalışmalardan bir seçkiyi bir araya getiriyor. Binanın üç katını kaplayan bir rotaya dağıtılmış ArtexArte Galerisiportrelerin, seyahat ve Buenos Aires görüntülerinin, ülkemizdeki siyasi ve sosyal hayattan sahnelerin ve seriden fotoğrafların bir araya geldiği gerçek bir zaman tüneline sürükleyin bizi. AlbümGrossman'ın eşsiz bakışları altında.
Corpus Christi alayı, 1973. Eduardo Grossman
1978'de dergi için yapılmış, simgesel sanat figürlerinin olağanüstü portreleri serisi MizahGrossman'ın çok seçkin bir eserinin olduğu sergi başlıyor. Genç bir adamın bakışlarında mevcut olan ifadesel yük Fito Paez; Atahualpa Yupanqui'nin gitarını kucaklayan elinin güçlü görüntüsü; tarafından boyanmış çıplak bir erkek portresinde birleşen kaçan çizgiler Marcia Schwartzsanatçı ve küçük oğluyla görsel bir üçgen oluşturan ressamın kendi kocasından başkası olmayan; rock'çı ve demir adam, karizmatik Papo Napolitano mizah anlayışını sergiliyor; kemancı Sixto Palavecino Santiago dağlarının kalbindeki bir fotoğrafta veya eski Başkan'ın yalnız figüründe kaydedilmiş Arturo IlliaBuenos Aires'te bir kafede çekilen görüntüler hayatın akışına ayna tutan sahnelerden bazıları.
Küratör Pérez Aznar, ArtexArte tarafından yayınlanan kitap metninde “Albüm” serisiyle ilgili olarak şunları ifade ediyor: “Grossman'ın çalışmalarının dinamizmi, ailesi ve arkadaşlarıyla paylaştığı ve burada bir fikir geliştirmeye başladığı kendi hayatında bulunuyor. İlk kişisel sergisi olana kadar şekillenen sessiz çalışması: “Album” galeride Angelus (1980). Yakınlıklarının, arkadaşlarıyla buluşmalarının ve hepsinden önemlisi burada uzun süre kalmalarının fotoğrafları var. Miramar, çocukluğundan beri evlat edinilerek Grossman şehri. Sergide serinin bir kısmı, siyasi görüntüler, La Boca'dan sahneler ve Avrupa seyahatlerinden karelerle birlikte sergileniyor.
Sahneler Patagonya Yıldızı içinde DereBarracas otoyolunda güneşlenen samimi tatilciler, Papa Juan Pablo II içinde lunapark dalga Eski Kayıp Tutuklular Derneği şehrin ortasında yürüyorlar: her biri bir dönemin aslına sadık portreleri.
20. yüzyıl gerilerken
Eduardo Grossman, 70'li yılların başında basın medyasına girmeye başladı. 20 Aralık 1973'te sokakta çıkan Noticias gazetesinde çalıştı. Kitabın metnine göre. Arjantin'de foto muhabirliği. Yedi Resimli Günden (1965) ArtexArte tarafından 2020'de yayınlanan SIGLA Ajansı'na (1975), gazete siyasi bir programa tabandan gelen Peronizm, militanlar ve ardından silahlı mücadeleye dair cennet gibi bir vizyonla yanıt verdi.
Atahualpa Yupanqui, 1981. Eduardo Grossman
Noticias, yeni görsel kaynakları denemeye izin verdi ve yeni bir tür basın fotoğrafçılığının yaratılması için bir laboratuvar oldu. Popüler kültürü yeniden değerlendiren, işçi sınıfının farklı kesimlerinin ve toplumsal çevresinin mücadelelerini yaygınlaştıran en dikkat çekici yeniliklerin yapıldığı yer, her şeyden önce gazete kapaklarıydı.” Hasta siempre mi general başlığı altında, bir vitrinde, General Perón'un cenazesinin şok edici yüksek açılı fotoğraf çekiminin yer aldığı bir Haber kapağı sergileniyor. Ulusal Kongre Mavi Odasıkişiliklerin ve askeri figürlerin çevrelediği tabutun hakim olduğu loş bir sahne.
