Madrid ve Buenos Aires, tarihi ve güncel, sembolik ve son derece somut, sonsuz bağlarla birleşiyor. Geniş anlamda bu aşinalık, bu bahar Mayıs ayında Madrid'in kalbinde gerçekleşen Buenos Aires kültürel etkinliklerinin tam gündemini oluşturdu. House of America'nın merkezidir Buenos Aires Madrid Bağlantısıamacıyla ikinci kez gerçekleştirilen multidisipliner bir programdır. Arjantinli yeteneği gösterama her şeyden önce Atlantik'in her iki yakasındaki sanatçılar ve kültür yöneticileri arasındaki bağları güçlendirmek işbirliği ruhuyla.
Buenos Aires Şehri Hükümeti Kültür Bakanı, “Buenos Aires'te Madrid'den insanları ve Madrid'de Buenos Aires'ten insanları bulmamak neredeyse imkansız ve her iki durumda da kendimizi sevildiğimizi ve kontrol altına alındığımızı hissettiriyor” dedi. Gabriela Ricardes13'üncü Pazartesi günü açılış sırasında. Yerel ve bölgesel düzeydeki meslektaşlarının bir araya geldiği resmi etkinlikte, “Ancak bu bağ var ve doğal olarak oluşsa da onu güçlendirmek, derinleştirmek ve geleceğe yönlendirmek gerekiyor” diye ekledi, nadir bir fotoğraf, Arjantin büyükelçisine ek olarak, Roberto Bosch.
Şarkıcı Daniela Horovitz, Hernán Reinaudo ile bir tango gösterisi hazırlıyor. Cezaro Luca
Dünyada kamu politikaları alanında, bir kalkınma hedefi olarak turuncu ekonomiler olarak adlandırılan bacasız sanayilerin şehirler için değeri giderek daha fazla fark ediliyor” diye vurguladı. Maria Victoria Alcaraz, Buenos Aires hükümetinin Uluslararası İşbirliği Direktörü ve bu programın mimarı. Sanatçılar için fırsatlar yaratan bir platform olan Conexión Buenos Aires… müzisyenleri, görsel sanatçıları, aktörleri ve yapımcıları yurtdışında yeteneklerini geliştirmelerine destek olmaya davet ediyor. Etkinliklerin farklı mekanlarda dağıtılmasına rağmen benzer bir baskı, Temmuz 2023'te Miami sahnesini sarstı.
Linares Sarayı, genel merkez Amerika Evi, Fransız tarzı görkemli salonlara ve merdivenlere sahiptir ve koridorlarında diplomatik bir karizma vardır. Bu festivalle aynı amacı güden bir kurum olarak doğdu: İbero-Amerikan işbirliği. Buradaki odalar örneğin Guayasamín, Gabriela Mistral ve Simón Bolívar olarak adlandırılıyor. 24 Mayıs'a kadar konserler, Arjantin filmlerinin gösterimleri, ilk baskıda oluşturulan bağlantılardan doğan bir ortak yapımın yanı sıra tango gösterileri, en iyi bağımsız tiyatro performansları, konuşmalar ve konferanslar düzenlenecek. iş turları gibi kapalı ve halka açık toplantılar.
Conexión Buenos Aires Madrid Festivali'nin İkinci Edisyonunun aktörleri ve yöneticileri. Fotoğraf: Cézaro Luca.
Buenos Aires, en güzeli ve yozlaşmışı
Casa de América'nın Torres García odasında, tabela olarak ters çevrilmiş haritanın ünlü eserinin önünde, ünlü fotoğrafçı Claudio Larrea Daha sonra kitap haline getirilen sembolik serisini sergiliyor. şehre ve neslinin modernist oluşumuna saygı duruşu. “Burası hayali bir cumhuriyettir Waires Cumhuriyetive burası Weimar Cumhuriyeti ile Buenos Aires arasında bir geçiş noktasıdır” dedi. San Martín Tiyatrosu'nun fotoğraf galerisi. Buenos Aires'te gerçek mekanlarda çekilmiş, mükemmel bir şekilde hazırlanmış ve hiçbir değişikliğe uğramamış siyah beyaz fotoğraflardan oluşan sergi, bir fotoğraf romanı gibi altı bölüme ayrılmış bir hikaye anlatıyor. “Onlar gerçek dışı ama aynı zamanda gerçek bir Buenos Aires'ten bahsediyorlar; burada hem çöküş hem de ihtişam aynı anda yaşanıyor ve çoğu kişinin anlamadığı bu şehirde olmayı seçmemize neden olan da bu” diye düşündü. “Fakat Buenos Aires'i sevenler bizi orada, kapana kısılmış ve mutlu tutan şeyin bu olduğunu anlıyorlar.”
