“sevgilimZaten onlara neden şarkı söylemediğimi soran birçok mesaj var ve çoğu o kadar sevgi dolu ki hareket ediyorlar. Bu sevginin şerefine, size bu çok kişisel şeyi anlatıyorum” diye yayınladı müzisyen, şair ve tarihçi. Gabo Ferro 26 Mayıs 2020'de Instagram hesabında, açıkta kalmamış üçüncü azı dişini çıkarmak için yapılan operasyondan kaynaklanan bazı rahatsızlıkları anlattı. Ağrı onu çok sevdiği şeyi söylemekten alıkoydu ve pandemi döneminde takipçileriyle bağını koparmadı.
Birkaç ay sonra, 8 Ekim'de, 54 yaşındayken beklenmedik ölüm haberi, sanatı gibi sadık ve tutkulu olmayı bilen takipçilerini perişan etti. Ortada, son albümü, Onun yansıması insanın kurdudur (2019), Gardel Ödülü'ne aday gösterildi ve hak ettiği takdiri almaya başlamış gibi görünüyordu; uzman eleştirmenler zaten onun çalışmalarına vermiş ve kendisi de bunun peşine düşmemişti.
Mariana Enriquez'in deyimiyle “genç bir tanrı gibi şarkı söyleyen” Gabo, geride solo albümler, şiir koleksiyonları ve tarih üzerine iki kitaptan oluşan çok sayıda çalışma bıraktı (sert grubu Porco'yu yüzyılın ortasında bıraktıktan sonra Tarihçi onuruna layık görüldü). göstermek). O da biliyordu Oyuncu ve opera sanatçısı olarak öne çıkıyor. Yüzlerce şarkı ve etten, tenden ve duygudan oluşan anılar bıraktı.
Çalışmaları yerleşik, ikili ve heteropatriyarkal yapılara yönelik eleştirileri şekillendirdi – boşuna değil, eşcinsel bir amblemdi – altını çizmeye gerek kalmadan. Tesadüf olsun ya da olmasın, son aylarda hem fanatik kamuoyunun hem de yeni gelenlerin onun hayatına ve çalışmalarına yaklaşmasına olanak tanıyan kitaplar basıldı ve yeniden basıldı.
Sevdiğim meyve
İlk baskısından dokuz yıl sonra, Panoramik Tarif Kitabı Elemental, Fantastik ve Pnömatiken tuhaf kitaplarından biri Gabo. Burada 182 kısa şiir bir tarif şeklinde toplandı giriş bölümünde açıklandığı gibi, “bir tabak yemek, bir parfüm veya bir büyü olabilecek bir sona ulaşma yolundaki adımlardır.”
Bu metinler, şarkı sözlerinde yinelenen konularla (hayvanlık, tutku, gizem ve çok özel bir mizah) diyalog kurarak dikkate değer güzelliktedir. Sonunculardan biri şöyle diyor: “Asma kilitler gözlerini kapattı ve biz dışarıda, açıkta, yalnızlıkta, mükemmel eşikte, özgürlükte, sessizlikte bırakıldık.”
Celia Coido, müzik ve edebiyat alanında uzmanlaşmış bir kültür yöneticisi, bir üniversite profesörü, Librería Rayos y Truenos alanından ve birlikte kurdukları plak şirketi ve yayınevi Costurera carpintero'dan sorumlu. Gabo Ferro2007 yılından bu yana projelerinin yönetimi, üretimi ve iletişiminde birlikte çalıştığı kişidir.
Kitabın yeniden basılma süreci “hareketli ve onarıcıydı. Fiziksel ölümünden bu yana Gabo Yeniden düzenlemek için gerekli koşulların oluşması için üç yıldan biraz fazla zaman geçti ve bu arada birisinin sevgiyle bu konuda soru sormadığı bir hafta bile geçmedi. Tarif kitabı”diyor Coido.
“Elemental, Fantastik ve Pnömatik Panoramik Tarif Kitabı”, Gabo Ferro (Terzi, 24.000 Dolar).
Aynı zamanda kitap baskısından da sorumluydu. Delison albümü Gabo, O kadınlar tarafından gerçekleştirilen tango versiyonlarını içerir. İkililikleri kırma niyetiyle tutarlı bir proje: 1920'lerde kadınların söylediği tangoları yeniden yorumluyor.
