dayalı yeni bir yapıyla üç formatın birleşimi – müzikal yolculuk, kurgu ve canlı konser – Film ve Sanat, Breaking Music #02'nin 26 Mayıs'ta gösterime girecek ikinci bölümünü sunuyor: kahramanımız Alman kemancı Carolin Widmann.
Carolin, Buenos Aires ve ardından Berlin sokaklarında müzikal ve performans dolu bir yolculuğa çıktı. Gezi, kemancının anonim bir patrondan teklif almasıyla başladı. Arjantin'de bir müzik araştırma gezisini finanse etmek. Carolin bu geziyi şu amaçla kabul etti: Amerika'da 20. yüzyılın çağdaş akademik müziğinin en önemli bestecilerinden biri olan Alberto Ginastera'nın müziğinden ilham almak; Astor Piazzolla, Mauricio Kagel ve Gerardo Gandini'nin öğretmeni, diğerlerinin arasında.
“Bu filmi yapmadan önce birkaç kez Arjantin'de oynuyordum. Konserlerden birinde Marcelo Lezama ile tanıştım. Bana çok ilginç bir röportaj verdi, müziği dinlemeyi ve algılamayı sordu” diyor Carolin. N Almanya'dan zoom aracılığıyla. “Marcelo ile iletişimimizi sürdürdük ve altı yıl sonra artık özgürdüm, sonunda bu deneyimi elde edebildik.”
Carolin, Buenos Aires ve ardından Berlin sokaklarında müzikal ve performans dolu bir yolculuğa çıktı. Fotoğraf: Film ve Sanat.
Marcelo Lezama, yine geçen yıl Alman bariton Benjamin Appl'ın baş kahraman olduğu önceki bölümde görülen projenin arkasındaki beyindir ve onun arayışı çapraz tango ve Alman yalanı. “Breaking Music formatının kavramlarından biri müziği sevgi dolu bir şekilde kes”, diye açıklıyor Film ve Sanat Programlama Müdürü. “Keşke müzisyen olsaydım” diyor gülerek, “Müzik okuyamıyorum. Ama müzik dinleyebilir ve sevebilirim.” Büyük müzik duyarlılığının konserler sayesinde geliştiğini söylüyor. Mozartetumve konserlerden birinde Carolin'le tanıştı. “Mozarteum sayesinde çok şey öğrendim. Eğitimimde pek çok şeyin bir karışımı var ve televizyonu seviyorum” diye sözlerini tamamladı.
–Carolin, Buenos Aires'e seyahat etme konusundaki bu gizemli teklifle ilgili deneyiminin nasıl olduğunu bize anlatabilir misin?
–İlginçti çünkü ne bekleyeceğimi bilmiyordum. Başıma gelen her şey bir rüyaydı. Marcelo bana bu filmin neyle ilgili olduğunu ve bazı sahneleri anlattı ama ben bunu hayal edemedim. Fırtına nedeniyle uçak kalkamadığı için Buenos Aires'e geç vardım. Göçmenlik alanında iki saat veya daha uzun bir sürenin ardından çekim setine gitmek üzere havaalanından ayrıldık. Ve asıl mesleğim oyunculuk değil.
Arjantinli besteci Alberto Ginastera (1916-1983).
–Buenos Aires'te çekimler ne kadar sürdü?
–İki haftaydı. Bir noktada hangisinin gerçek hangisinin fantezi olduğunu bilmiyordum. Merak ediyordum: Ginastera mıydı bu? Yaşıyor mu, öldü mü? O karşımda mıydı? Konunun derinliklerine inmeyi, Ginastera'nın bu aurasını, yaşadığı yerlerde, yaşadığı ülkede aramayı çok sevdim.
–Ginastera'nın müziğini, hayatını, fikirlerini araştırdınız. Bestecinin pek çok eserine ilham veren Pampa manzaralarını ve onu çevreleyen tüm kültürü biliyor muydunuz?