İle Farkında olmama durumuile ilgili Astor PiazzollaArka planda çalan odanın duvarları, sanatçının sekiz yıl boyunca rastgele şehri fotoğrafladığı hikayeyi sürekli olarak sergiliyor. Her zaman zıtlık arayışı ve dışavurumcu bir bakış açısıyla. “Bir arkadaşım bana Buenos Aires'in bir nevi Güney Doğu Avrupa'ya benzediğini söyledi. FitzcarraldoLarrea, rehberli bir tur sırasında “nehrin ortasında kaybolmuş, Avrupa'ya benzeyen bir yer” dedi.
Bu tür bir simülasyon onu iki savaş arası deneyime, yani “çok sevdiğim ve hepimizi sinemada, müzikte, mimaride eğiten Weimar Cumhuriyeti'ne götürdü: yeni modernlik, Weimar'dan ABD'ye kaçan insanlardı”.
Edelweiss Restaurant, fotoğrafçı Claudio Larrea'nın “Waires Cumhuriyeti” serisinin bir parçası.
Birinci bölümde yeni cumhuriyetin başlangıcı anlatılıyor. Serginin simgesel fotoğraflarından biri, kaybolan binalar aracılığıyla umut verici bir geleceği temsil ediyor; Metropolis ile ilgili Fritz Lang. Yakından bakan herkes Mostaza hamburger restoranlarının ışıklı tabelasına şaşıracak ya da şaşırmayacaktır: Larrea, “Buenos Aires'in lüksle bir tür choripán çelişkisi burada yatıyor” diye itiraf ediyor.
Tüm görüntüler Buenos Aires'te çekildi, ancak yerleri belirtilmese de, bu durumda şehir bir konu veya belgesel kaydı olarak değil, bir destek işlevi görüyor. Buenos Aires bir hikaye anlatıyor. Her görüntü mükemmel, çerçeveler sinematik ve rahatsız edici, her zaman fotoğrafın kendi içinde bir değer taşıması arayışı içinde. Sembolik, Larrea'nın alternatif hikayesinin eksenidir: Bayrak bir silah olabilir, kamu binaları iskele ve ağlarla desteklenmiştir, Haber kenarları bulanıktır, Edelweiss restoranı mükemmel, kalıcı bir ekosistemi oluşturan saçmalıktır.
Claudio Larrea'nın “República de Waires” serisinden sembolik görsel.
80'li nesillerin gururu olan büyük binalar, ıssız ve yalnız görünüyor. İnsanoğlu temsiller aracılığıyla bir araya gelir: heykel, büst gibi harika ve taşlı varlıklar, üslupta bir atmosfer altında. David Lynch. Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun büyükelçiliğinin Peru'daki genel merkezini ve Avenida Belgrano'yu Alman modernist tarzında tahmin edebilirsiniz; yapısı Eiffel tarafından yaptırılan San Telmo Müzesi gece kulübü; Fransız büyükelçiliği; La Ideal şekerlemesinin kurtarılmış çatısı; Anayasa İstasyonu'ndaki çürüyen Viktorya dönemi lokantası; Yazısında anlaştıkları Natalio Botana'nın yazdığı Crítica gazetesinin giriş holü Emilio Pettorutti, Roberto Arlt Ve Jorge Luis Borges.
