Arjantin'in şaşkına dönmüş siyasi sahasında bir entrika dolaşıyor: Hükümetin planı nedir? Javier Milei? Liberal mi, neoliberal mi, özgürlükçü mü, sağcı mı, aşırı sağcı mı? Yoksa ünlü ve yaygın olarak kullanılan mı? görelim? Başkanın aldığı ve topluma hesap vermek zorunda oldukları her önlem veya karardan rahatsız olanlar hükümet üyeleri olduğunda bu soru mantıklı geliyor. Sadece devletin aşırı gerekli köşelerinde bile uyum sağlamamız ve ayarlamamız gerektiği ve hatta döviz bıraktığı açıktır.
Arjantin Cumhurbaşkanlığı tarafından sağlanan fotoğraf, İsrail'in ülkedeki büyükelçisi Eyal Sela'nın da dahil olduğu kabine toplantısı sırasında Arjantin Devlet Başkanı Javier Milei'yi gösteriyor. Fotoğraf: EFE/Millet Cumhurbaşkanlığı
Hükümet planına sahip olmak, bir yola başlanmasıyla kendiliğinden ortaya çıkan bir şey değildir. Pembe Ev. Aslında başkanlık koltuğuna oturmadan önce bitmiş bir plan düşünen çok az Arjantinli başkan veya aday var. Fikirlerini ve projelerini hükümetin her düzeyindeki liderlere sunan entelektüeller veya danışmanlar da çok açık değil. İstisnalar hariç.
Eğer seyahat edersek XIX yüzyıl Tıpkı geçmişte olduğu gibi hayali projeleri olan bir millet hayaliyle karşılaşacağız. Mariano Moreno sekreteri olarak İlk buluşma 1810 hükümeti. Çok aktif bir rolü vardı. Birinci Cunta'nın kuruluşunu iç kesimlerdeki insanlara ve dünya hükümetlerine duyurduğu 28 Mayıs bildirisinin yazarı oydu. Sadece yedi ay içinde bir nüfus sayımı bürosu kurdu, bir nüfus sayımı teşkilatı kurulmasını planladı. Ulusal Halk Kütüphanesi; limanlarını yeniden açtık Maldonado (Uruguay), Koy Ve Carmen de Patagones; Ticaret ve madencilik faaliyetleri üzerindeki kısıtlamaları kaldırdı, Kilise üzerinde himaye uygulamasını düzenledi, subaylar ve öğrenciler için askeri yönetmelikler çıkardı, yeni gönüllü şirketler kurdu ve belediye zabıtasını organize etti. Ayrıca onu bulup yönlendirmek için de zamanı vardı. Buenos Ayres Gazetesifikirlerini yaydığı resmi gazete.
Neredeyse iki asırdır kitap olarak bilinen ve basılan bir metnin yazarlığı ile ödüllendirilmesinin ve imzasıyla bu amansız aktivizmi muhtemelen bu amansız eylemcilikten kaynaklanmaktadır. Operasyon planı. Taktik ve stratejik hedeflere ulaşmak için dış ve iç politika talimatlarını, askeri ve ekonomik önlemleri ve yöntemleri içerir. Tarafından atılan önceki adımları kaydeden beş dakika içeren bir eki vardır. Buenos Aires Kurulu Planın hazırlanmasından birkaç ay sonra. Bunu Moreno'ya atfetmeleri tesadüf değil, çünkü o plandaki siyasi ve ekonomik kriterlerin farklılıklarının ötesinde, böyle bir şeyi yazabilecek entelektüel ve siyasi şartlara en çok yaklaşan kişi oydu. Aslında, Juan Manuel de Rosas bu metinden bazı hükümet politikalarını benimsedi.
'37 Kuşağı'nın bir planı var mıydı? Bunlar, 1837 yılındaki Arjantinli genç üniversite entelektüelleriydi ve ana temsilcileri şunlardı: Domingo Faustino Sarmiento, Esteban Echeverria Ve Juan Bautista Alberdi. Kendilerine ülkenin çocukları diyorlardı Mayıs devrimi çünkü salgından kısa bir süre sonra doğmuşlardı. Ülkenin ilerlemesini sağlayacak vasıflara sahip olanların yalnızca kendilerinin olduğunu düşünüyorlardı. karşıdevrimciler bağımsız hale gelmeyi kabul etmelerine rağmen ispanyabu devrimin nasıl gerçekleştirildiğini paylaşmadılar.
