Otobiyografik kitabında Piper'a dans et1952'de yayınlanan Amerikalı koreograf Agnes de Mille şöyle yazdı: “Bir dans yaratmak için – daha önce ihtiyacım olduğu gibi – çay, yürümek için bir alan, gizlilik ve bir fikir.” Böylece, kesinlikle Bir koreografi borm; Ancak, bir dans sanatçısının dansçıların bedenleri, zihinleri ve duyguları sayesinde sadece bir tezahür formu alabilecek şeyleri yarattığı birçok kişi arasında sadece bir yoldur.
Bir Dans Yaratıcısı Fikirlerinizi ve hayal gücünüzü, bir yazarın sayfa (veya ekran) boş olan veya bir besteci için çıplak puan için eşdeğer olacak et ve kemik bireyleri aracılığıyla ifade edin. Ancak yaratılış prosedürleri, doğal dansın ardışık dönemleri boyunca değişiyordu ve bugün takip eden plana özgü olabiliriz Marius Petipa (1818-1910), Ondokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren her yerde bulunan franco-ruso: Büyük bir tahtada, kendi evinde bebek hareket ediyordu Bir sonraki çalışmalarının karakterlerini temsil ediyordu.
Doğru Petipa Zaten var olan adımları ve şekilleri, yani akademik balenin kelime dağarcığını yeniden birleştirdi. Ancak yirminci yüzyıla girdiğimizde işler değişir ve bir dans çalışması anlayışı bu iki uç arasındaki herhangi bir noktaya yerleştirilebilir: bu tamamen koreografın hayal gücünden doğar veya bu tamamen dansçıların katkılarıyla inşa edilir.
Lev Ivanov ve Marius Petipa koreografları tarafından Chaikovsky puanı hakkında yaratılan “Swan Gölü”.
Montaj prosedürü ne olursa olsun, Agnes de Mille şunları söylüyor: “İlk denemeye iyi tanımlanmış ve teknik olarak zor bir şey getirmek iyi bir fikirdir;
Rus George Balanchine (1904-1983)20. yüzyıl dansının büyük figürü, neoklasik bir yaratıcısıydı ve emrinde önceden var olan bir kelime haznesi vardı, aynı zamanda kendi estetiği vardı. İlk makaleden önce hiçbir fikri yoktu ama hareketleri doğrudan dansçılara icat etti (“Bir şair olarak ihtiyacım olan tüm 'kelimeler' var tüm kelimelere sahip.
George Balanchine, besteci Igor Stravinsky'ye bazı hareketler gösteriyor.
Amerikan'a Martha Graham (1894-1991) Kendisini Tanrı'ya emanet eden odada yalnız kalması dışında benzer bir şey oldu. Antony Tudor (1908-1987), 50'li yıllarda Columbus Balesi ile çalışan İngiliz koreografı bir koreografi yarattı, ancak prömiyerin önünde hiç bitmedi. Son kısmı zaten odada halka, kapalı bir perde ve dansçılar giyinmiş ve makyajla silahlandırdı.
Leonide Massine (1896-1979)Rus vatandaşlığından, bir veya iki solistle çalışırken tüm şirketi denemede saatlerce oturmuştum. Yaptığı şeyin anlamı hakkında hiçbir dansçıya hiçbir şey açıklamadı.
Alman koreograf ve dansçı Pina Bausch. Fotoğraf: AFP
Zamanla daha yakın, Alman dansçı ve koreograf Pina Bausch (1940-2009). Onun yöntemi – belirli bir zamandan – dansçılardan önerdiği konularda küçük hareket dizileri hazırlamalarını istemekti; Meraklı temalar: “Son Noel'de ne yedikleri”, “bir davulla eşlik edebileceğiniz bir şey”, “İntikam Hakkında Düşün” veya “Sudan Geçen Bir Yumurta Nasıl Açılır”.