Bizi yüce deneyime yaklaştıran muhteşem alanlar: muhteşem evler, saraylar ve art deco, mütevazı apartmanların yerini alıyor. Ortağıyla birlikte üzerinde çalıştığı kitabın basımı ve 27 fotoğrafla devam eden seriye başlayan Larrea, “Bu Cumhuriyeti bir araya getirdikçe anlamaya başladım” diye heyecanla söylüyor: José Manuel Elliot Eyras– zaten 77 yaşında. Bu topraklarda çalışmalarını genişletmek için Madrid'e kitaplarla geldi. Waires Cumhuriyeti'nin kurucu bir babası var, sloganı yalan ama işe yarıyor: ilerleme; ve orada bir kule saatinde cisimleşen zaman geriye doğru gider. Sonbahara kadar.
Augusto Zanela ve Casa de América'nın Frida Kahlo odasındaki çalışması. Fotoğraf: Cézaro Luca
Augusto Zanela ve biraz Buenos Aires güneşi
Casa de América'nın Frida Kahlo odasında, Augusto ZanelaTanınmış bir görsel sanatçı, vizyonunuzu genişletmek için bir dizi egzersiz öneriyor. Eğitimi itibariyle bir mimar ve sanatsal yaklaşımı açısından bir fotoğrafçı olarak, zamanının çoğunu sanat çalışmalarına adadı. anamorfozyani avantaj noktası, yani bir şeyi gördüğümüz ve anlam kazandığı yer, kurulumu Doğal sayılar Başka bakış açılarını devreye sokar. Daha karmaşıktır ve daha fazla anlam katmanı kazanır.
Odada dikkat çeken bir şey varsa, o da görünüşte rastgele bir şekilde açılıp kapanan, floresan tüpleri tutan, görünüşte düzensiz bir dizi mikrofon standıdır. Ancak bakış açısını, odadaki tam olarak onların bakmalarını durduracağımız yeri bulursak, tüplerin dijital gösterimde sekiz oluşturduğunu ve Yanıyorlar ve aşamalı olarak sıfırdan dokuza kadar sayıları oluşturuyorlar., sürekli. Dizi, bir programlama sistemi kullanılarak bir araya getirildi ve bugün La Boca'daki Andreani Vakfı'nda şu başlık altında sergilenen aynı araştırmanın devamı niteliğinde: Geçici.
“Zamanın temsili fikriyle, bir yanda kronolojik zaman kavramlarıyla, diğer yanda bir tür öznel zaman algısı hissiyle, atalarla bağlantılı eserlerle çalışmaya başladım. Rehberli bir tur sırasında Zanela şöyle özetliyor: Kontrol sorunu, kronolojik ve atalara ait zaman arasındaki gerilimle oynuyorum: an, burada ve şimdi, ritüel ve geleneksel olan. “İşle yüzleşip kendinizi keşfetmeyi başardığınızda, kalıcı bir şimdiki zamanın içinde olursunuz; Öte yandan, bu avantaj noktasından hareket ettiğiniz anda görüntü parçalı hale geliyor, yapısı bozuluyor” diye ekliyor Zanela, “öznel algılar” olarak adlandırdığı şey hakkında. Bir noktada her şey tanınabilir hale gelirse, o noktadan uzaklaştıkça her şey kaotik, parçalı, bazen de açıklanamaz hale gelir.
Zanela bakış zamanı kavramı üzerinde çalışıyor. “Görsel sanatlardan reklamcılıkla, ağ görüntüsüyle, memle, o görüntünün göstereninin anında anlaşılmasını anlatan tüm görüntülerle rekabet ediyoruz; Öte yandan bu görüntüde yansıtıcı bir bakışa, bir tür gözleme, yani bakışın bu zamanı değiştiğinde başvurmamız gerekiyor.” Sanki bu tarif edilemez rahatlık bölgesi, yeni algılama yolları arayışı içinde, uzağa bakma egzersiziyle meydan okunuyormuş gibi.
Augusto Zanela'nın The Natural Numbers adlı eserinden görüntü.
Sergi, her zaman tüm doğal sayıları içeren ve doğrudan sonsuzlukla ilişkilendirilen dijital sekizden başlayarak, farklı sayıların azalan sırayla bir araya getirildiği bir performansın kaydı olan birkaç fotoğraf serisiyle tamamlanıyor. “Çalışmalarda artık yalnızca kronolojik bir sayı dizisinin temsili olmayan, aynı zamanda onu yaşam döngüsü veya ebedi dönüş efsanesi gibi farklı metaforlarla ilişkilendirebildiğim başka anlam katmanları bulmaya başlıyorum. ” diye örnek veriyor.
