Roman cinayetle başlıyor. O zaman sıra katliamın failiyle tanışmaya gelecektir. Sadece onlar için çalışacak kadın değil; Rolünüz o çiftin hayatını, mesleklerine ayırdıkları zamanı, evin derli toplu ve temiz olduğunu, çocuklara bakıldığını, akşam yemeğinin hazır olduğunu, çarşafların derli toplu olduğunu bilmenin verdiği huzuru mümkün kılacak.
Louise'in mükemmelliği sınıftaki statüsüyle destekleniyor. O bölgeyi fethettiği sessiz ve etkili stratejiyle: Paris'in Grands Boulevards bölgesinde bir burjuva evi. Görünmez olma yeteneği, olaylara verdiği o ölçülü düzenden konuşması, Myriam ve Paul'un hayatlarını mesleklerini geliştirebilmeleri ve çocuklarının tadını çıkarabilmeleri için çözme yeteneği, gizli bir görüşü varsayan bir üslupla anlatılıyor. her anın barışçıl normalliğine her zaman güvenmeyen bir ifade niteliği.
Görünüşü Leila Slimani Analitik bir anlatım tarzında ve kurgunun, anekdotun yetersiz veri olduğunu gösterdiği bu gelişmede ortaya çıkar; çünkü gerçekten önemli olan, gerçeklerde, bir varoluşun en önemli kısmının ne kadar asgari düzeyde kararlaştırıldığı bir matrisi bulmanın yoludur. ve Louise'in bu aileyi rahatsız edici bir yakınlıktan tanıdığını ortaya koyuyor.
güzel şarkı (Cabaret Voltaire Ediciones), Leila Slimani'nin sosyolojik bir perspektifi kendine çekmeyi başardığı, gündelik hayatın tasvirlerinin konu edildiği bir roman. Fransız-Faslı yazar, işlevselliğinin ötesinde, dadı figürünün davetsiz misafir olmaktan asla vazgeçmeyen bir karakter olarak dahil edilmesine dayalı bir aile yapısının oluşumunu araştırıyor.
Myriam ve Paul'un duyarlı ve ilerici iki genç olması önemli değil; Myriam'ın artık giymediği ve Louise'e verdiği kıyafetlerde, annenin atmayı seçtiği ancak Louise'in hâlâ yemeye uygun olduğunu düşündüğü yiyeceklerde kendini gösteren bir çatışmanın parçası olarak sınıf durumu, gıcırtı olmadan ortaya çıkacak ve hayatlarında görmezden geldikleri her şeyde.
Louise ise aşırı derecede itaatkar bir kadın olarak sunuluyor, aynı zamanda ayık olduğu kadar işini yıkıcı bir verimlilikle yürütme konusunda amansız bir konsantrasyona da sahip. Tartışmayan, hiçbir şey talep etmeyen ama çok fazla hayal kuran, Massé ailesinin hayatını seven, onlardan ayrılmak istemeyen ve o evde yaşama ihtiyacı duyan, onlar yokken duşunu kullanan bir otomattır. Uzakta olduklarında kanepeye uzanıp televizyon izlerler. Birkaç günlüğüne kırsala giderler ve unutulmaz biri haline gelirler, onları yok edecek, sonsuza kadar başkalarına dönüştürecek kadar trajik ve yürek parçalayıcı bir eylem gerçekleştirirler.
Slimani, romanındaki karakterleri alıyor güzel şarkı (2016'da Goncourt Ödülü sahibi) bakım görevlerine ilişkin felsefi bir araştırma yapmasına olanak tanıyan yaratıklar olarak karşımıza çıkıyor. Böylece Paul ve Myriam mutlu olsunlar, profesyonel hedeflerine ulaşsınlar, günümüz toplumunun Paris gibi bir şehirde ayrıcalıklı sınıfa mensup iki gencin (o, giderek daha başarılı bir müzik yapımcısı; kendisi ise bir avukat) talep ettiği şeyleri karşılayabilsinler. Savunması gereken her davada yetenekli bir avukat olarak çalıştığı firmaya ortak olabilmek için), birilerinin çocuklarıyla ve evin uyumuna ve refahına katkıda bulunan her ayrıntıyla ilgilenmesi esastır.