La Boca'da bir kamyon, 1972. Eduardo Grossman
Bu gazeteyle ilgili olarak Grossman, Ñ ile diyalogunda şunları söylüyor: “ Peronist Gençlik Yeni bir günlük hazırlıyordum. Baş fotoğrafçılardan biri Siete Días fotoğrafçısı olarak tanıdığım Carlos Bosch'tu. Peronist gençliğe sempatim vardı ama gazetenin Montoneros'un bir yayın organı olduğunu bilmiyordum. Geldim çünkü onların bir fotoğrafçıya, benim de işe ihtiyacım vardı. Darbe henüz gelmemişti. Fotoğrafın önemli bir role sahip olduğu siyasallaşmış bir gazeteydi. Haberler Perón'un ölümünden sonra Ağustos 1974'te kapandı. Komisyoncu Alberto VillarFederal Polis şefi, ağustos ayında bir gün gazeteye girip kapattı. “Darbeye iki yıl vardı.
Federico Moura, 1987. Eduardo Grossman
Eski Noticias fotoğrafçıları daha sonra ülkemizde ortak bir fotoğraf ajansı kurma yönündeki ilk girişimlerden biri olan ve Grossman'ın kurucularından biri olduğu SIGLA'yı (Latin Amerika Grafik Bilgi Servisi) kurdular. İlgili diğer olayların yanı sıra, ilk makalelerinden biri olan Villar'ın teknesine düzenlenen saldırıda öldürülmesini de ele aldılar. İçinde Mar del Plata İspanya'ya sattıkları görsellerde, çok sevilen İspanyol şarkıcı Marisol ve Antonio Gades'in kızlarının doğumunu ele aldılar. Ajans kısa sürede çok başarılı oldu ancak sonrasında düştü. Dünya Kupası 78.
Papa II. John Paul, 1987'de Luna Park'ta görülüyor. Eduardo Grossman
Seyahatiniz Avrupa 1975'in sonunda bir yıl boyunca Eugenio C gemisinde ülkeden mesafe koydu. Buenos Aires'teki evleri saldırıya uğradı. Grossman hikayesine şöyle devam ediyor: “Chela'yla birlikte eve girdiğimizde ve buzdolabındaki üç yumurtanın duvarlardan birinde kırıldığını görünce, her şeyin ortalıkta olduğunu görünce ayrılmaya karar verdik.” Seçilen üç destinasyon şunlardı: Napoli, Lizbon1. Yıldönümünü aktardığı yerde Karanfil Devrimi1922'den bu yana ilk demokratik seçimlere denk geliyor.
Londra Metrosu, 1975. Eduardo Grossman
Ülkedeki kariyeri, toplumunda gözle görülür bir sürekliliğe sahipti. Juan Travnikkimlerin parçasıydı Arjantin Fotoğraf Konseyi NAF'nin (Fotoğraf Yazarlarının Çekirdeği) diğer önde gelen fotoğrafçılarla birlikte kurduğu vakıf Sara Facio tarafından yönetiliyor ve El Periodista'daki çalışmaları, yayıncı Perfil, Clarín'in dergileri ve bazılarında fotoğraf editörlüğünü yaptığı bu dergi yıllar.
Holland Park'taki heykel, Londra, 1975. Eduardo Grossman
Tutkuları ayrı bir bölümü hak ediyor: Doyumsuz bir okuyucu, caza, tangoya ve felsefeye olan sevgisi biliniyor. Küçük yaşlardan beri işine olan tutkusu Roberto Arlt romanlarındaki karakterlerin rüyalarını ve komplocu hezeyan anlarıyla Arltian evrenini görüntülerle yorumladığı, foto muhabirliği estetiğinden çok uzak, olağanüstü bir seri üretmeye yöneltti onu. Grossman 2009 yılında grafik gazeteciliğinden emekli oldu ancak yorulmak bilmeyen bir yapımcı olarak sergiler ve kitaplar düzenlemeye devam ediyor. Çalışmaları, 20. yüzyılın sonlarından bu yana Arjantin'deki fotoğrafçılık ve gazetecilik tarihine önemli bir katkıdır.