Mürekkepsiz bir gravür tekniği olan başka bir kabartmalı sekiz serisi, bunların üzerine çizim yapmanıza ve bu sayıya hayat veren matrise daha dikkatli ve ayrıntılı bir gözlem eklemenize olanak tanır. Hiçbir müdahaleye gerek kalmadan tek başına kabartmalı bir sekizlik sayesinde, tüm sayıları ve sonsuzluğu da hayal edebiliyorum. “Ve tıpkı başka türlü gözlem gerektiren bu eserlerde olduğu gibi, bir anahtarın, deşifre edilecek bir şifrenin olduğu hissiyle de oynamaya başlıyorum.
Dijital sekiz deseniyle oluşturulan bazı renkli duvar kağıtları, tasarımı tamamlıyor. resmi bir sınav Odada görülebilen tasarım, fotoğraf, enstalasyon ve video gibi farklı medyalara uygulanan görsel temsilin bir karışımı. Ekranın yanında ateşe batırılmış iki sekizli beliriyor. Zanela, “Büyüteçle yakılıyorlar” diye kabul ediyor. “Onları getirdim çünkü bu, aşırı güneşli bir şehir olan Madrid'e Buenos Aires güneşinin bir kısmını getirmenin bir yoluydu.”
Ayrıca bakınız
Madrid kendini Buenos Aires kültür festivaline kaptırıyor
Ayrıca bakınız
Andreani Vakfı'nda: şu anda cep telefonu düzeyinde
Buenos Aires Şehri Hükümeti Kültür Bakanı, “Buenos Aires'te Madrid'den insanları ve Madrid'de Buenos Aires'ten insanları bulmamak neredeyse imkansız ve her iki durumda da kendimizi sevildiğimizi ve kontrol altına alındığımızı hissettiriyor” dedi. Gabriela Ricardes13'üncü Pazartesi günü açılış sırasında. Yerel ve bölgesel düzeydeki meslektaşlarının bir araya geldiği resmi etkinlikte, “Ancak bu bağ var ve doğal olarak oluşsa da onu güçlendirmek, derinleştirmek ve geleceğe yönlendirmek gerekiyor” diye ekledi, nadir bir fotoğraf, Arjantin büyükelçisine ek olarak, Roberto Bosch.
Şarkıcı Daniela Horovitz, Hernán Reinaudo ile bir tango gösterisi hazırlıyor. Cezaro Luca
Dünyada kamu politikaları alanında, bir kalkınma hedefi olarak turuncu ekonomiler olarak adlandırılan bacasız sanayilerin şehirler için değeri giderek daha fazla fark ediliyor” diye vurguladı. Maria Victoria Alcaraz, Buenos Aires hükümetinin Uluslararası İşbirliği Direktörü ve bu programın mimarı. Sanatçılar için fırsatlar yaratan bir platform olan Conexión Buenos Aires… müzisyenleri, görsel sanatçıları, aktörleri ve yapımcıları yurtdışında yeteneklerini geliştirmelerine destek olmaya davet ediyor. Etkinliklerin farklı mekanlarda dağıtılmasına rağmen benzer bir baskı, Temmuz 2023'te Miami sahnesini sarstı.
Linares Sarayı, genel merkez Amerika Evi, Fransız tarzı görkemli salonlara ve merdivenlere sahiptir ve koridorlarında diplomatik bir karizma vardır. Bu festivalle aynı amacı güden bir kurum olarak doğdu: İbero-Amerikan işbirliği. Buradaki odalar örneğin Guayasamín, Gabriela Mistral ve Simón Bolívar olarak adlandırılıyor. 24 Mayıs'a kadar konserler, Arjantin filmlerinin gösterimleri, ilk baskıda oluşturulan bağlantılardan doğan bir ortak yapımın yanı sıra tango gösterileri, en iyi bağımsız tiyatro performansları, konuşmalar ve konferanslar düzenlenecek. iş turları gibi kapalı ve halka açık toplantılar.