Kitapta şarkıların sözleri, Gabo ile yapılan iki röportaj, bu dönüşlerde ona eşlik eden gitarist Edgardo González'in bir metni ve Coido'nun bir girişi yer alıyor. Orada “nüansları, boyutları ve kaygıları bir araya geliyor” diyor. O dinamikle, bir araya gelerek, konuşarak, çözülerek çalıştık; önce Edgardo González'le, ardından Ivana Romero, Laura Varsky, Alejandra López, Johanna Sporn, Dante Martínez, Alejandro Pugliese ve Laura Gómez'le.”
hatırladığım tek şey benim
“Ve ben de gideceğim, havaya yayılan duman gibi geri dönmeyecek, tatlı bir kasırga, bir parfüm, bir ten olacağım. “Kendi babam olacağım ve böyle öğreneceğim, Gitmenin geri dönmek olduğunu” diye şarkı söyledi. Gabo Ferro albümünden “Volver a Volver”da Maskenin arkasındaki iğne (2011). Bu dörtlük sanatçının özünü yansıtıyor ve aynı zamanda gazeteciler Lalo Ugarte ve Sergio Sánchez için manşet görevi gördü. Tatlı bir kasırgaFerro hakkında biyografi, Marea tarafından düzenlendi.
328 sayfada yazarlar, çocukluğundan hardcore dönemine kadar, ilk solo albümlerinden, Palo Pandolfo ve Hernán ile Verbonautas şiir grubunda geçirdiği zamandan, diğerlerinin yanı sıra bir aktör olarak rolünden ve onu yönlendiren ortak projelerinden bahsediyor. Sergio CH, Flopa, Luciana Jury gibi sanatçılar ve yazarla albümler kaydetmek Pablo Ramos, kiminle albüm besteledi (Açlık ve yemek yeme isteği2010).
“Kitap aklıma ölümüyle aynı gün geldi. Gabo“, Ugarte'ye şunu açıklıyor: N. Orada Sánchez'i arar ve salgının ortasında başlamaya karar verirler. “Onun, var olduğunu bile bilmediğim konuların, devasa çalışmalarının yer aldığı bir Excel elektronik tablosu hazırladım: tiyatro, performans, şiir, tarihçi olarak yaptığı çalışmalar. Böylesine bereketli bir çalışmaya nasıl yaklaşılır? Bunu kronolojik olarak yapmamız gerekiyordu” diye açıklıyor.
Mariano “Lalo” Ugarte ve Sergio Sánchez'in yazdığı “Tatlı bir kasırga” (Marea, 24.900 dolar).
Yakınlıklarına bu kadar derinlemesine dalmamaya karar verdiler. Sánchez bu konuyu genişletiyor N: “Çalışma aynı zamanda kişisel kaygılarından, değerlerinden, yolculuğundan, biyografisinden, ailesinden bahsedilerek bitiyor. “Yaşam ve iş birbiriyle yakından bağlantılıdır.” Ugarte şunları ekliyor: “Örneğin albüm Aşk, korku, ayrıl (2008) bir aşk ayrılığından doğar. Sonra bir şey beliriyor. Ancak biz buna odaklanmak istemedik. Bizimle bir röportaj yaptılar ve içlerinden biri bana şunları söyledi: Çok şükür Arjantinli Freddy Mercury'nin biyografisini yapmamışlar. Kişisel yönüne ya da eşcinselliğine girmek aklımıza bile gelmemişti” diye detaylandırıyor.
Ferro'yla sekiz kez röportaj yapan Sánchez, “yazılarımızın bir araya getirilmesi oldukça doğal bir şekilde gerçekleşti” diyor. Kitap neredeyse dört yıllık bir çalışma gerektirdi ve ilk versiyonu beş yüz sayfadan fazlaydı. “Yazarken kendimize belirli bir uçuş izni vermemize rağmen, kayıt sanki uzun bir profil gibi, mesafe koymaya çalışıyor” diye ekliyor.