-Evet. Buenos Aires'i, Teatro Colón'u, tango kulüplerini ve bazı ızgara mekanlarını zaten biliyordum. Ama bu deneyimde pampaları gezdik, Gaucho'ları gördük, fuara, folklor müzesine gittik. Ülkeyi ve insanlarını tanıdığımı hissettim çünkü bu deneyimden sorumlu ekibin tamamı Arjantinliydi. Ve elbette bir de arkadaşım vardı. Faturaları olan arkadaşın, yedikleri tipik şeyleri ve günün sonunda kızartmaları öğrenmesi muhteşemdi. Arjantin'e daha da aşık olmamı sağlayan pek çok küçük şey var.
“Ginastera'nın kim olduğunu bilmeseniz veya klasik müziği bilmeseniz bile filmi izlerseniz onun müziğine aşık olacaksınız.” Fotoğraf: Film ve Sanat.
–Çağdaş gaucho'yu buldunuz mu?
–Bazılarıyla tanıştık. Ayrıca bir çiftliğe gittik. Çok tuhaf bir sahneydi, bana bütün hayvanları göstermek istediler ama devam etmek zorundaydık çünkü film çekiyorduk, bütün hayvanları görmek için orada değildik ve çok sayıda vardı.
– İlginç olan şey bu Son Dakika Müzik, bir araştırma gezisi öneriyor; sanatçılar, yaratıcıların müziklerini ürettikleri gerçek bağlamlarla temasa geçiyor. Önceki bölümde olduğu gibi Benjamin Appl ve tangonun araştırılması.
–Marcelo Lezama: Ama bu bölüm farklı ve formatın harika tarafı da bu. Temel fikir, farklı yollara gidebilmenizdir. Carolin'le olan bu bölümde daha çok kurgu koymayı seçtik, daha çok Borges ya da Bioy Casares'in Buenos Aires'in gizemini anlatan kısa öyküsünden ilham aldık. Tangonun ötesinde şehrin farklı bir yanını göstermek istiyoruz. Bu seri Buenos Aires'i konu alan bir üçleme olmayı hedefliyor. Bir tane daha kaldık. Sanırım çok şaşıracaklar. Gerçekten çok sıra dışı bir şey olduğunu düşünüyorum.
–Carolin, kesinlikle oynuyorsun Pampeana 1 Ginastera'dan keman ve piyano için. Parçanın ismine ilham veren manzarayı ve bestecinin çağrıştırmaya çalıştığı manzarayı gördüyseniz, eserin başlangıcını mutlaka farklı bir şekilde, sonsuzluğu çağrıştırmaya çalışan kemanın o çok yüksek ve sürekli notasıyla çalacaksınız. pampaların ufku.
-Evet! Ve bunu filmde göreceksiniz.
–Ve aynı eserde başka çağrışımlar da var, Pampa manzarasını çevreleyen tüm kültür: halk müziği, gaucho ve onun ayrılmaz gitarı.
–Bazı klişeler var elbette. Ancak bu sadece Arjantin'de olmuyor, her ülkede oluyor. Ve gerçek insanlarla birlikte olduğunuzda, belli bir dereceye kadar bazı gerçekler vardır. Arabada, pampaların derin iç bölgelerinde, insanların nasıl yaşadığını, köpeklerin ve tavukların sokakta koştuğu bazı sahneleri çektiğimi hatırlıyorum. Çok romantik ve çok gerçekti. Tüm bunları bilmek bir ayrıcalıktı çünkü sıradan bir turist olarak Arjantin'in bu bölgesine asla gelemezdim.
Alman kemancı Carolin Widmann “Breaking Music #02″de. Fotoğraf: Film ve Sanat.
–Ginastera'nın müziğini ilk kez mi çalıyorsunuz?
-Evet. Her zaman ilkini oynamak istemiştim Keman Konçertosu, Uzun zamandır istek listemde vardı ama tüm programcılar bundan çok korkuyor çünkü orkestra için bu çok zor ve bunu yapmaya istekli bir şefe ihtiyacınız var. Ve programımda Ginastera'yı oynayacak yer bulmak çok zor. Ta ki Marcelo bana onun eserlerini çalmak isteyip istemediğimi sorana kadar. Sonunda öğrendim Pampeana ve daha birçok parça. Berlin'de verdiğim resital dersine ve ikinci çekim seansımıza dönüp baktığımda, bu çalışmaların hepsinin benim için yeni olduğunu hatırlıyorum. Solo keman için sonat, Bartók tarafından.