Buenos Aires, en güzeli ve yozlaşmışı
Casa de América'nın Torres García odasında, tabela olarak ters çevrilmiş haritanın ünlü eserinin önünde, ünlü fotoğrafçı Claudio Larrea Daha sonra kitap haline getirilen sembolik serisini sergiliyor. şehre ve neslinin modernist oluşumuna saygı duruşu. “Burası hayali bir cumhuriyettir Waires Cumhuriyetive burası Weimar Cumhuriyeti ile Buenos Aires arasında bir geçiş noktasıdır” dedi. San Martín Tiyatrosu'nun fotoğraf galerisi. Buenos Aires'te gerçek mekanlarda çekilmiş, mükemmel bir şekilde hazırlanmış ve hiçbir değişikliğe uğramamış siyah beyaz fotoğraflardan oluşan sergi, bir fotoğraf romanı gibi altı bölüme ayrılmış bir hikaye anlatıyor. “Onlar gerçek dışı ama aynı zamanda gerçek bir Buenos Aires'ten bahsediyorlar; burada hem çöküş hem de ihtişam aynı anda yaşanıyor ve çoğu kişinin anlamadığı bu şehirde olmayı seçmemize neden olan da bu” diye düşündü. “Fakat Buenos Aires'i sevenler bizi orada, kapana kısılmış ve mutlu tutan şeyin bu olduğunu anlıyorlar.”
İle Farkında olmama durumuile ilgili Astor PiazzollaArka planda çalan odanın duvarları, sanatçının sekiz yıl boyunca rastgele şehri fotoğrafladığı hikayeyi sürekli olarak sergiliyor. Her zaman zıtlık arayışı ve dışavurumcu bir bakış açısıyla. “Bir arkadaşım bana Buenos Aires'in bir nevi Güney Doğu Avrupa'ya benzediğini söyledi. FitzcarraldoLarrea, rehberli bir tur sırasında “nehrin ortasında kaybolmuş, Avrupa'ya benzeyen bir yer” dedi.
Bu tür bir simülasyon onu iki savaş arası deneyime, yani “çok sevdiğim ve hepimizi sinemada, müzikte, mimaride eğiten Weimar Cumhuriyeti'ne götürdü: yeni modernlik, Weimar'dan ABD'ye kaçan insanlardı”.
Birinci bölümde yeni cumhuriyetin başlangıcı anlatılıyor. Serginin simgesel fotoğraflarından biri, kaybolan binalar aracılığıyla umut verici bir geleceği temsil ediyor; Metropolis ile ilgili Fritz Lang. Yakından bakan herkes Mostaza hamburger restoranlarının ışıklı tabelasına şaşıracak ya da şaşırmayacaktır: Larrea, “Buenos Aires'in lüksle bir tür choripán çelişkisi burada yatıyor” diye itiraf ediyor.
Tüm görüntüler Buenos Aires'te çekildi, ancak yerleri belirtilmese de, bu durumda şehir bir konu veya belgesel kaydı olarak değil, bir destek işlevi görüyor. Buenos Aires bir hikaye anlatıyor. Her görüntü mükemmel, çerçeveler sinematik ve rahatsız edici, her zaman fotoğrafın kendi içinde bir değer taşıması arayışı içinde. Sembolik, Larrea'nın alternatif hikayesinin eksenidir: Bayrak bir silah olabilir, kamu binaları iskele ve ağlarla desteklenmiştir, Haber kenarları bulanıktır, Edelweiss restoranı mükemmel, kalıcı bir ekosistemi oluşturan saçmalıktır.
80'li nesillerin gururu olan büyük binalar, ıssız ve yalnız görünüyor. İnsanoğlu temsiller aracılığıyla bir araya gelir: heykel, büst gibi harika ve taşlı varlıklar, üslupta bir atmosfer altında. David Lynch. Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun büyükelçiliğinin Peru'daki genel merkezini ve Avenida Belgrano'yu Alman modernist tarzında tahmin edebilirsiniz; yapısı Eiffel tarafından yaptırılan San Telmo Müzesi gece kulübü; Fransız büyükelçiliği; La Ideal şekerlemesinin kurtarılmış çatısı; Anayasa İstasyonu'ndaki çürüyen Viktorya dönemi lokantası; Yazısında anlaştıkları Natalio Botana'nın yazdığı Crítica gazetesinin giriş holü Emilio Pettorutti, Roberto Arlt Ve Jorge Luis Borges.