Ayrıca duygulara da yer olduğuna dikkat çekiyor: “Her şeyden önce Gabo'yu tanıyan insanlar olmak üzere ifadeler nedeniyle duygusal bir yük taşıyor. Bir biyografinin sahip olması gereken dört şeyi bir araya getirir: bağlam, bilgi, analiz ve duygu. İlk üçünü planladık ve heyecan yaşandı.” Ugarte de aynı fikirde: “Heyecanlanmadan asla yazamam. Ben buna ıslak gözlü bir yazı olarak yaklaşıyorum.
uyuşturulmuş peri
Yakın zamanda yayınlanan kitaplardan bir diğeri Gabo Ferro öyle Açlık ve BaşmelekPablo Ramos'un son unvanı. İşte yazarı Vahşilik kanunu en kişisel kitaplarından biriyle gün yüzüne çıkıyor. Aynı zamanda, bir arkadaşıma aşk mektubu artık orada değil ve benzersiz bir şekilde gerçekleşen yaratıcı sürecin örneği: Berlin'de, Gabo'da, Buenos Aires'te yarattı Açlık ve yemek yeme isteği (2010).
Ramos, Gabo'nun müziğe koyduğu veya üzerinde değişiklik yaptığı şarkı sözlerini, şiirleri, melodi parçalarını Gabo ile paylaştığı e-postaları cömertçe paylaşıyor. Sonuç: benzerliklerini ortadan kaldıran ve farklılıklarını zenginleştiren on dört şarkı (biri albüme girmedi ve burada nedenini açıklıyoruz).
“Açlık ve Başmelek”, Pablo Ramos (Alfaguara, 24.999 dolarlık kağıt; 7.399 dolarlık e-kitap).
Ramos, bu metnin ruhunu Patagonya'dan WhatsApp aracılığıyla uzaktan şöyle özetliyor: “Sanki önümüzde Gabo ile ne yaptığımızı ve yaptığımızın nasıl yapıldığını düşünmek gibi. En azından, yalnızca motivasyonun yönlendirdiği bir lirik ya da edebi gerçeğe nasıl ulaştığımı,” diye açıklıyor.
Albümün nasıl bir araya geldiğine dair şarkı bazında incelemede yer alan e-posta bileşeni, tazelik ve samimiyet sağlıyor. Dijital çağın bir tür mektup bileşeni. Ramos şöyle diyor: “Mektubu bitirmeye yakın onun bir kitap olabileceğini anlamadım. Daha sonra editörüm Julieta Obedman ile birlikte yazıyı başkalarına, sadece Gabriel'e değil, okuyucularım olan diğer kişilere de yönlendirdiğimi fark ettim. E-postaları orada düşündüm. Ve daha iyi bir yapı ve düzen buldum: konuların oluşturulma sırası.”
Durdu ve yürüdü
Şarkıları, röportajları, kitapları, şiirleri, performansları, YouTube videoları; parlak bir sanatçının mozaiğini oluşturan bir bütünün parçaları. Tangodan, folklordan, Río de la Plata'nın şarkılarından, eşcinsel hareketinden, tarih yazımından ve seksenlerin yeraltı dünyasından beslenen çok özel bir topluluk. Daima özyönetim yolunda yürüyen, Ferro Yalnızca onu açmak isteyen herkesin erişebileceği anahtarsız bir sandıkta sakladığı, manyetik ve sevgi dolu bir aşkınlığı nasıl inşa edeceğini biliyordu.
Nasıl hatırlanacak? Arjantin kültüründe nasıl bir yer kaplıyor? Lalo Ugarte haklı çıkacağına inanıyor: “Gelecek onu başka bir yerden kurtaracak, keşfedecek. Umarım bunu keşfeder çünkü Arjantin kültüründe 2000'den 2010'a kadar kimsenin konuşmadığı popüler bir sanatçıdır. Umarım kitabımız, Gabo'nun dediği gibi unutkanlığa karşı savaşan politik bir araçtır.”
Sánchez onu “kendi sesine sahip, çok özel bir sanatçı” olarak tanımlıyor. Sıradanlığın ötesindeydi. Arjantin kültürünün önemli bir figürüydü ve bence genişlemeye devam edecek, bilinmeye devam edecek ve biz de onun hakkında düşünmeye devam edeceğiz. Çalışmalarınız çekmecede saklı kalmayacak. Araştırılacak çok şey var.” Ramos, “içeride olmak iğrenç olduğu ve her zaman tutarlı olduğu için marjinal ve önemli bir yere sahip olduğuna” inanıyor.
