Buluşma noktası Teatro de la Ribera'dır. Bugün Pazartesi, saat 13:00, termometre 37,7'yi gösteriyor ve biz tam anlamıyla Riachuelo boyunca bir yürüyüşe çıkmak üzereyiz. Fundación Proa'nın birkaç metre uzağında, arte povera'ya referans olan İtalyan sanatçı Michelangelo Pistoletto'nun 2019 yılında bu yoğun sular üzerine bir enstalasyon yaptığını hatırlıyoruz. başlıklıydı Üçüncü cennet ve kirliliği yansıtmak için boyalı ve geri dönüştürülmüş üç bin plastik şişeden oluşuyordu. Bunlardan bir şey performansı öneriyor nehir (nehir), uluslararası programlamanın bir parçası olarak FIBABuenos Aires'in farklı mekanlarında Pazar gününe kadar süren ve Kent Kültür Bakanlığı tarafından düzenlenen tiyatro festivali. Alman Dışişleri Bakanlığı sponsorluğunda ve Goethe Enstitüsü işbirliğiyle yürütülen bu projenin ideoloğu ise Alman Clément Layes, Çalışmaları her şeyden önce “gündelik yaşam gözlemlerine” ve halkla açık havada ve doğayla iç içe buluşmaya dayanan Berlin'li koreograf ve sanatçı.
Başlangıçta dünyanın başka şehirlerinde de uygulanan bu öneri, sizi yaz aylarında kayıkta gün batımını izlemeye davet ediyor. Bu yerel uyarlamada tekne, Riachuelo'nun iki adet temizlik botu olacak: Elefante III ve Elefante V. Seyirciler için şezlonglar olacak, turuncu can yelekleri olacak ve bizi tehlikelerden korumak için bize şemsiye verecekler. cehennem güneşi. Bu performansın sunumu şunu açıklıyor: “katılımcılar Aktif ve üretken yaşam kavramını sorgulamak için rüya gibi bir yolculuk, ve yavaşlamak için biraz zaman ayırın. Biz on kişiden fazlası değiliz, artı rehberler (inşaat sahası ve tekne).
Başlangıç noktası, Teatro de la Ribera'nın önünde.
Ancak tekneye binmeden birkaç dakika önce ve sorumluluk feragatnamesini imzaladıktan sonra rehberimiz kendisini Catalinas Kulübesi'nden bir aktör olarak tanıtıyor. Riachuelo sınırındaki sahilde, Teatro de la Ribera'nın önündeki beton banklardayız. Rehber karton kutunun içinden çıkardığı kablosuz kulaklığı üzerimize takıyor, ses seviyesini artırmak istesek veya kendisi açılıp radyo dinlemeye başlasa bile hiçbir tuşa dokunmamamızı, kendisine bir şey söylememizi istiyor. .
Renkli parke taşlarının üzerinde yürüyebiliyoruz, oturabiliyoruz, manzarayı seyredebiliyoruz. Manzara: Çimento ve nehir arasındaki sınır. Caminito, Proa, Colón Fábrica, Teatro de la Ribera, otobüsler. Ayrıca: Dere, camalotlar, kuşlar, feribot köprüsü. Duyduğumuz ses Cristina Banegas'ın sesine benziyor ama o olup olmadığını asla bilemeyeceğiz. Belki de bütün mesele budur, kimin bizi “sağlam zeminden ayrılmaya”, “kesinlikler dünyasını terk etmeye” ve “süzülmeye” davet ettiğini hayal etmek.
FIBA'da alışılmadık bir deneyim.
El Riachuelo'nun 64 kilometre uzandığını duyuyoruz. Pek çok kol alır ve başlangıç noktasında, nehrin yukarısında Matanza-Riachuelo Havzasını oluşturur; çevresinde altı milyon insan, yani Arjantin nüfusunun yaklaşık %15'i yaşar. Bu su yolu, şu anda bulunduğumuz yere gelmeden önce kırsal ve kentsel alanlar arasında Buenos Aires'in 14 belediyesine dokunuyor. “Bu performans bir kayıp ve acı deneyiminden doğar” diyor ses, “su bırakmaya, bırakmaya yardımcı olur.” Tekneye binmeyi sabırsızlıkla bekliyoruz. Bateaux mouches, Paris Seine Nehri boyunca olduğu gibi Riachuelo boyunca tam olarak hareket etmiyor. Yani bu “siteye özgü şehir turu” fikri, kendi açısından hala çekici, tuhaf ve abartılı.