Neye işaret ediyor Slimani Paul ve Myriam'ın, kendilerini çocuklarını büyütmeye adamak zorunda kalmaları durumunda yaşayacakları pişmanlığa, sınırlamalara, kendi dünyalarına sahip olmanın imkansızlığına, çaresizliğe maruz kalanların üreme görevlerinden sorumlu kadınlar olduğudur. işlerinin ve boş zamanlarının bir kısmını feda etmek.
Orada o çiftin algılayamayacağı bir acı, bir teslimiyet var. Ama metni Slimani -Malika Embarek López'in mükemmel bir çevirisiyle- ahlakçı değil. Her karakterinin durumunu, bakış açısını, kaygılarını yaşayalım diye ele alıyor. Bir kadının hırsının kaçınılmaz olarak sorgulanacağını ve bir çiftin müzakerelerinin o kısmının dadı figürüyle sonuçlanacağını anlayın. Bu kişi, Paul ve Myriam'ın belki de çözemediği bir anlaşmazlığın yerini almaya geliyor.
Aslında romanın başında Myriam kendini çocukları Alan ve Mila'ya bakmaya adamıştır ve onun acısı ve yalnızlığı dayanılmazdır. Gecelerini kayıt stüdyolarında geçiren kocasını kıskanıyor ve ev ile iş arasında denge kurmayı bilen diğer kadınlar tarafından küçümsendiğini düşünüyor. Dadı istemek için bir ajansa gittiğinizde, orada çalışan insanlar o işe başvuracak kişinin o olduğuna inanıyor.
Bu bölüm onun Avrupalı olmayan fizyonomisini açıklıyor (Myriam, Paris yaşamına başarılı bir şekilde entegre olmayı başarmış bir Arap kadın) ama aynı zamanda ev hanımı olan herhangi bir kadının Louise'in canlandırdığı karaktere ne kadar benzeyebileceğini de gösteriyor. Myrian'ın bir dadı çağırma kararı hem bir arzuya hem de toplumsal bir talebe ve tabii ki kocasıyla ilişkilerde eşitlik hakkına yanıt veriyor. Slimani'nin önerdiği şey, toplumsal değişimlerin bakım görevleri sorununu sınıf çatışması yaratmadan çözemediğidir.
güzel şarkı, Leila Slimani. Çevrildi Malika Embarek L. Kabare Voltaire, 288 sayfa.
Ayrıca bakınız
Bebek bakıcısı çocuklarımı öldürebilir mi? Fransa'yı sarsan roman geliyor
Ayrıca bakınız
Leïla Slimani'den “Tatlı şarkı”: ebeveynleri uyanık tutan roman
Louise'in mükemmelliği sınıftaki statüsüyle destekleniyor. O bölgeyi fethettiği sessiz ve etkili stratejiyle: Paris'in Grands Boulevards bölgesinde bir burjuva evi. Görünmez olma yeteneği, olaylara verdiği o ölçülü düzenden konuşması, Myriam ve Paul'un hayatlarını mesleklerini geliştirebilmeleri ve çocuklarının tadını çıkarabilmeleri için çözme yeteneği, gizli bir görüşü varsayan bir üslupla anlatılıyor. her anın barışçıl normalliğine her zaman güvenmeyen bir ifade niteliği.
Görünüşü Leila Slimani Analitik bir anlatım tarzında ve kurgunun, anekdotun yetersiz veri olduğunu gösterdiği bu gelişmede ortaya çıkar; çünkü gerçekten önemli olan, gerçeklerde, bir varoluşun en önemli kısmının ne kadar asgari düzeyde kararlaştırıldığı bir matrisi bulmanın yoludur. ve Louise'in bu aileyi rahatsız edici bir yakınlıktan tanıdığını ortaya koyuyor.
güzel şarkı (Cabaret Voltaire Ediciones), Leila Slimani'nin sosyolojik bir perspektifi kendine çekmeyi başardığı, gündelik hayatın tasvirlerinin konu edildiği bir roman. Fransız-Faslı yazar, işlevselliğinin ötesinde, dadı figürünün davetsiz misafir olmaktan asla vazgeçmeyen bir karakter olarak dahil edilmesine dayalı bir aile yapısının oluşumunu araştırıyor.
Myriam ve Paul'un duyarlı ve ilerici iki genç olması önemli değil; Myriam'ın artık giymediği ve Louise'e verdiği kıyafetlerde, annenin atmayı seçtiği ancak Louise'in hâlâ yemeye uygun olduğunu düşündüğü yiyeceklerde kendini gösteren bir çatışmanın parçası olarak sınıf durumu, gıcırtı olmadan ortaya çıkacak ve hayatlarında görmezden geldikleri her şeyde.