Defterine yazdı ve hiç müdahale etmedi: ne bir düzeltme ne de bir yorum. Bu materyalle Pina, dansçılar olmadan her şeyin nedenini veya katkıda bulunduklarını bilmeden çalışmayı yarattı, sürecin sonunda bu katkılar bu kadar tanınmazdı. Tarihi Hıristiyan tercümanlarından birine Morganti'ye şunları söyledi: “Açıkça arıyordum ve kendine çok güveniyordum çünkü belirli bir zamanda, aniden her şey mantıklı geldi.”
Pina Bausch tarafından “Baharın Kutlaması”.
Mauricio Wainrot, ilk kişi
Önceki bir argümana dayanan bir koreografi yaratmak her zaman benim için harika bir yolculuk, dans şiirimi farklı bir disiplinde tanımlanan karakterlere ve sahnelere getirmek. Önce tüm çalışmayı tanımlayan bir kavram arıyorum: Karakterler hareket ve jestlerle konuşacak.
Metinleri sayısız kez okudum ve tekrar okudum ve bu tamirci ile karakterleri ve sahneleri hayal ediyorum. İşime atıfta bulunuyorum Desire denilen bir tramvayTennessee Williams'ın oyununun ücretsiz versiyonu. İçinde önemli bir karakter var – onlar, Blanche Dubois'in ölü kocası, kahramanı Tramvay …– Bu asla olay yerinde görünmüyor ama hepimiz kim olduğunu ve ona ne olduğunu biliyoruz.
Arjantin koreografı Mauricio Wainrot.
İlk andan itibaren Alan'ı sahneye koyuyorum ve versiyonumun ana rollerinden biri olacak: İntiharı, dünyada başka bir yeri olmadığı için kız kardeşinin evine yerleşen depresif bir kadın olan Blanche'nin kafasında tekrarlanıyor.
Oyun Blanche bir akıl hastanesine götürüldüğünde sona erer, ancak işim onunla zaten sığınma içinde başlar ve hikayemi flashback kullanarak anlatıyorum, yani sahnelerden geri veya ileri atlar.
Sonra müziği arıyorum. Genel olarak, bana sahnenin veya karakterin ihtiyaç duyduğu bu tür bir uyaranı sunabilecek mevcut müzik eserlerini seçiyorum. Zor görünüyor ve öyle, ama belirli bir yazarı dinlemek de harika ve altıncı bir duyu bu çalışmayı dikte ediyor: “Bartok en iyisi.” O zaman, ya da aynı zamanda kostüm ve sahne arayışı başlar; Ve benim için temel olan aydınlatma.
Oscar Araiz, ilk kişi
Doğal bir egzersizde, bu kadar çok kompozisyon unsuru, şüphelendiğimiz diğer düzgün olmayan doğal dillerle yakınlaşıyor, bize bir tür tartışmasız babel sunuyor, nihayet her seyircide biriken bir rol, böylece bu egzersizin “iş” adlı cimri bir şekilde bir yönü yansıtıyor ve sertleştiriyor.
En bariz olan şey, “şey” embriyosunun arzu ya da birkaç kafa karıştırıcı ve eşzamanlı istek olduğu ortaya çıkmasıdır, ancak özellikle oynak. Bir sessizlik gereklidir, hiçbir şey, böylece son görünecek olan yanlış anlaşılan “fikir”. Yapmaya güvenelim.
O anın ruh hali doğasına göre, durumun bir öznelliğinden, diğer oyuncularla (seyircileri içeren) ilişkilerinden bahsediyorum, işin az ya da daha az anlaşılabilir bir şekli, görsel, ses, şiirsel, rüya gibi veya kaba, neredeyse somut olmayan bir şekilde sahip olacak. Elbette bir önlem, bir süre, bir anlam duygusu olacaktır.
Koreograf Oscar Araiz. Fotoğraf: Alejandro Carmona
Araç paleti dağıtılır: tekrarlayın, kesin, yatırım yap, alternatif, bulanıklık. Saf veya barok geometrik formu etkilediği için her ses rezonansı ruh halini etkiler. Bu, bir insan çerçevesinin bize bir şey anlatmaya kalktığı anlamına gelir. Oyuncular, atanan, seçilen veya dağıtılan, katılan, bahse giren, ekleyen, çıkarılan rollerden oyuncular.