Kılıç saati
1930 darbesinden kaynaklanan ilk askeri hükümete bir plan sağlama niyetinde olan kişi, Leopoldo Lugones sosyalizme, liberalizme, muhafazakarlığa ve faşizme bağlı olanlar. 1903'te muhafazakarların Manuel Quintana'nın başkanlık adaylığını destekleyerek sosyalizmden ihraç edildi. Çalışmasında Domingo Faustino Sarmiento ve José HernandezLugones, “ulusal ruhun oluşumu” dediği şeyi bulur. Ama sonra tanıştı Julio Argentino Roca ve seksenli kuşakların projesi konusunda heyecanlandı.
Yazar Leopoldo Lugones, Uriburu'yu etkilemek istedi ama başaramadı.
Lugones, gerçekleştirdiği askeri darbenin yayıncısı oldu José Felix Uriburu 6 Eylül 1930'da radikalleri başkanlıktan deviren olay Hipólito Yrigoyen. Bu nedenle Buenos Aires entelektüel çevrelerinden reddedilir. Özellikle “kılıç zamanı”nın geldiğini ilan ettiği 1924'ten sonra Arjantin faşizminin ana sponsorlarından biri oldu. 1938'de intihar etti. Söylediği gibi bu ona yakıştı. Juan Jose Sebreli, “Hem aydınlanmış liberal oligarşinin hem de seçmen kitlelerinin yerini alacak yeni bir tarihsel özneyi keşfetmenin – ya da icat etmenin – üzücü değeri: Ordu.” Uriburu bir plan yapmakla ilgilenmiyordu.
Entelektüeller şöyle dursun, kendilerini danışmanlarla çevrelemekle hiç ilgilenmeyenler, Juan Domingo Peronyazar Birinci Beş Yıllık Plan Arjantin, aynı zamanda 1947-1951 Hükümet Planı olarak da bilinir. Perón'un ana hedeflerinden biri ekonomik bağımsızlığa ulaşmaktı ve planı, ihracat ve ithalatı etkileyen tedbirlerin birleştirilmesi ihtiyacını ortaya çıkardı. Yeterli hammadde, yakıt ve mekanik ekipman tedarikini sağlamak ve ülkenin sanayisini ve tarımını rasyonel bir şekilde geliştirmek için gerekli olan minimum beş yıllık bir çalışma ve yatırım programı oluşturdu. Elbette planlar asla herkese yakışmaz. İçinde 1955 Yeni bir darbe bu girişimleri yok edecek ve her şeyi geleneksel yerine geri koyacaktı. tarımsal ihracat modeli.
Arturo Frondizi, 1958-1962 yılları arasında başkan.
Arturo Frondizi şüphesiz bir ülke düşündüm. Hükümeti kalkınmacılığı merkezi bir politika olarak benimsedi; tavsiyelerini dikkate aldı ECLAC ve 1950'li yıllardan itibaren dünyanın her yerinden aydınlar tarafından geliştirilen Bağımlılık Teorisi'nin tanımları Latin Amerika. Her durumda, Frondicist kalkınmacılık, endüstriyel kalkınmayı yönlendiren bir faktör olarak Devlet yerine esas olarak çokuluslu şirketlerin kurulmasına başvurmasıyla ECLAC'tan farklıydı.
Arjantin devriminin baskıcı modeli, Arjantin'in anayasal hükümetini harap etti. Arturo IlliaSabit bir yönü ya da çok net bir yol haritası yoktu. 70'lerde belki de çok fazla hükümet planı vardı, buna devrimci örgütlerin önerdiği gibi en radikal planlar da dahil. silahlı rota. Perón bir hayalet olarak geri döndü ve ardından Isabel ülkenin yaşadığı derin krizi zar zor yönetebildi.