Coido şuna inanıyor: “Gabo, bir sanatçı ve düşünür olarak sürekli kendini adamıştır ve bulunmaya, konuşmayı başlatmaya veya sürdürmeye hazırdır. Sadece mirasının anıtsal, karmaşık ve ayrıntılarla dolu olması nedeniyle değil, aynı zamanda bir güç olarak da. Bu güçtür, aynı zamanda potansiyeldir çünkü söylediğinin ne söyleyeceği söylenmez.” Şöyle özetliyor: “Gabo için bir yer tanımlamaya çalışmak kaçınılmaz olarak azaltıcıdır. Ne mutlu ki, dün olduğu gibi bugün de Gabo evcilleştirilemez olmaya devam ediyor.”
Birkaç ay sonra, 8 Ekim'de, 54 yaşındayken beklenmedik ölüm haberi, sanatı gibi sadık ve tutkulu olmayı bilen takipçilerini perişan etti. Ortada, son albümü, Onun yansıması insanın kurdudur (2019), Gardel Ödülü'ne aday gösterildi ve hak ettiği takdiri almaya başlamış gibi görünüyordu; uzman eleştirmenler zaten onun çalışmalarına vermiş ve kendisi de bunun peşine düşmemişti.
Mariana Enriquez'in deyimiyle “genç bir tanrı gibi şarkı söyleyen” Gabo, geride solo albümler, şiir koleksiyonları ve tarih üzerine iki kitaptan oluşan çok sayıda çalışma bıraktı (sert grubu Porco'yu yüzyılın ortasında bıraktıktan sonra Tarihçi onuruna layık görüldü). göstermek). O da biliyordu Oyuncu ve opera sanatçısı olarak öne çıkıyor. Yüzlerce şarkı ve etten, tenden ve duygudan oluşan anılar bıraktı.
Çalışmaları yerleşik, ikili ve heteropatriyarkal yapılara yönelik eleştirileri şekillendirdi – boşuna değil, eşcinsel bir amblemdi – altını çizmeye gerek kalmadan. Tesadüf olsun ya da olmasın, son aylarda hem fanatik kamuoyunun hem de yeni gelenlerin onun hayatına ve çalışmalarına yaklaşmasına olanak tanıyan kitaplar basıldı ve yeniden basıldı.
Sevdiğim meyve
İlk baskısından dokuz yıl sonra, Panoramik Tarif Kitabı Elemental, Fantastik ve Pnömatiken tuhaf kitaplarından biri Gabo. Burada 182 kısa şiir bir tarif şeklinde toplandı giriş bölümünde açıklandığı gibi, “bir tabak yemek, bir parfüm veya bir büyü olabilecek bir sona ulaşma yolundaki adımlardır.”
Bu metinler, şarkı sözlerinde yinelenen konularla (hayvanlık, tutku, gizem ve çok özel bir mizah) diyalog kurarak dikkate değer güzelliktedir. Sonunculardan biri şöyle diyor: “Asma kilitler gözlerini kapattı ve biz dışarıda, açıkta, yalnızlıkta, mükemmel eşikte, özgürlükte, sessizlikte bırakıldık.”
Celia Coido, müzik ve edebiyat alanında uzmanlaşmış bir kültür yöneticisi, bir üniversite profesörü, Librería Rayos y Truenos alanından ve birlikte kurdukları plak şirketi ve yayınevi Costurera carpintero'dan sorumlu. Gabo Ferro2007 yılından bu yana projelerinin yönetimi, üretimi ve iletişiminde birlikte çalıştığı kişidir.
Kitabın yeniden basılma süreci “hareketli ve onarıcıydı. Fiziksel ölümünden bu yana Gabo Yeniden düzenlemek için gerekli koşulların oluşması için üç yıldan biraz fazla zaman geçti ve bu arada birisinin sevgiyle bu konuda soru sormadığı bir hafta bile geçmedi. Tarif kitabı”diyor Coido.
“Elemental, Fantastik ve Pnömatik Panoramik Tarif Kitabı”, Gabo Ferro (Terzi, 24.000 Dolar).
Aynı zamanda kitap baskısından da sorumluydu. Delison albümü Gabo, O kadınlar tarafından gerçekleştirilen tango versiyonlarını içerir. İkililikleri kırma niyetiyle tutarlı bir proje: 1920'lerde kadınların söylediği tangoları yeniden yorumluyor.