–Arjantin'den sonra çekimlerin ikinci kısmı Berlin'de gerçekleşti ve burada bir konser düzenlediler ve pampalarda neler yaptığınızı ve keşfettiklerinizi anlattılar. Deneyimin diğer kısmı nasıldı?
–Bunu ülkemin insanlarına sunmak çok özeldi. Görüntüleri görmediler ama yaptığımız her şeyi hatırlıyorum ve müzik her zaman hikayenin merkezindeydi: Ginastera'nın müziği. Filmin sevdiğim yanı herhangi bir egoyla ilgili olmaması, Ginastera'nın müziğiyle ilgili olması.
–Programı oluşturdunuz mu? Ginastera'nın müziği, Domérico Zipoli veya Erwin Schulhoff gibi pek tanınmayan eserler ve bestecilerle birleştirilmiş, çok benzersiz.
–CW: Marcelo ile işbirliği içindeydi. Zipoli kesinlikle Marcelo'nun fikriydi. Ben de onu tanımıyordum ve onu gördüğümde onu gerçekten ilginç buldum. Schulhoff bunu getirdi çünkü bir şekilde onu Alman bir şeyle ve aynı zamanda diğer eserlerle aynı enerji ve dürüstlükle ilişkilendirmek istedim. Bartók, müziğinde halk unsurlarının da yer almasıyla dikkat çekiyor. Bu seçim bir işbirliğiydi ama Marcelo birçok şeyi düzeltti.
–ML: İki dünya prömiyeri var: Arp için Sonatina, Ginastera ve ünlü Toccata Zipoli'den, her ikisi de keman ve piyano için düzenlenmiş. Ve sonunda çok tuhaf bir versiyonu var ÜzgünOrijinal versiyonunu (çello ve piyano) Pierre Fournier'inkiyle karıştırdığımız yer. Müziği sevgi dolu bir şekilde kırmak derken kastettiğim buydu.
Carolin Widmann: “Sadece besteciyle değil aynı zamanda baba veya adamla da tanışmak çok ilginçti.” Fotoğraf: Film ve Sanat.
–Yılda bir bölüm yapıları yıkmak için yeterli mi? Büyük bir üretim olduğu için aylık bir sıklığı sürdürmek zor.
–ML: Parayla alakası yok. En zor şey doğru yeteneği bulmaktır, sizi temin ederim ki Carolin gibisi yoktur. Benjamin Appl gibi başka bir müzisyen de öyle. Sadece müziği seven değil, aynı zamanda bu deneyimi aktarabilecek kadar akıcı ve güzel konuşan insanlar da olmaları gerekiyor. Bu yılın sonunda Ginastera hakkında birçok bilgi içeren geleneksel bir belgeseli de yayınlayacağız. Ama bu film geleneksel bir belgesel değil, insanların müzikle iç içe olmasını istiyoruz. Yani bu, besteciyi birçok farklı şekilde konuşlandırmakla ilgilidir.
–Özellikle bu zamanlarda repertuarları halkla buluşturacak yeni yollar yaratmak önemli ve Ginastera'nın müziği bu tür formatlarla muhtemelen daha geniş bir dinleyici kitlesine ulaşacak.
–CW: Ginastera'nın kim olduğunu bilmeseniz veya klasik müziği bilmeseniz bile filmi izlediğinizde onun müziğine aşık olacaksınız. Marcelo, müziği görsellerle öylesine şiirsel bir biçimde pekiştiriyor ki, henüz Ginastera'yı tanımayanlar için büyüleyici bir eser. Besteciye aşık olmanın bir yolu bu.
–Ginastera'nın müziğinde diğer müzisyenlerle deneyimlemediğiniz ne buldunuz?