Eğer diktatörlük 1976 Çok basit ve acımasız bir planı vardı: Ekonomik modeli yeniden tarım ihracatçısı yönünde reforme etmek ve rakipleri kan ve ateşle yenmek. İtibaren 1983 Demokratik bir toparlanma dönemi başlayacak ve hükümetler en iyi ihtimalle kısmi plan girişimleriyle birbirlerinin yerini alacaklardı. Çoğu durumda doğaçlama bir şekilde davrandılar ve dünyadaki ekonomik rüzgarlara ve küresel kararlara karşı dikkatli davrandılar.
Tomás Abraham, filozof ve siyaset sahnesinin daimi eleştirmeni. Fotoğraf: Martín Bonetto.
Filozofla röportajında Thomas İbrahimhükümeti döneminde Mauricio Macri, kendisine bu soruyu sordum. Bana şöyle dedi: “Bazen planlar olur, bir plandan daha fazlası olan bir fikri olan son hükümet Frondizi'ninkiydi ve bu çok uzun zaman önce gerçekleşti. Bence dönüştürülebilirlik bir plandı Erman González, Menem, Domingo Cavallo. Bu, belirli bir şekilde sıralanmış, belirli yönergelerle ilgili olan bir fikirdi. Alfonsin Hiç yoktu. Bugün politika, finansmanı nasıl yönettiğinize bağlıdır. Daha sonra durumlardan yararlanılır. Kirchner Hammadde sıkıntısından ve 2001 felaketinden yararlandı. Bir anda parası oldu, iç piyasayı doyurdu ve sonra her şey cehenneme döndü. Güçten deliye dönene kadar manevra yapabildi; bu her zaman olan bir şeydi. Bu bir plan değil, bu durumdan faydalanmak. Perón, olağanüstü durumdan yararlandı İkinci savaş. Plan, uygun durumlarınız olmadığında ortaya çıkar. Bu hükümetin durumu olumlu değil ama buna yönelik de bir plan görmüyorum. Başkasına bağımlı olursan bunu yapamazsın. Biz çevrede, marjinal ve bağımlı bir ülkeyiz. Biz bunların kuklası değiliz Sam Amca ya da Çinli amca ama özerklik derecesi çok küçük. Macri diyor ki: “Yatırımlar yağacak” ve hiç yağmıyor, bir dileği vardı, planı değil. Plan 10 yıl sonra döneceğini söyleyen başkası; Bizim için bu çok fazla ve onların acelesi yok. Bakalım, sana söylüyorlar.”
Hükümetinden Alberto Fernandez Hiçbir planın olmadığını, yalnızca nasıl yüzleşeceğimizi bilmediğimiz sayısız sıkıntıya doğaçlama yanıtlar verildiğini şüphesiz biliyoruz. Şimdi sıra beklenmedik başkanda. Birisi sana bir plan mı yazacak?
Arjantin Cumhurbaşkanlığı tarafından sağlanan fotoğraf, İsrail'in ülkedeki büyükelçisi Eyal Sela'nın da dahil olduğu kabine toplantısı sırasında Arjantin Devlet Başkanı Javier Milei'yi gösteriyor. Fotoğraf: EFE/Millet Cumhurbaşkanlığı
Hükümet planına sahip olmak, bir yola başlanmasıyla kendiliğinden ortaya çıkan bir şey değildir. Pembe Ev. Aslında başkanlık koltuğuna oturmadan önce bitmiş bir plan düşünen çok az Arjantinli başkan veya aday var. Fikirlerini ve projelerini hükümetin her düzeyindeki liderlere sunan entelektüeller veya danışmanlar da çok açık değil. İstisnalar hariç.
Eğer seyahat edersek XIX yüzyıl Tıpkı geçmişte olduğu gibi hayali projeleri olan bir millet hayaliyle karşılaşacağız. Mariano Moreno sekreteri olarak İlk buluşma 1810 hükümeti. Çok aktif bir rolü vardı. Birinci Cunta'nın kuruluşunu iç kesimlerdeki insanlara ve dünya hükümetlerine duyurduğu 28 Mayıs bildirisinin yazarı oydu. Sadece yedi ay içinde bir nüfus sayımı bürosu kurdu, bir nüfus sayımı teşkilatı kurulmasını planladı. Ulusal Halk Kütüphanesi; limanlarını yeniden açtık Maldonado (Uruguay), Koy Ve Carmen de Patagones; Ticaret ve madencilik faaliyetleri üzerindeki kısıtlamaları kaldırdı, Kilise üzerinde himaye uygulamasını düzenledi, subaylar ve öğrenciler için askeri yönetmelikler çıkardı, yeni gönüllü şirketler kurdu ve belediye zabıtasını organize etti. Ayrıca onu bulup yönlendirmek için de zamanı vardı. Buenos Ayres Gazetesifikirlerini yaydığı resmi gazete.