Yolculuk teknede bir kez başlar. Yine kulaklıklarla gezinirken ses bizi düşünmeye davet ediyor. Kırk dakika boyunca bize farklı şeyler soracak: Dinlemek (teknenin motor sesi), suyun rengine bakmak (siyah ama ışığın etkisine göre değişir), kokuyu algılamak (çirkin). , çürümüş). Her iki tarafta da bakıma muhtaç eski fabrikaları görüyoruz. Hikaye, bu fabrikaların çoğunun zehirli atıklarını bu sulara boşalttığı yönünde. Eski bir Çevre Bakanının otuz yıl önce Riachuelo'yu “bin günde” temizleyeceğine söz verdiğini, oradan su içebileceğimizi, hatta yüzebileceğimizi söylediğini hatırlıyoruz. On yıl önce başka bir Çevre Bakanı, sudaki “daha fazla oksijen miktarı” nedeniyle “balıkların var olduğunu” garanti etmişti. Birkaç hafta önce de temizlik görevleri nedeniyle turistik amaçlı (La Boca'dan Puerto Madero'ya) “gezilebilirlik” sağlandı. Sadece İl tarafında suların sınırında bir köpek görüyoruz.
Riachuelo'da gezinmek için can yeleği ile.
Clement Layes Instagram'ında şunları yazdı: “Yeniden sahnelemek için burada olmaktan çok mutluyuz ve minnettarız. nehir Buenos Aires'te. Bu deneyim bizim için çok değerli, özellikle de burada. Riachuelo bir zamanlar Güney Amerika'nın en kirli nehriydi. Çevresindeki mahallelerin sosyoekonomik durumuyla yakından bağlantılı, çok uzun ve karmaşık bir temizlik süreci içerisindedir. Bu da çalışmaya yeni bir boyut katıyor. Bu büyüleyici ve derin bir süreçtir.”
Layes sanat, felsefe, dans ve sirk eğitimi aldı. Bir keresinde bir gösteride felsefeyi Chaplinvari adımlarla birleştirdi: Bir bardak suyu başının üstünde dengelerken özgürlükten ve hayatın saçmalığından bahsetmeye başladı. Bir bardak su ile ilgili şey yeniden ortaya çıkıyor nehir. Hepimizin derin bir sessizlik içinde yaptığımız turun sonuna doğru rehberimiz elinde bir bardak suyla teknenin etrafında dolaşıyor, sessizce ona dokunup suyla bağlantı kurmamızı, bir dilek tutmamızı, neden olmasın istiyor. Herakleitos'un dediği gibi akışına bırakın ve sonra suyu suya atın.
Clement Layes. FIBA
Başlangıçta dünyanın başka şehirlerinde de uygulanan bu öneri, sizi yaz aylarında kayıkta gün batımını izlemeye davet ediyor. Bu yerel uyarlamada tekne, Riachuelo'nun iki adet temizlik botu olacak: Elefante III ve Elefante V. Seyirciler için şezlonglar olacak, turuncu can yelekleri olacak ve bizi tehlikelerden korumak için bize şemsiye verecekler. cehennem güneşi. Bu performansın sunumu şunu açıklıyor: “katılımcılar Aktif ve üretken yaşam kavramını sorgulamak için rüya gibi bir yolculuk, ve yavaşlamak için biraz zaman ayırın. Biz on kişiden fazlası değiliz, artı rehberler (inşaat sahası ve tekne).
Başlangıç noktası, Teatro de la Ribera'nın önünde.
Ancak tekneye binmeden birkaç dakika önce ve sorumluluk feragatnamesini imzaladıktan sonra rehberimiz kendisini Catalinas Kulübesi'nden bir aktör olarak tanıtıyor. Riachuelo sınırındaki sahilde, Teatro de la Ribera'nın önündeki beton banklardayız. Rehber karton kutunun içinden çıkardığı kablosuz kulaklığı üzerimize takıyor, ses seviyesini artırmak istesek veya kendisi açılıp radyo dinlemeye başlasa bile hiçbir tuşa dokunmamamızı, kendisine bir şey söylememizi istiyor. .
