Tıpkı insanın bir sehpa başında okumaya kaç dakika ya da saat harcayacağını tam olarak bilememesi gibi (dikkat ne kadar çok dağılırsa, kalış süresi de o kadar uzun olur), herhangi bir şiirin üzerinde asılı kalan soru, ona ne kadar zaman ayrılacağıdır. Neredeyse her zaman azmış gibi görünür ya da gülünç bir şekilde bir süre sonra zaten çokmuş gibi görünür. Bir gün ve birden fazla gün Perulu şair Mario Montalbetti neredeyse yüz sayfa boyunca hemşerisinden gelen bir düzine satırla otlamaya ve derin düşüncelere dalmaya bırakıldı Blanca Varela.
Varela'nın bazı çiçeklenmeleri, şiiri cilalama gibi riskli bir görevi önceden tahmin etmiş ve alay etmiş gibi görünüyor: “Düzgün bir el, kuşları ince, yağan yağmurun altına yerleştirdi”; “Sevgili hayvan/ hiç durmadan yanımdan geçiyor/ beni döndürüyor.” İçinde En sert kış. Blanca Varela'nın bir şiirine notlar (Caleta Olivia) Montalbetti – bir şair olarak açık sözlü, kalpsiz ama dakik ve zekidir – kendisini aritmetik, tümdengelimli, etimolojik bir eleştirmen olarak sunar ve sağlam bir mantık ve sıkı bir örgünün sağladığı güvenlik, otorite ve hafif kibirle ilerler.
Bunun öncesinde sahte bir tuzak var: belki de büyüleyici bir çift düğümü çözmenin yollarını denemek için sade, yaklaşılabilir bir şiir seçti. O halde kendisi de başka bir bilmeceye dönüşecek yer elde etmek. Bir bölümde “Devam etmek için belli riskler almak gerekiyor” diyor ve bazen teorik bir mavnayı dağa çıkarmaya çalışıyormuş gibi oluyor. Bir kamera filologunun bu gergin çekimi buna değer.
Cesurca, Montalbetti Hayranlık duymaya gelince nabzı titremiyor ve Foucault, Agamben, Badiou, Lacan'da (Derrida gibi, zaten daha okunaklı ve hatta arkadaş canlısı hale gelmişti Her insan bir adadır) ve ayrıca bilge adamlar Stanley Cavell, Pierre Hadot ve mimar Peter Zumthor'da bize bir mola veriyor. Neşeli ve epifanik bağlantı örnekleri konusunda hiçbir eksiklik yok. Varela'nın şiiri – olağanüstü ritim duygusu yorumlanamaz – tam bir felsefi yürüyüş için mükemmel bir bahanedir.
Parantez: sesi Nora Avaro içinde Ayıyı gören adam (Editoryes Bulk/Nube Negra), çözücü, cesur, büyük zekaya sahip, kendinden pek memnun değil. Miser alıntı yapıyor ve alıntı yapıyor ama kendi kendine alışılmadık bir zarafetle konuşuyor; Bir kişinin biyografi yazarken ne yaptığını anlamaya daha yakın olmak için otobiyografiyi eleştirinin içine sızar. O, diğer insanların kurgularını gündeme getiren ve onlara ayrı bir şekilde, kendi örtüsüyle meydan okuyan bir krupiye olarak görülüyor. Masanın üzerinde Borges, Mastronardi, Calveyra, Masotta ve mektuplar, mesajlar: Posta merkezidir. Yani edebiyatta teleskop ve seraplar üzerine bir risale.
Bir adım geri: Söylediklerim doğrudur (Caleta Olivia/Gog & Magog) antolojileri Blanca VarelaTek bir kesikle eskiz yapmayı asla bırakmayan. Bununla birlikte, güzel bir dizenin tatmin edici nedensizliği ortaya çıkıyor. Görünüşte basit, matematikte kısa, cesur ve hatta utanmaz olan bu şiirler nereden? dışarı çıktılarnereden geliyorlar? Planlamaya devam ediyorlar; Asla gelir tablosuna girmezler.
Belli bir tedbirsizliğin anlatıcısından İskandinav, kısa hikayeler. Ayrıca düzyazı, çılgın muhakeme egzersizleri ve “kadife köşelerindeki itaatkar hayvanlar” olan hayvanlar da var. Her alıntı anımsatıcı bir tılsımı önerir. Varela Yurttaşları César Moro ve César Vallejo'nun yakın akrabasıdır. Samimi gerçeküstücülük, krediler ve şiirin sağladığı keyfi olanaklar. Bir görüntü düşük darbe yaşlanması gibi yaşlanabilir mi? Varela herhangi bir talebi duymadan önce yalanlıyor: “Geçiş kuşlarının kurumuş bahçelerinin koruyucusu.”
Teraryumda Fabio Kacero (Geç çiçeklenmeEditoryal Mansalva) halüsinasyonlar, deha ve görünmezlik fenomenleri, geçici mizah, doğaüstü organizmalar ve makineler filizleniyor. İyi bir araya getirilmiş, inşa edilmiş rüya masallarından oluşan muhteşem hikayeler. Şekillendirilmiş zamanların anlatı şiirleri; metafizik uçurumların (ve gözyaşlarının) kenarındaki masallar.
Her metin özetlenmiş küçük bir kitaptır, bir araya getirilecek bir origamidir. Hile Kacero Kadans ve duraklamayla söylemenin daha iyi olduğuna ikna etmekten ibarettir – Silvina Ocampo'nun geçtiğinde bahis oynamasıyla aynı sebepten dolayı hatıra icatları düzyazıdan şiire – ve ardı ardına gelen noktalarla gücünü kaybedecek olanı şiirle sunarken. Çağdaş bir sanatçının kurnazlığı: Bir şeyi başka bir şeymiş gibi göstermek.