–CW: Çok yönlülük. Örneğin, oyunun başlangıcını oynadığımda Keman KonçertosuBu büyük anıtsal kadans tamamen atonal ve çok karmaşık ve soyut. Aynı zamanda yazanla aynı adam. Pampeana. Kendisi çok özel ve güçlü Arjantin köklerine sahip ama aynı zamanda o kadar uluslararası ki Almanca konuşulan dünyada ya da kendisinin de öldüğü İsviçre'de olabilir. Çok yönlüdür. Sadece bir besteci değil, sanırım aynı anda yirmi besteci var. Kızı Georgina Ginastera ile tanıştık ve o da bana onun kişiliği hakkında çok şey anlattı. Sadece besteciyle değil aynı zamanda baba ya da adamla da tanışmak çok ilginçti.
Carolin, Buenos Aires ve ardından Berlin sokaklarında müzikal ve performans dolu bir yolculuğa çıktı. Gezi, kemancının anonim bir patrondan teklif almasıyla başladı. Arjantin'de bir müzik araştırma gezisini finanse etmek. Carolin bu geziyi şu amaçla kabul etti: Amerika'da 20. yüzyılın çağdaş akademik müziğinin en önemli bestecilerinden biri olan Alberto Ginastera'nın müziğinden ilham almak; Astor Piazzolla, Mauricio Kagel ve Gerardo Gandini'nin öğretmeni, diğerlerinin arasında.
“Bu filmi yapmadan önce birkaç kez Arjantin'de oynuyordum. Konserlerden birinde Marcelo Lezama ile tanıştım. Bana çok ilginç bir röportaj verdi, müziği dinlemeyi ve algılamayı sordu” diyor Carolin. N Almanya'dan zoom aracılığıyla. “Marcelo ile iletişimimizi sürdürdük ve altı yıl sonra artık özgürdüm, sonunda bu deneyimi elde edebildik.”
Carolin, Buenos Aires ve ardından Berlin sokaklarında müzikal ve performans dolu bir yolculuğa çıktı. Fotoğraf: Film ve Sanat.
Marcelo Lezama, yine geçen yıl Alman bariton Benjamin Appl'ın baş kahraman olduğu önceki bölümde görülen projenin arkasındaki beyindir ve onun arayışı çapraz tango ve Alman yalanı. “Breaking Music formatının kavramlarından biri müziği sevgi dolu bir şekilde kes”, diye açıklıyor Film ve Sanat Programlama Müdürü. “Keşke müzisyen olsaydım” diyor gülerek, “Müzik okuyamıyorum. Ama müzik dinleyebilir ve sevebilirim.” Büyük müzik duyarlılığının konserler sayesinde geliştiğini söylüyor. Mozartetumve konserlerden birinde Carolin'le tanıştı. “Mozarteum sayesinde çok şey öğrendim. Eğitimimde pek çok şeyin bir karışımı var ve televizyonu seviyorum” diye sözlerini tamamladı.
–Carolin, Buenos Aires'e seyahat etme konusundaki bu gizemli teklifle ilgili deneyiminin nasıl olduğunu bize anlatabilir misin?
–İlginçti çünkü ne bekleyeceğimi bilmiyordum. Başıma gelen her şey bir rüyaydı. Marcelo bana bu filmin neyle ilgili olduğunu ve bazı sahneleri anlattı ama ben bunu hayal edemedim. Fırtına nedeniyle uçak kalkamadığı için Buenos Aires'e geç vardım. Göçmenlik alanında iki saat veya daha uzun bir sürenin ardından çekim setine gitmek üzere havaalanından ayrıldık. Ve asıl mesleğim oyunculuk değil.
–Buenos Aires'te çekimler ne kadar sürdü?
–İki haftaydı. Bir noktada hangisinin gerçek hangisinin fantezi olduğunu bilmiyordum. Merak ediyordum: Ginastera mıydı bu? Yaşıyor mu, öldü mü? O karşımda mıydı? Konunun derinliklerine inmeyi, Ginastera'nın bu aurasını, yaşadığı yerlerde, yaşadığı ülkede aramayı çok sevdim.
–Ginastera'nın müziğini, hayatını, fikirlerini araştırdınız. Bestecinin pek çok eserine ilham veren Pampa manzaralarını ve onu çevreleyen tüm kültürü biliyor muydunuz?