Kitapta şarkıların sözleri, Gabo ile yapılan iki röportaj, bu dönüşlerde ona eşlik eden gitarist Edgardo González'in bir metni ve Coido'nun bir girişi yer alıyor. Orada “nüansları, boyutları ve kaygıları bir araya geliyor” diyor. O dinamikle, bir araya gelerek, konuşarak, çözülerek çalıştık; önce Edgardo González'le, ardından Ivana Romero, Laura Varsky, Alejandra López, Johanna Sporn, Dante Martínez, Alejandro Pugliese ve Laura Gómez'le.”
hatırladığım tek şey benim
“Ve ben de gideceğim, havaya yayılan duman gibi geri dönmeyecek, tatlı bir kasırga, bir parfüm, bir ten olacağım. “Kendi babam olacağım ve böyle öğreneceğim, Gitmenin geri dönmek olduğunu” diye şarkı söyledi. Gabo Ferro albümünden “Volver a Volver”da Maskenin arkasındaki iğne (2011). Bu dörtlük sanatçının özünü yansıtıyor ve aynı zamanda gazeteciler Lalo Ugarte ve Sergio Sánchez için manşet görevi gördü. Tatlı bir kasırgaFerro hakkında biyografi, Marea tarafından düzenlendi.
328 sayfada yazarlar, çocukluğundan hardcore dönemine kadar, ilk solo albümlerinden, Palo Pandolfo ve Hernán ile Verbonautas şiir grubunda geçirdiği zamandan, diğerlerinin yanı sıra bir aktör olarak rolünden ve onu yönlendiren ortak projelerinden bahsediyor. Sergio CH, Flopa, Luciana Jury gibi sanatçılar ve yazarla albümler kaydetmek Pablo Ramos, kiminle albüm besteledi (Açlık ve yemek yeme isteği2010).
“Kitap aklıma ölümüyle aynı gün geldi. Gabo“, Ugarte'ye şunu açıklıyor: N. Orada Sánchez'i arar ve salgının ortasında başlamaya karar verirler. “Onun, var olduğunu bile bilmediğim konuların, devasa çalışmalarının yer aldığı bir Excel elektronik tablosu hazırladım: tiyatro, performans, şiir, tarihçi olarak yaptığı çalışmalar. Böylesine bereketli bir çalışmaya nasıl yaklaşılır? Bunu kronolojik olarak yapmamız gerekiyordu” diye açıklıyor.
Yakınlıklarına bu kadar derinlemesine dalmamaya karar verdiler. Sánchez bu konuyu genişletiyor N: “Çalışma aynı zamanda kişisel kaygılarından, değerlerinden, yolculuğundan, biyografisinden, ailesinden bahsedilerek bitiyor. “Yaşam ve iş birbiriyle yakından bağlantılıdır.” Ugarte şunları ekliyor: “Örneğin albüm Aşk, korku, ayrıl (2008) bir aşk ayrılığından doğar. Sonra bir şey beliriyor. Ancak biz buna odaklanmak istemedik. Bizimle bir röportaj yaptılar ve içlerinden biri bana şunları söyledi: Çok şükür Arjantinli Freddy Mercury'nin biyografisini yapmamışlar. Kişisel yönüne ya da eşcinselliğine girmek aklımıza bile gelmemişti” diye detaylandırıyor.
Ferro'yla sekiz kez röportaj yapan Sánchez, “yazılarımızın bir araya getirilmesi oldukça doğal bir şekilde gerçekleşti” diyor. Kitap neredeyse dört yıllık bir çalışma gerektirdi ve ilk versiyonu beş yüz sayfadan fazlaydı. “Yazarken kendimize belirli bir uçuş izni vermemize rağmen, kayıt sanki uzun bir profil gibi, mesafe koymaya çalışıyor” diye ekliyor.
Ayrıca duygulara da yer olduğuna dikkat çekiyor: “Her şeyden önce Gabo'yu tanıyan insanlar olmak üzere ifadeler nedeniyle duygusal bir yük taşıyor. Bir biyografinin sahip olması gereken dört şeyi bir araya getirir: bağlam, bilgi, analiz ve duygu. İlk üçünü planladık ve heyecan yaşandı.” Ugarte de aynı fikirde: “Heyecanlanmadan asla yazamam. Ben buna ıslak gözlü bir yazı olarak yaklaşıyorum.
uyuşturulmuş peri
Yakın zamanda yayınlanan kitaplardan bir diğeri Gabo Ferro öyle Açlık ve BaşmelekPablo Ramos'un son unvanı. İşte yazarı Vahşilik kanunu en kişisel kitaplarından biriyle gün yüzüne çıkıyor. Aynı zamanda, bir arkadaşıma aşk mektubu artık orada değil ve benzersiz bir şekilde gerçekleşen yaratıcı sürecin örneği: Berlin'de, Gabo'da, Buenos Aires'te yarattı Açlık ve yemek yeme isteği (2010).