Dosya
gümüş balçık/
salyangoz
Tarafından yazılmıştır Chela Grossman1972'den beri hayat arkadaşı olan bu haiku, editörlüğünü yaptığı kitabın başında yer alıyor. ArtexArte fotoğrafçının “Yeni Antolojisi” sergisini özetliyor Eduardo GrossmanÇağdaş Arjantin fotoğrafçılığının tartışmasız figürü. Küratörü Ataulfo Pérez AznarSergi, 50 yılı aşkın deneyimin ürünü olan çalışmalardan bir seçkiyi bir araya getiriyor. Binanın üç katını kaplayan bir rotaya dağıtılmış ArtexArte Galerisiportrelerin, seyahat ve Buenos Aires görüntülerinin, ülkemizdeki siyasi ve sosyal hayattan sahnelerin ve seriden fotoğrafların bir araya geldiği gerçek bir zaman tüneline sürükleyin bizi. AlbümGrossman'ın eşsiz bakışları altında.
Corpus Christi alayı, 1973. Eduardo Grossman
1978'de dergi için yapılmış, simgesel sanat figürlerinin olağanüstü portreleri serisi MizahGrossman'ın çok seçkin bir eserinin olduğu sergi başlıyor. Genç bir adamın bakışlarında mevcut olan ifadesel yük Fito Paez; Atahualpa Yupanqui'nin gitarını kucaklayan elinin güçlü görüntüsü; tarafından boyanmış çıplak bir erkek portresinde birleşen kaçan çizgiler Marcia Schwartzsanatçı ve küçük oğluyla görsel bir üçgen oluşturan ressamın kendi kocasından başkası olmayan; rock'çı ve demir adam, karizmatik Papo Napolitano mizah anlayışını sergiliyor; kemancı Sixto Palavecino Santiago dağlarının kalbindeki bir fotoğrafta veya eski Başkan'ın yalnız figüründe kaydedilmiş Arturo IlliaBuenos Aires'te bir kafede çekilen görüntüler hayatın akışına ayna tutan sahnelerden bazıları.
Küratör Pérez Aznar, ArtexArte tarafından yayınlanan kitap metninde “Albüm” serisiyle ilgili olarak şunları ifade ediyor: “Grossman'ın çalışmalarının dinamizmi, ailesi ve arkadaşlarıyla paylaştığı ve burada bir fikir geliştirmeye başladığı kendi hayatında bulunuyor. İlk kişisel sergisi olana kadar şekillenen sessiz çalışması: “Album” galeride Angelus (1980). Yakınlıklarının, arkadaşlarıyla buluşmalarının ve hepsinden önemlisi burada uzun süre kalmalarının fotoğrafları var. Miramar, çocukluğundan beri evlat edinilerek Grossman şehri. Sergide serinin bir kısmı, siyasi görüntüler, La Boca'dan sahneler ve Avrupa seyahatlerinden karelerle birlikte sergileniyor.
Sahneler Patagonya Yıldızı içinde DereBarracas otoyolunda güneşlenen samimi tatilciler, Papa Juan Pablo II içinde lunapark dalga Eski Kayıp Tutuklular Derneği şehrin ortasında yürüyorlar: her biri bir dönemin aslına sadık portreleri.
20. yüzyıl gerilerken
Eduardo Grossman, 70'li yılların başında basın medyasına girmeye başladı. 20 Aralık 1973'te sokakta çıkan Noticias gazetesinde çalıştı. Kitabın metnine göre. Arjantin'de foto muhabirliği. Yedi Resimli Günden (1965) ArtexArte tarafından 2020'de yayınlanan SIGLA Ajansı'na (1975), gazete siyasi bir programa tabandan gelen Peronizm, militanlar ve ardından silahlı mücadeleye dair cennet gibi bir vizyonla yanıt verdi.
Noticias, yeni görsel kaynakları denemeye izin verdi ve yeni bir tür basın fotoğrafçılığının yaratılması için bir laboratuvar oldu. Popüler kültürü yeniden değerlendiren, işçi sınıfının farklı kesimlerinin ve toplumsal çevresinin mücadelelerini yaygınlaştıran en dikkat çekici yeniliklerin yapıldığı yer, her şeyden önce gazete kapaklarıydı.” Hasta siempre mi general başlığı altında, bir vitrinde, General Perón'un cenazesinin şok edici yüksek açılı fotoğraf çekiminin yer aldığı bir Haber kapağı sergileniyor. Ulusal Kongre Mavi Odasıkişiliklerin ve askeri figürlerin çevrelediği tabutun hakim olduğu loş bir sahne.