Amaç görünümde dikkat. İştahında, aşınmasında, değişim anını, kontrast anını, dönüşün ilerlemesinde ileri düzeyde. Kısıtlama veya formül yoktur. Ve belli bir an ve mekan için, bir eylemi, normal zamanın dışında kayıtlı bir parti paylaşmış olacağız.
Bir Dans Yaratıcısı Fikirlerinizi ve hayal gücünüzü, bir yazarın sayfa (veya ekran) boş olan veya bir besteci için çıplak puan için eşdeğer olacak et ve kemik bireyleri aracılığıyla ifade edin. Ancak yaratılış prosedürleri, doğal dansın ardışık dönemleri boyunca değişiyordu ve bugün takip eden plana özgü olabiliriz Marius Petipa (1818-1910), Ondokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren her yerde bulunan franco-ruso: Büyük bir tahtada, kendi evinde bebek hareket ediyordu Bir sonraki çalışmalarının karakterlerini temsil ediyordu.
Doğru Petipa Zaten var olan adımları ve şekilleri, yani akademik balenin kelime dağarcığını yeniden birleştirdi. Ancak yirminci yüzyıla girdiğimizde işler değişir ve bir dans çalışması anlayışı bu iki uç arasındaki herhangi bir noktaya yerleştirilebilir: bu tamamen koreografın hayal gücünden doğar veya bu tamamen dansçıların katkılarıyla inşa edilir.
Lev Ivanov ve Marius Petipa koreografları tarafından Chaikovsky puanı hakkında yaratılan “Swan Gölü”.
Montaj prosedürü ne olursa olsun, Agnes de Mille şunları söylüyor: “İlk denemeye iyi tanımlanmış ve teknik olarak zor bir şey getirmek iyi bir fikirdir;
Rus George Balanchine (1904-1983)20. yüzyıl dansının büyük figürü, neoklasik bir yaratıcısıydı ve emrinde önceden var olan bir kelime haznesi vardı, aynı zamanda kendi estetiği vardı. İlk makaleden önce hiçbir fikri yoktu ama hareketleri doğrudan dansçılara icat etti (“Bir şair olarak ihtiyacım olan tüm 'kelimeler' var tüm kelimelere sahip.
Amerikan'a Martha Graham (1894-1991) Kendisini Tanrı'ya emanet eden odada yalnız kalması dışında benzer bir şey oldu. Antony Tudor (1908-1987), 50'li yıllarda Columbus Balesi ile çalışan İngiliz koreografı bir koreografi yarattı, ancak prömiyerin önünde hiç bitmedi. Son kısmı zaten odada halka, kapalı bir perde ve dansçılar giyinmiş ve makyajla silahlandırdı.
Leonide Massine (1896-1979)Rus vatandaşlığından, bir veya iki solistle çalışırken tüm şirketi denemede saatlerce oturmuştum. Yaptığı şeyin anlamı hakkında hiçbir dansçıya hiçbir şey açıklamadı.
Zamanla daha yakın, Alman dansçı ve koreograf Pina Bausch (1940-2009). Onun yöntemi – belirli bir zamandan – dansçılardan önerdiği konularda küçük hareket dizileri hazırlamalarını istemekti; Meraklı temalar: “Son Noel'de ne yedikleri”, “bir davulla eşlik edebileceğiniz bir şey”, “İntikam Hakkında Düşün” veya “Sudan Geçen Bir Yumurta Nasıl Açılır”.
Defterine yazdı ve hiç müdahale etmedi: ne bir düzeltme ne de bir yorum. Bu materyalle Pina, dansçılar olmadan her şeyin nedenini veya katkıda bulunduklarını bilmeden çalışmayı yarattı, sürecin sonunda bu katkılar bu kadar tanınmazdı. Tarihi Hıristiyan tercümanlarından birine Morganti'ye şunları söyledi: “Açıkça arıyordum ve kendine çok güveniyordum çünkü belirli bir zamanda, aniden her şey mantıklı geldi.”