Neredeyse iki asırdır kitap olarak bilinen ve basılan bir metnin yazarlığı ile ödüllendirilmesinin ve imzasıyla bu amansız aktivizmi muhtemelen bu amansız eylemcilikten kaynaklanmaktadır. Operasyon planı. Taktik ve stratejik hedeflere ulaşmak için dış ve iç politika talimatlarını, askeri ve ekonomik önlemleri ve yöntemleri içerir. Tarafından atılan önceki adımları kaydeden beş dakika içeren bir eki vardır. Buenos Aires Kurulu Planın hazırlanmasından birkaç ay sonra. Bunu Moreno'ya atfetmeleri tesadüf değil, çünkü o plandaki siyasi ve ekonomik kriterlerin farklılıklarının ötesinde, böyle bir şeyi yazabilecek entelektüel ve siyasi şartlara en çok yaklaşan kişi oydu. Aslında, Juan Manuel de Rosas bu metinden bazı hükümet politikalarını benimsedi.
'37 Kuşağı'nın bir planı var mıydı? Bunlar, 1837 yılındaki Arjantinli genç üniversite entelektüelleriydi ve ana temsilcileri şunlardı: Domingo Faustino Sarmiento, Esteban Echeverria Ve Juan Bautista Alberdi. Kendilerine ülkenin çocukları diyorlardı Mayıs devrimi çünkü salgından kısa bir süre sonra doğmuşlardı. Ülkenin ilerlemesini sağlayacak vasıflara sahip olanların yalnızca kendilerinin olduğunu düşünüyorlardı. karşıdevrimciler bağımsız hale gelmeyi kabul etmelerine rağmen ispanyabu devrimin nasıl gerçekleştirildiğini paylaşmadılar.
Kılıç saati
1930 darbesinden kaynaklanan ilk askeri hükümete bir plan sağlama niyetinde olan kişi, Leopoldo Lugones sosyalizme, liberalizme, muhafazakarlığa ve faşizme bağlı olanlar. 1903'te muhafazakarların Manuel Quintana'nın başkanlık adaylığını destekleyerek sosyalizmden ihraç edildi. Çalışmasında Domingo Faustino Sarmiento ve José HernandezLugones, “ulusal ruhun oluşumu” dediği şeyi bulur. Ama sonra tanıştı Julio Argentino Roca ve seksenli kuşakların projesi konusunda heyecanlandı.
Lugones, gerçekleştirdiği askeri darbenin yayıncısı oldu José Felix Uriburu 6 Eylül 1930'da radikalleri başkanlıktan deviren olay Hipólito Yrigoyen. Bu nedenle Buenos Aires entelektüel çevrelerinden reddedilir. Özellikle “kılıç zamanı”nın geldiğini ilan ettiği 1924'ten sonra Arjantin faşizminin ana sponsorlarından biri oldu. 1938'de intihar etti. Söylediği gibi bu ona yakıştı. Juan Jose Sebreli, “Hem aydınlanmış liberal oligarşinin hem de seçmen kitlelerinin yerini alacak yeni bir tarihsel özneyi keşfetmenin – ya da icat etmenin – üzücü değeri: Ordu.” Uriburu bir plan yapmakla ilgilenmiyordu.
Entelektüeller şöyle dursun, kendilerini danışmanlarla çevrelemekle hiç ilgilenmeyenler, Juan Domingo Peronyazar Birinci Beş Yıllık Plan Arjantin, aynı zamanda 1947-1951 Hükümet Planı olarak da bilinir. Perón'un ana hedeflerinden biri ekonomik bağımsızlığa ulaşmaktı ve planı, ihracat ve ithalatı etkileyen tedbirlerin birleştirilmesi ihtiyacını ortaya çıkardı. Yeterli hammadde, yakıt ve mekanik ekipman tedarikini sağlamak ve ülkenin sanayisini ve tarımını rasyonel bir şekilde geliştirmek için gerekli olan minimum beş yıllık bir çalışma ve yatırım programı oluşturdu. Elbette planlar asla herkese yakışmaz. İçinde 1955 Yeni bir darbe bu girişimleri yok edecek ve her şeyi geleneksel yerine geri koyacaktı. tarımsal ihracat modeli.