Ayrıca bakınız
Paul Muldoon, tırpanının kenarıyla
Ayrıca bakınız
Parantez içinde üç nokta veya bir şairin fotoğrafı nasıl çekilir?
Varela'nın bazı çiçeklenmeleri, şiiri cilalama gibi riskli bir görevi önceden tahmin etmiş ve alay etmiş gibi görünüyor: “Düzgün bir el, kuşları ince, yağan yağmurun altına yerleştirdi”; “Sevgili hayvan/ hiç durmadan yanımdan geçiyor/ beni döndürüyor.” İçinde En sert kış. Blanca Varela'nın bir şiirine notlar (Caleta Olivia) Montalbetti – bir şair olarak açık sözlü, kalpsiz ama dakik ve zekidir – kendisini aritmetik, tümdengelimli, etimolojik bir eleştirmen olarak sunar ve sağlam bir mantık ve sıkı bir örgünün sağladığı güvenlik, otorite ve hafif kibirle ilerler.
Bunun öncesinde sahte bir tuzak var: belki de büyüleyici bir çift düğümü çözmenin yollarını denemek için sade, yaklaşılabilir bir şiir seçti. O halde kendisi de başka bir bilmeceye dönüşecek yer elde etmek. Bir bölümde “Devam etmek için belli riskler almak gerekiyor” diyor ve bazen teorik bir mavnayı dağa çıkarmaya çalışıyormuş gibi oluyor. Bir kamera filologunun bu gergin çekimi buna değer.
Cesurca, Montalbetti Hayranlık duymaya gelince nabzı titremiyor ve Foucault, Agamben, Badiou, Lacan'da (Derrida gibi, zaten daha okunaklı ve hatta arkadaş canlısı hale gelmişti Her insan bir adadır) ve ayrıca bilge adamlar Stanley Cavell, Pierre Hadot ve mimar Peter Zumthor'da bize bir mola veriyor. Neşeli ve epifanik bağlantı örnekleri konusunda hiçbir eksiklik yok. Varela'nın şiiri – olağanüstü ritim duygusu yorumlanamaz – tam bir felsefi yürüyüş için mükemmel bir bahanedir.
Parantez: sesi Nora Avaro içinde Ayıyı gören adam (Editoryes Bulk/Nube Negra), çözücü, cesur, büyük zekaya sahip, kendinden pek memnun değil. Miser alıntı yapıyor ve alıntı yapıyor ama kendi kendine alışılmadık bir zarafetle konuşuyor; Bir kişinin biyografi yazarken ne yaptığını anlamaya daha yakın olmak için otobiyografiyi eleştirinin içine sızar. O, diğer insanların kurgularını gündeme getiren ve onlara ayrı bir şekilde, kendi örtüsüyle meydan okuyan bir krupiye olarak görülüyor. Masanın üzerinde Borges, Mastronardi, Calveyra, Masotta ve mektuplar, mesajlar: Posta merkezidir. Yani edebiyatta teleskop ve seraplar üzerine bir risale.
Bir adım geri: Söylediklerim doğrudur (Caleta Olivia/Gog & Magog) antolojileri Blanca VarelaTek bir kesikle eskiz yapmayı asla bırakmayan. Bununla birlikte, güzel bir dizenin tatmin edici nedensizliği ortaya çıkıyor. Görünüşte basit, matematikte kısa, cesur ve hatta utanmaz olan bu şiirler nereden? dışarı çıktılarnereden geliyorlar? Planlamaya devam ediyorlar; Asla gelir tablosuna girmezler.
Belli bir tedbirsizliğin anlatıcısından İskandinav, kısa hikayeler. Ayrıca düzyazı, çılgın muhakeme egzersizleri ve “kadife köşelerindeki itaatkar hayvanlar” olan hayvanlar da var. Her alıntı anımsatıcı bir tılsımı önerir. Varela Yurttaşları César Moro ve César Vallejo'nun yakın akrabasıdır. Samimi gerçeküstücülük, krediler ve şiirin sağladığı keyfi olanaklar. Bir görüntü düşük darbe yaşlanması gibi yaşlanabilir mi? Varela herhangi bir talebi duymadan önce yalanlıyor: “Geçiş kuşlarının kurumuş bahçelerinin koruyucusu.”
Teraryumda Fabio Kacero (Geç çiçeklenmeEditoryal Mansalva) halüsinasyonlar, deha ve görünmezlik fenomenleri, geçici mizah, doğaüstü organizmalar ve makineler filizleniyor. İyi bir araya getirilmiş, inşa edilmiş rüya masallarından oluşan muhteşem hikayeler. Şekillendirilmiş zamanların anlatı şiirleri; metafizik uçurumların (ve gözyaşlarının) kenarındaki masallar.
Her metin özetlenmiş küçük bir kitaptır, bir araya getirilecek bir origamidir. Hile Kacero Kadans ve duraklamayla söylemenin daha iyi olduğuna ikna etmekten ibarettir – Silvina Ocampo'nun geçtiğinde bahis oynamasıyla aynı sebepten dolayı hatıra icatları düzyazıdan şiire – ve ardı ardına gelen noktalarla gücünü kaybedecek olanı şiirle sunarken. Çağdaş bir sanatçının kurnazlığı: Bir şeyi başka bir şeymiş gibi göstermek.
Ayrıca bakınız
Paul Muldoon, tırpanının kenarıyla
Ayrıca bakınız
Parantez içinde üç nokta veya bir şairin fotoğrafı nasıl çekilir?