Mauricio Wainrot, ilk kişi
Önceki bir argümana dayanan bir koreografi yaratmak her zaman benim için harika bir yolculuk, dans şiirimi farklı bir disiplinde tanımlanan karakterlere ve sahnelere getirmek. Önce tüm çalışmayı tanımlayan bir kavram arıyorum: Karakterler hareket ve jestlerle konuşacak.
Metinleri sayısız kez okudum ve tekrar okudum ve bu tamirci ile karakterleri ve sahneleri hayal ediyorum. İşime atıfta bulunuyorum Desire denilen bir tramvayTennessee Williams'ın oyununun ücretsiz versiyonu. İçinde önemli bir karakter var – onlar, Blanche Dubois'in ölü kocası, kahramanı Tramvay …– Bu asla olay yerinde görünmüyor ama hepimiz kim olduğunu ve ona ne olduğunu biliyoruz.
İlk andan itibaren Alan'ı sahneye koyuyorum ve versiyonumun ana rollerinden biri olacak: İntiharı, dünyada başka bir yeri olmadığı için kız kardeşinin evine yerleşen depresif bir kadın olan Blanche'nin kafasında tekrarlanıyor.
Oyun Blanche bir akıl hastanesine götürüldüğünde sona erer, ancak işim onunla zaten sığınma içinde başlar ve hikayemi flashback kullanarak anlatıyorum, yani sahnelerden geri veya ileri atlar.
Sonra müziği arıyorum. Genel olarak, bana sahnenin veya karakterin ihtiyaç duyduğu bu tür bir uyaranı sunabilecek mevcut müzik eserlerini seçiyorum. Zor görünüyor ve öyle, ama belirli bir yazarı dinlemek de harika ve altıncı bir duyu bu çalışmayı dikte ediyor: “Bartok en iyisi.” O zaman, ya da aynı zamanda kostüm ve sahne arayışı başlar; Ve benim için temel olan aydınlatma.
Oscar Araiz, ilk kişi
Doğal bir egzersizde, bu kadar çok kompozisyon unsuru, şüphelendiğimiz diğer düzgün olmayan doğal dillerle yakınlaşıyor, bize bir tür tartışmasız babel sunuyor, nihayet her seyircide biriken bir rol, böylece bu egzersizin “iş” adlı cimri bir şekilde bir yönü yansıtıyor ve sertleştiriyor.
En bariz olan şey, “şey” embriyosunun arzu ya da birkaç kafa karıştırıcı ve eşzamanlı istek olduğu ortaya çıkmasıdır, ancak özellikle oynak. Bir sessizlik gereklidir, hiçbir şey, böylece son görünecek olan yanlış anlaşılan “fikir”. Yapmaya güvenelim.
O anın ruh hali doğasına göre, durumun bir öznelliğinden, diğer oyuncularla (seyircileri içeren) ilişkilerinden bahsediyorum, işin az ya da daha az anlaşılabilir bir şekli, görsel, ses, şiirsel, rüya gibi veya kaba, neredeyse somut olmayan bir şekilde sahip olacak. Elbette bir önlem, bir süre, bir anlam duygusu olacaktır.
Araç paleti dağıtılır: tekrarlayın, kesin, yatırım yap, alternatif, bulanıklık. Saf veya barok geometrik formu etkilediği için her ses rezonansı ruh halini etkiler. Bu, bir insan çerçevesinin bize bir şey anlatmaya kalktığı anlamına gelir. Oyuncular, atanan, seçilen veya dağıtılan, katılan, bahse giren, ekleyen, çıkarılan rollerden oyuncular.
Amaç görünümde dikkat. İştahında, aşınmasında, değişim anını, kontrast anını, dönüşün ilerlemesinde ileri düzeyde. Kısıtlama veya formül yoktur. Ve belli bir an ve mekan için, bir eylemi, normal zamanın dışında kayıtlı bir parti paylaşmış olacağız.