Ramos, Gabo'nun müziğe koyduğu veya üzerinde değişiklik yaptığı şarkı sözlerini, şiirleri, melodi parçalarını Gabo ile paylaştığı e-postaları cömertçe paylaşıyor. Sonuç: benzerliklerini ortadan kaldıran ve farklılıklarını zenginleştiren on dört şarkı (biri albüme girmedi ve burada nedenini açıklıyoruz).
Ramos, bu metnin ruhunu Patagonya'dan WhatsApp aracılığıyla uzaktan şöyle özetliyor: “Sanki önümüzde Gabo ile ne yaptığımızı ve yaptığımızın nasıl yapıldığını düşünmek gibi. En azından, yalnızca motivasyonun yönlendirdiği bir lirik ya da edebi gerçeğe nasıl ulaştığımı,” diye açıklıyor.
Albümün nasıl bir araya geldiğine dair şarkı bazında incelemede yer alan e-posta bileşeni, tazelik ve samimiyet sağlıyor. Dijital çağın bir tür mektup bileşeni. Ramos şöyle diyor: “Mektubu bitirmeye yakın onun bir kitap olabileceğini anlamadım. Daha sonra editörüm Julieta Obedman ile birlikte yazıyı başkalarına, sadece Gabriel'e değil, okuyucularım olan diğer kişilere de yönlendirdiğimi fark ettim. E-postaları orada düşündüm. Ve daha iyi bir yapı ve düzen buldum: konuların oluşturulma sırası.”
Durdu ve yürüdü
Şarkıları, röportajları, kitapları, şiirleri, performansları, YouTube videoları; parlak bir sanatçının mozaiğini oluşturan bir bütünün parçaları. Tangodan, folklordan, Río de la Plata'nın şarkılarından, eşcinsel hareketinden, tarih yazımından ve seksenlerin yeraltı dünyasından beslenen çok özel bir topluluk. Daima özyönetim yolunda yürüyen, Ferro Yalnızca onu açmak isteyen herkesin erişebileceği anahtarsız bir sandıkta sakladığı, manyetik ve sevgi dolu bir aşkınlığı nasıl inşa edeceğini biliyordu.
Nasıl hatırlanacak? Arjantin kültüründe nasıl bir yer kaplıyor? Lalo Ugarte haklı çıkacağına inanıyor: “Gelecek onu başka bir yerden kurtaracak, keşfedecek. Umarım bunu keşfeder çünkü Arjantin kültüründe 2000'den 2010'a kadar kimsenin konuşmadığı popüler bir sanatçıdır. Umarım kitabımız, Gabo'nun dediği gibi unutkanlığa karşı savaşan politik bir araçtır.”
Sánchez onu “kendi sesine sahip, çok özel bir sanatçı” olarak tanımlıyor. Sıradanlığın ötesindeydi. Arjantin kültürünün önemli bir figürüydü ve bence genişlemeye devam edecek, bilinmeye devam edecek ve biz de onun hakkında düşünmeye devam edeceğiz. Çalışmalarınız çekmecede saklı kalmayacak. Araştırılacak çok şey var.” Ramos, “içeride olmak iğrenç olduğu ve her zaman tutarlı olduğu için marjinal ve önemli bir yere sahip olduğuna” inanıyor.
Coido şuna inanıyor: “Gabo, bir sanatçı ve düşünür olarak sürekli kendini adamıştır ve bulunmaya, konuşmayı başlatmaya veya sürdürmeye hazırdır. Sadece mirasının anıtsal, karmaşık ve ayrıntılarla dolu olması nedeniyle değil, aynı zamanda bir güç olarak da. Bu güçtür, aynı zamanda potansiyeldir çünkü söylediğinin ne söyleyeceği söylenmez.” Şöyle özetliyor: “Gabo için bir yer tanımlamaya çalışmak kaçınılmaz olarak azaltıcıdır. Ne mutlu ki, dün olduğu gibi bugün de Gabo evcilleştirilemez olmaya devam ediyor.”