Renkli parke taşlarının üzerinde yürüyebiliyoruz, oturabiliyoruz, manzarayı seyredebiliyoruz. Manzara: Çimento ve nehir arasındaki sınır. Caminito, Proa, Colón Fábrica, Teatro de la Ribera, otobüsler. Ayrıca: Dere, camalotlar, kuşlar, feribot köprüsü. Duyduğumuz ses Cristina Banegas'ın sesine benziyor ama o olup olmadığını asla bilemeyeceğiz. Belki de bütün mesele budur, kimin bizi “sağlam zeminden ayrılmaya”, “kesinlikler dünyasını terk etmeye” ve “süzülmeye” davet ettiğini hayal etmek.
El Riachuelo'nun 64 kilometre uzandığını duyuyoruz. Pek çok kol alır ve başlangıç noktasında, nehrin yukarısında Matanza-Riachuelo Havzasını oluşturur; çevresinde altı milyon insan, yani Arjantin nüfusunun yaklaşık %15'i yaşar. Bu su yolu, şu anda bulunduğumuz yere gelmeden önce kırsal ve kentsel alanlar arasında Buenos Aires'in 14 belediyesine dokunuyor. “Bu performans bir kayıp ve acı deneyiminden doğar” diyor ses, “su bırakmaya, bırakmaya yardımcı olur.” Tekneye binmeyi sabırsızlıkla bekliyoruz. Bateaux mouches, Paris Seine Nehri boyunca olduğu gibi Riachuelo boyunca tam olarak hareket etmiyor. Yani bu “siteye özgü şehir turu” fikri, kendi açısından hala çekici, tuhaf ve abartılı.
Yolculuk teknede bir kez başlar. Yine kulaklıklarla gezinirken ses bizi düşünmeye davet ediyor. Kırk dakika boyunca bize farklı şeyler soracak: Dinlemek (teknenin motor sesi), suyun rengine bakmak (siyah ama ışığın etkisine göre değişir), kokuyu algılamak (çirkin). , çürümüş). Her iki tarafta da bakıma muhtaç eski fabrikaları görüyoruz. Hikaye, bu fabrikaların çoğunun zehirli atıklarını bu sulara boşalttığı yönünde. Eski bir Çevre Bakanının otuz yıl önce Riachuelo'yu “bin günde” temizleyeceğine söz verdiğini, oradan su içebileceğimizi, hatta yüzebileceğimizi söylediğini hatırlıyoruz. On yıl önce başka bir Çevre Bakanı, sudaki “daha fazla oksijen miktarı” nedeniyle “balıkların var olduğunu” garanti etmişti. Birkaç hafta önce de temizlik görevleri nedeniyle turistik amaçlı (La Boca'dan Puerto Madero'ya) “gezilebilirlik” sağlandı. Sadece İl tarafında suların sınırında bir köpek görüyoruz.
Clement Layes Instagram'ında şunları yazdı: “Yeniden sahnelemek için burada olmaktan çok mutluyuz ve minnettarız. nehir Buenos Aires'te. Bu deneyim bizim için çok değerli, özellikle de burada. Riachuelo bir zamanlar Güney Amerika'nın en kirli nehriydi. Çevresindeki mahallelerin sosyoekonomik durumuyla yakından bağlantılı, çok uzun ve karmaşık bir temizlik süreci içerisindedir. Bu da çalışmaya yeni bir boyut katıyor. Bu büyüleyici ve derin bir süreçtir.”
Layes sanat, felsefe, dans ve sirk eğitimi aldı. Bir keresinde bir gösteride felsefeyi Chaplinvari adımlarla birleştirdi: Bir bardak suyu başının üstünde dengelerken özgürlükten ve hayatın saçmalığından bahsetmeye başladı. Bir bardak su ile ilgili şey yeniden ortaya çıkıyor nehir. Hepimizin derin bir sessizlik içinde yaptığımız turun sonuna doğru rehberimiz elinde bir bardak suyla teknenin etrafında dolaşıyor, sessizce ona dokunup suyla bağlantı kurmamızı, bir dilek tutmamızı, neden olmasın istiyor. Herakleitos'un dediği gibi akışına bırakın ve sonra suyu suya atın.