Louise ise aşırı derecede itaatkar bir kadın olarak sunuluyor, aynı zamanda ayık olduğu kadar işini yıkıcı bir verimlilikle yürütme konusunda amansız bir konsantrasyona da sahip. Tartışmayan, hiçbir şey talep etmeyen ama çok fazla hayal kuran, Massé ailesinin hayatını seven, onlardan ayrılmak istemeyen ve o evde yaşama ihtiyacı duyan, onlar yokken duşunu kullanan bir otomattır. Uzakta olduklarında kanepeye uzanıp televizyon izlerler. Birkaç günlüğüne kırsala giderler ve unutulmaz biri haline gelirler, onları yok edecek, sonsuza kadar başkalarına dönüştürecek kadar trajik ve yürek parçalayıcı bir eylem gerçekleştirirler.
Slimani, romanındaki karakterleri alıyor güzel şarkı (2016'da Goncourt Ödülü sahibi) bakım görevlerine ilişkin felsefi bir araştırma yapmasına olanak tanıyan yaratıklar olarak karşımıza çıkıyor. Böylece Paul ve Myriam mutlu olsunlar, profesyonel hedeflerine ulaşsınlar, günümüz toplumunun Paris gibi bir şehirde ayrıcalıklı sınıfa mensup iki gencin (o, giderek daha başarılı bir müzik yapımcısı; kendisi ise bir avukat) talep ettiği şeyleri karşılayabilsinler. Savunması gereken her davada yetenekli bir avukat olarak çalıştığı firmaya ortak olabilmek için), birilerinin çocuklarıyla ve evin uyumuna ve refahına katkıda bulunan her ayrıntıyla ilgilenmesi esastır.
Neye işaret ediyor Slimani Paul ve Myriam'ın, kendilerini çocuklarını büyütmeye adamak zorunda kalmaları durumunda yaşayacakları pişmanlığa, sınırlamalara, kendi dünyalarına sahip olmanın imkansızlığına, çaresizliğe maruz kalanların üreme görevlerinden sorumlu kadınlar olduğudur. işlerinin ve boş zamanlarının bir kısmını feda etmek.
Orada o çiftin algılayamayacağı bir acı, bir teslimiyet var. Ama metni Slimani -Malika Embarek López'in mükemmel bir çevirisiyle- ahlakçı değil. Her karakterinin durumunu, bakış açısını, kaygılarını yaşayalım diye ele alıyor. Bir kadının hırsının kaçınılmaz olarak sorgulanacağını ve bir çiftin müzakerelerinin o kısmının dadı figürüyle sonuçlanacağını anlayın. Bu kişi, Paul ve Myriam'ın belki de çözemediği bir anlaşmazlığın yerini almaya geliyor.
Aslında romanın başında Myriam kendini çocukları Alan ve Mila'ya bakmaya adamıştır ve onun acısı ve yalnızlığı dayanılmazdır. Gecelerini kayıt stüdyolarında geçiren kocasını kıskanıyor ve ev ile iş arasında denge kurmayı bilen diğer kadınlar tarafından küçümsendiğini düşünüyor. Dadı istemek için bir ajansa gittiğinizde, orada çalışan insanlar o işe başvuracak kişinin o olduğuna inanıyor.
Bu bölüm onun Avrupalı olmayan fizyonomisini açıklıyor (Myriam, Paris yaşamına başarılı bir şekilde entegre olmayı başarmış bir Arap kadın) ama aynı zamanda ev hanımı olan herhangi bir kadının Louise'in canlandırdığı karaktere ne kadar benzeyebileceğini de gösteriyor. Myrian'ın bir dadı çağırma kararı hem bir arzuya hem de toplumsal bir talebe ve tabii ki kocasıyla ilişkilerde eşitlik hakkına yanıt veriyor. Slimani'nin önerdiği şey, toplumsal değişimlerin bakım görevleri sorununu sınıf çatışması yaratmadan çözemediğidir.
güzel şarkı, Leila Slimani. Çevrildi Malika Embarek L. Kabare Voltaire, 288 sayfa.
Ayrıca bakınız
Bebek bakıcısı çocuklarımı öldürebilir mi? Fransa'yı sarsan roman geliyor
Ayrıca bakınız
Leïla Slimani'den “Tatlı şarkı”: ebeveynleri uyanık tutan roman