Bu gazeteyle ilgili olarak Grossman, Ñ ile diyalogunda şunları söylüyor: “ Peronist Gençlik Yeni bir günlük hazırlıyordum. Baş fotoğrafçılardan biri Siete Días fotoğrafçısı olarak tanıdığım Carlos Bosch'tu. Peronist gençliğe sempatim vardı ama gazetenin Montoneros'un bir yayın organı olduğunu bilmiyordum. Geldim çünkü onların bir fotoğrafçıya, benim de işe ihtiyacım vardı. Darbe henüz gelmemişti. Fotoğrafın önemli bir role sahip olduğu siyasallaşmış bir gazeteydi. Haberler Perón'un ölümünden sonra Ağustos 1974'te kapandı. Komisyoncu Alberto VillarFederal Polis şefi, ağustos ayında bir gün gazeteye girip kapattı. “Darbeye iki yıl vardı.
Eski Noticias fotoğrafçıları daha sonra ülkemizde ortak bir fotoğraf ajansı kurma yönündeki ilk girişimlerden biri olan ve Grossman'ın kurucularından biri olduğu SIGLA'yı (Latin Amerika Grafik Bilgi Servisi) kurdular. İlgili diğer olayların yanı sıra, ilk makalelerinden biri olan Villar'ın teknesine düzenlenen saldırıda öldürülmesini de ele aldılar. İçinde Mar del Plata İspanya'ya sattıkları görsellerde, çok sevilen İspanyol şarkıcı Marisol ve Antonio Gades'in kızlarının doğumunu ele aldılar. Ajans kısa sürede çok başarılı oldu ancak sonrasında düştü. Dünya Kupası 78.
Seyahatiniz Avrupa 1975'in sonunda bir yıl boyunca Eugenio C gemisinde ülkeden mesafe koydu. Buenos Aires'teki evleri saldırıya uğradı. Grossman hikayesine şöyle devam ediyor: “Chela'yla birlikte eve girdiğimizde ve buzdolabındaki üç yumurtanın duvarlardan birinde kırıldığını görünce, her şeyin ortalıkta olduğunu görünce ayrılmaya karar verdik.” Seçilen üç destinasyon şunlardı: Napoli, Lizbon1. Yıldönümünü aktardığı yerde Karanfil Devrimi1922'den bu yana ilk demokratik seçimlere denk geliyor.
Ülkedeki kariyeri, toplumunda gözle görülür bir sürekliliğe sahipti. Juan Travnikkimlerin parçasıydı Arjantin Fotoğraf Konseyi NAF'nin (Fotoğraf Yazarlarının Çekirdeği) diğer önde gelen fotoğrafçılarla birlikte kurduğu vakıf Sara Facio tarafından yönetiliyor ve El Periodista'daki çalışmaları, yayıncı Perfil, Clarín'in dergileri ve bazılarında fotoğraf editörlüğünü yaptığı bu dergi yıllar.
Tutkuları ayrı bir bölümü hak ediyor: Doyumsuz bir okuyucu, caza, tangoya ve felsefeye olan sevgisi biliniyor. Küçük yaşlardan beri işine olan tutkusu Roberto Arlt romanlarındaki karakterlerin rüyalarını ve komplocu hezeyan anlarıyla Arltian evrenini görüntülerle yorumladığı, foto muhabirliği estetiğinden çok uzak, olağanüstü bir seri üretmeye yöneltti onu. Grossman 2009 yılında grafik gazeteciliğinden emekli oldu ancak yorulmak bilmeyen bir yapımcı olarak sergiler ve kitaplar düzenlemeye devam ediyor. Çalışmaları, 20. yüzyılın sonlarından bu yana Arjantin'deki fotoğrafçılık ve gazetecilik tarihine önemli bir katkıdır.
Dosya
- Yeni Antoloji – Eduardo Grossman
- Nerede: ArtexArte, Lavalleja 1062
- Ne zaman: 24 Ağustos'a kadar: Salı – Cuma 14:00 – 20:00. Cumartesi günleri saat 15.00'ten 19.00'a kadar. Pazar ve tatil günleri halka kapalıdır.
- Ücretsiz giriş