Zaten distopya belirtileri var ”dedi.
Bana şöyle dedi: “Anduril ve Meta müttefik,” yani, Hedef askeri işine girdi.
Hikaye böyle. Sanal gerçekliğin dahisi Palmer Luckey, şirketini 2014 yılında Facebook'a sattı. İki yıl sonra attılar. Nedenini söylemediler, ama Trump'ı finanse ettiği söylentileri vardı. Ve Zuckerberg hala çetedeki iyi bir şeydi. Arkadaş edinmek için bir ağ oluşturmuştu. Sonra onu siyasetten atmadıkları, ancak fikri mülkiyet hırsızlığı talebi için öğrenildi. Bir hırsız. Ve bugün buluşuyorlar, artık dostluğun halesi değil. Gençler gibi giyinmiş, sanki en zorlu sürüşleri yatıştırmak için yeterliymiş gibi – savaş için yaratırlar. İyi arkadaşlıktan savaşa nasıl gidiyoruz? Geçemezsin. Belki aynı ark: Eşitler arasındaki özel dostluk. Ama başında Yaratık Uyarılıyor: Kardeş olmanın doğal bir şeyi yok. Kan yeterli değilse, neden bize ortak bir araziye, bir sözleşmeye, bir yataka ulaşırlar?
Aralarında – Tech Boys – psikopatlar denir. Peter Thiel Hatta onu bu şekilde kimin aradığını bile istedi. Ancak makalesinde Straussian anını, modernliğin arabuluculuk olmadan efsanevi güçleri uyandıran bilinçsiz (psikopatik) fantezilere zafer kazanmadığını kabul eder: fedakarlık, günah keçisi, saflık, iyilik ve kötülük arasındaki kozmik savaşlar. Bu şiddetin yayı geliyor ve kültürel savaşlardan kanlı geliyorve ayna olarak yansıtılır: gerçek katliamlar, eski arkadaşlar arasındaki sembolik çatışmalar, gerekli düşmanlar, yararlı kurbanlar. Thiel bunu biliyor: ne sebep ne de bilim bu güçleri kurtarır. Ancak kurban döngüsünden ayrılmayı hayal eden René Girard'ın aksine Thiel, kullanılması gerektiğine inanıyor. Ve onları kullan.
Görüyor muyuz? Yoksa bunun sadece bir konuşma savaşı olduğuna inanıyor muyuz? Bugün barışa inanıp inanmadığını bilmiyorum.
Troy -Diez Yıllarca Kan – “La Paz” gelmedi, ama Barış. Çoklu, kısmi, zahmetli.
Yaptığımızı düşündüm – evli olanlar – Cuma günleri: Paces.
Michelson yazarı Felaket Nostaljisi, Geceyi Yap, Kapitalizm Kendinin Kapitalizmidiğer kitapların yanı sıra.
Bana şöyle dedi: “Anduril ve Meta müttefik,” yani, Hedef askeri işine girdi.
Hikaye böyle. Sanal gerçekliğin dahisi Palmer Luckey, şirketini 2014 yılında Facebook'a sattı. İki yıl sonra attılar. Nedenini söylemediler, ama Trump'ı finanse ettiği söylentileri vardı. Ve Zuckerberg hala çetedeki iyi bir şeydi. Arkadaş edinmek için bir ağ oluşturmuştu. Sonra onu siyasetten atmadıkları, ancak fikri mülkiyet hırsızlığı talebi için öğrenildi. Bir hırsız. Ve bugün buluşuyorlar, artık dostluğun halesi değil. Gençler gibi giyinmiş, sanki en zorlu sürüşleri yatıştırmak için yeterliymiş gibi – savaş için yaratırlar. İyi arkadaşlıktan savaşa nasıl gidiyoruz? Geçemezsin. Belki aynı ark: Eşitler arasındaki özel dostluk. Ama başında Yaratık Uyarılıyor: Kardeş olmanın doğal bir şeyi yok. Kan yeterli değilse, neden bize ortak bir araziye, bir sözleşmeye, bir yataka ulaşırlar?
Aralarında – Tech Boys – psikopatlar denir. Peter Thiel Hatta onu bu şekilde kimin aradığını bile istedi. Ancak makalesinde Straussian anını, modernliğin arabuluculuk olmadan efsanevi güçleri uyandıran bilinçsiz (psikopatik) fantezilere zafer kazanmadığını kabul eder: fedakarlık, günah keçisi, saflık, iyilik ve kötülük arasındaki kozmik savaşlar. Bu şiddetin yayı geliyor ve kültürel savaşlardan kanlı geliyorve ayna olarak yansıtılır: gerçek katliamlar, eski arkadaşlar arasındaki sembolik çatışmalar, gerekli düşmanlar, yararlı kurbanlar. Thiel bunu biliyor: ne sebep ne de bilim bu güçleri kurtarır. Ancak kurban döngüsünden ayrılmayı hayal eden René Girard'ın aksine Thiel, kullanılması gerektiğine inanıyor. Ve onları kullan.
Görüyor muyuz? Yoksa bunun sadece bir konuşma savaşı olduğuna inanıyor muyuz? Bugün barışa inanıp inanmadığını bilmiyorum.
Troy -Diez Yıllarca Kan – “La Paz” gelmedi, ama Barış. Çoklu, kısmi, zahmetli.
Yaptığımızı düşündüm – evli olanlar – Cuma günleri: Paces.
Michelson yazarı Felaket Nostaljisi, Geceyi Yap, Kapitalizm Kendinin Kapitalizmidiğer kitapların yanı sıra.