Arturo Frondizi şüphesiz bir ülke düşündüm. Hükümeti kalkınmacılığı merkezi bir politika olarak benimsedi; tavsiyelerini dikkate aldı ECLAC ve 1950'li yıllardan itibaren dünyanın her yerinden aydınlar tarafından geliştirilen Bağımlılık Teorisi'nin tanımları Latin Amerika. Her durumda, Frondicist kalkınmacılık, endüstriyel kalkınmayı yönlendiren bir faktör olarak Devlet yerine esas olarak çokuluslu şirketlerin kurulmasına başvurmasıyla ECLAC'tan farklıydı.
Arjantin devriminin baskıcı modeli, Arjantin'in anayasal hükümetini harap etti. Arturo IlliaSabit bir yönü ya da çok net bir yol haritası yoktu. 70'lerde belki de çok fazla hükümet planı vardı, buna devrimci örgütlerin önerdiği gibi en radikal planlar da dahil. silahlı rota. Perón bir hayalet olarak geri döndü ve ardından Isabel ülkenin yaşadığı derin krizi zar zor yönetebildi.
Eğer diktatörlük 1976 Çok basit ve acımasız bir planı vardı: Ekonomik modeli yeniden tarım ihracatçısı yönünde reforme etmek ve rakipleri kan ve ateşle yenmek. İtibaren 1983 Demokratik bir toparlanma dönemi başlayacak ve hükümetler en iyi ihtimalle kısmi plan girişimleriyle birbirlerinin yerini alacaklardı. Çoğu durumda doğaçlama bir şekilde davrandılar ve dünyadaki ekonomik rüzgarlara ve küresel kararlara karşı dikkatli davrandılar.
Filozofla röportajında Thomas İbrahimhükümeti döneminde Mauricio Macri, kendisine bu soruyu sordum. Bana şöyle dedi: “Bazen planlar olur, bir plandan daha fazlası olan bir fikri olan son hükümet Frondizi'ninkiydi ve bu çok uzun zaman önce gerçekleşti. Bence dönüştürülebilirlik bir plandı Erman González, Menem, Domingo Cavallo. Bu, belirli bir şekilde sıralanmış, belirli yönergelerle ilgili olan bir fikirdi. Alfonsin Hiç yoktu. Bugün politika, finansmanı nasıl yönettiğinize bağlıdır. Daha sonra durumlardan yararlanılır. Kirchner Hammadde sıkıntısından ve 2001 felaketinden yararlandı. Bir anda parası oldu, iç piyasayı doyurdu ve sonra her şey cehenneme döndü. Güçten deliye dönene kadar manevra yapabildi; bu her zaman olan bir şeydi. Bu bir plan değil, bu durumdan faydalanmak. Perón, olağanüstü durumdan yararlandı İkinci savaş. Plan, uygun durumlarınız olmadığında ortaya çıkar. Bu hükümetin durumu olumlu değil ama buna yönelik de bir plan görmüyorum. Başkasına bağımlı olursan bunu yapamazsın. Biz çevrede, marjinal ve bağımlı bir ülkeyiz. Biz bunların kuklası değiliz Sam Amca ya da Çinli amca ama özerklik derecesi çok küçük. Macri diyor ki: “Yatırımlar yağacak” ve hiç yağmıyor, bir dileği vardı, planı değil. Plan 10 yıl sonra döneceğini söyleyen başkası; Bizim için bu çok fazla ve onların acelesi yok. Bakalım, sana söylüyorlar.”
Hükümetinden Alberto Fernandez Hiçbir planın olmadığını, yalnızca nasıl yüzleşeceğimizi bilmediğimiz sayısız sıkıntıya doğaçlama yanıtlar verildiğini şüphesiz biliyoruz. Şimdi sıra beklenmedik başkanda. Birisi sana bir plan mı yazacak?