-Evet. Buenos Aires'i, Teatro Colón'u, tango kulüplerini ve bazı ızgara mekanlarını zaten biliyordum. Ama bu deneyimde pampaları gezdik, Gaucho'ları gördük, fuara, folklor müzesine gittik. Ülkeyi ve insanlarını tanıdığımı hissettim çünkü bu deneyimden sorumlu ekibin tamamı Arjantinliydi. Ve elbette bir de arkadaşım vardı. Faturaları olan arkadaşın, yedikleri tipik şeyleri ve günün sonunda kızartmaları öğrenmesi muhteşemdi. Arjantin'e daha da aşık olmamı sağlayan pek çok küçük şey var.
–Çağdaş gaucho'yu buldunuz mu?
–Bazılarıyla tanıştık. Ayrıca bir çiftliğe gittik. Çok tuhaf bir sahneydi, bana bütün hayvanları göstermek istediler ama devam etmek zorundaydık çünkü film çekiyorduk, bütün hayvanları görmek için orada değildik ve çok sayıda vardı.
– İlginç olan şey bu Son Dakika Müzik, bir araştırma gezisi öneriyor; sanatçılar, yaratıcıların müziklerini ürettikleri gerçek bağlamlarla temasa geçiyor. Önceki bölümde olduğu gibi Benjamin Appl ve tangonun araştırılması.
–Marcelo Lezama: Ama bu bölüm farklı ve formatın harika tarafı da bu. Temel fikir, farklı yollara gidebilmenizdir. Carolin'le olan bu bölümde daha çok kurgu koymayı seçtik, daha çok Borges ya da Bioy Casares'in Buenos Aires'in gizemini anlatan kısa öyküsünden ilham aldık. Tangonun ötesinde şehrin farklı bir yanını göstermek istiyoruz. Bu seri Buenos Aires'i konu alan bir üçleme olmayı hedefliyor. Bir tane daha kaldık. Sanırım çok şaşıracaklar. Gerçekten çok sıra dışı bir şey olduğunu düşünüyorum.
–Carolin, kesinlikle oynuyorsun Pampeana 1 Ginastera'dan keman ve piyano için. Parçanın ismine ilham veren manzarayı ve bestecinin çağrıştırmaya çalıştığı manzarayı gördüyseniz, eserin başlangıcını mutlaka farklı bir şekilde, sonsuzluğu çağrıştırmaya çalışan kemanın o çok yüksek ve sürekli notasıyla çalacaksınız. pampaların ufku.
-Evet! Ve bunu filmde göreceksiniz.
–Ve aynı eserde başka çağrışımlar da var, Pampa manzarasını çevreleyen tüm kültür: halk müziği, gaucho ve onun ayrılmaz gitarı.
–Bazı klişeler var elbette. Ancak bu sadece Arjantin'de olmuyor, her ülkede oluyor. Ve gerçek insanlarla birlikte olduğunuzda, belli bir dereceye kadar bazı gerçekler vardır. Arabada, pampaların derin iç bölgelerinde, insanların nasıl yaşadığını, köpeklerin ve tavukların sokakta koştuğu bazı sahneleri çektiğimi hatırlıyorum. Çok romantik ve çok gerçekti. Tüm bunları bilmek bir ayrıcalıktı çünkü sıradan bir turist olarak Arjantin'in bu bölgesine asla gelemezdim.
–Ginastera'nın müziğini ilk kez mi çalıyorsunuz?
-Evet. Her zaman ilkini oynamak istemiştim Keman Konçertosu, Uzun zamandır istek listemde vardı ama tüm programcılar bundan çok korkuyor çünkü orkestra için bu çok zor ve bunu yapmaya istekli bir şefe ihtiyacınız var. Ve programımda Ginastera'yı oynayacak yer bulmak çok zor. Ta ki Marcelo bana onun eserlerini çalmak isteyip istemediğimi sorana kadar. Sonunda öğrendim Pampeana ve daha birçok parça. Berlin'de verdiğim resital dersine ve ikinci çekim seansımıza dönüp baktığımda, bu çalışmaların hepsinin benim için yeni olduğunu hatırlıyorum. Solo keman için sonat, Bartók tarafından.
–Arjantin'den sonra çekimlerin ikinci kısmı Berlin'de gerçekleşti ve burada bir konser düzenlediler ve pampalarda neler yaptığınızı ve keşfettiklerinizi anlattılar. Deneyimin diğer kısmı nasıldı?
–Bunu ülkemin insanlarına sunmak çok özeldi. Görüntüleri görmediler ama yaptığımız her şeyi hatırlıyorum ve müzik her zaman hikayenin merkezindeydi: Ginastera'nın müziği. Filmin sevdiğim yanı herhangi bir egoyla ilgili olmaması, Ginastera'nın müziğiyle ilgili olması.
–Programı oluşturdunuz mu? Ginastera'nın müziği, Domérico Zipoli veya Erwin Schulhoff gibi pek tanınmayan eserler ve bestecilerle birleştirilmiş, çok benzersiz.
–CW: Marcelo ile işbirliği içindeydi. Zipoli kesinlikle Marcelo'nun fikriydi. Ben de onu tanımıyordum ve onu gördüğümde onu gerçekten ilginç buldum. Schulhoff bunu getirdi çünkü bir şekilde onu Alman bir şeyle ve aynı zamanda diğer eserlerle aynı enerji ve dürüstlükle ilişkilendirmek istedim. Bartók, müziğinde halk unsurlarının da yer almasıyla dikkat çekiyor. Bu seçim bir işbirliğiydi ama Marcelo birçok şeyi düzeltti.
–ML: İki dünya prömiyeri var: Arp için Sonatina, Ginastera ve ünlü Toccata Zipoli'den, her ikisi de keman ve piyano için düzenlenmiş. Ve sonunda çok tuhaf bir versiyonu var ÜzgünOrijinal versiyonunu (çello ve piyano) Pierre Fournier'inkiyle karıştırdığımız yer. Müziği sevgi dolu bir şekilde kırmak derken kastettiğim buydu.
–Yılda bir bölüm yapıları yıkmak için yeterli mi? Büyük bir üretim olduğu için aylık bir sıklığı sürdürmek zor.
–ML: Parayla alakası yok. En zor şey doğru yeteneği bulmaktır, sizi temin ederim ki Carolin gibisi yoktur. Benjamin Appl gibi başka bir müzisyen de öyle. Sadece müziği seven değil, aynı zamanda bu deneyimi aktarabilecek kadar akıcı ve güzel konuşan insanlar da olmaları gerekiyor. Bu yılın sonunda Ginastera hakkında birçok bilgi içeren geleneksel bir belgeseli de yayınlayacağız. Ama bu film geleneksel bir belgesel değil, insanların müzikle iç içe olmasını istiyoruz. Yani bu, besteciyi birçok farklı şekilde konuşlandırmakla ilgilidir.
–Özellikle bu zamanlarda repertuarları halkla buluşturacak yeni yollar yaratmak önemli ve Ginastera'nın müziği bu tür formatlarla muhtemelen daha geniş bir dinleyici kitlesine ulaşacak.
–CW: Ginastera'nın kim olduğunu bilmeseniz veya klasik müziği bilmeseniz bile filmi izlediğinizde onun müziğine aşık olacaksınız. Marcelo, müziği görsellerle öylesine şiirsel bir biçimde pekiştiriyor ki, henüz Ginastera'yı tanımayanlar için büyüleyici bir eser. Besteciye aşık olmanın bir yolu bu.
–Ginastera'nın müziğinde diğer müzisyenlerle deneyimlemediğiniz ne buldunuz?
–CW: Çok yönlülük. Örneğin, oyunun başlangıcını oynadığımda Keman KonçertosuBu büyük anıtsal kadans tamamen atonal ve çok karmaşık ve soyut. Aynı zamanda yazanla aynı adam. Pampeana. Kendisi çok özel ve güçlü Arjantin köklerine sahip ama aynı zamanda o kadar uluslararası ki Almanca konuşulan dünyada ya da kendisinin de öldüğü İsviçre'de olabilir. Çok yönlüdür. Sadece bir besteci değil, sanırım aynı anda yirmi besteci var. Kızı Georgina Ginastera ile tanıştık ve o da bana onun kişiliği hakkında çok şey anlattı. Sadece besteciyle değil aynı zamanda baba ya da adamla da tanışmak çok ilginçti.