Bizi yüce deneyime yaklaştıran muhteşem alanlar: muhteşem evler, saraylar ve art deco, mütevazı apartmanların yerini alıyor. Ortağıyla birlikte üzerinde çalıştığı kitabın basımı ve 27 fotoğrafla devam eden seriye başlayan Larrea, “Bu Cumhuriyeti bir araya getirdikçe anlamaya başladım” diye heyecanla söylüyor: José Manuel Elliot Eyras– zaten 77 yaşında. Bu topraklarda çalışmalarını genişletmek için Madrid'e kitaplarla geldi. Waires Cumhuriyeti'nin kurucu bir babası var, sloganı yalan ama işe yarıyor: ilerleme; ve orada bir kule saatinde cisimleşen zaman geriye doğru gider. Sonbahara kadar.
Augusto Zanela ve biraz Buenos Aires güneşi
Casa de América'nın Frida Kahlo odasında, Augusto ZanelaTanınmış bir görsel sanatçı, vizyonunuzu genişletmek için bir dizi egzersiz öneriyor. Eğitimi itibariyle bir mimar ve sanatsal yaklaşımı açısından bir fotoğrafçı olarak, zamanının çoğunu sanat çalışmalarına adadı. anamorfozyani avantaj noktası, yani bir şeyi gördüğümüz ve anlam kazandığı yer, kurulumu Doğal sayılar Başka bakış açılarını devreye sokar. Daha karmaşıktır ve daha fazla anlam katmanı kazanır.
Odada dikkat çeken bir şey varsa, o da görünüşte rastgele bir şekilde açılıp kapanan, floresan tüpleri tutan, görünüşte düzensiz bir dizi mikrofon standıdır. Ancak bakış açısını, odadaki tam olarak onların bakmalarını durduracağımız yeri bulursak, tüplerin dijital gösterimde sekiz oluşturduğunu ve Yanıyorlar ve aşamalı olarak sıfırdan dokuza kadar sayıları oluşturuyorlar., sürekli. Dizi, bir programlama sistemi kullanılarak bir araya getirildi ve bugün La Boca'daki Andreani Vakfı'nda şu başlık altında sergilenen aynı araştırmanın devamı niteliğinde: Geçici.
“Zamanın temsili fikriyle, bir yanda kronolojik zaman kavramlarıyla, diğer yanda bir tür öznel zaman algısı hissiyle, atalarla bağlantılı eserlerle çalışmaya başladım. Rehberli bir tur sırasında Zanela şöyle özetliyor: Kontrol sorunu, kronolojik ve atalara ait zaman arasındaki gerilimle oynuyorum: an, burada ve şimdi, ritüel ve geleneksel olan. “İşle yüzleşip kendinizi keşfetmeyi başardığınızda, kalıcı bir şimdiki zamanın içinde olursunuz; Öte yandan, bu avantaj noktasından hareket ettiğiniz anda görüntü parçalı hale geliyor, yapısı bozuluyor” diye ekliyor Zanela, “öznel algılar” olarak adlandırdığı şey hakkında. Bir noktada her şey tanınabilir hale gelirse, o noktadan uzaklaştıkça her şey kaotik, parçalı, bazen de açıklanamaz hale gelir.
Zanela bakış zamanı kavramı üzerinde çalışıyor. “Görsel sanatlardan reklamcılıkla, ağ görüntüsüyle, memle, o görüntünün göstereninin anında anlaşılmasını anlatan tüm görüntülerle rekabet ediyoruz; Öte yandan bu görüntüde yansıtıcı bir bakışa, bir tür gözleme, yani bakışın bu zamanı değiştiğinde başvurmamız gerekiyor.” Sanki bu tarif edilemez rahatlık bölgesi, yeni algılama yolları arayışı içinde, uzağa bakma egzersiziyle meydan okunuyormuş gibi.
Sergi, her zaman tüm doğal sayıları içeren ve doğrudan sonsuzlukla ilişkilendirilen dijital sekizden başlayarak, farklı sayıların azalan sırayla bir araya getirildiği bir performansın kaydı olan birkaç fotoğraf serisiyle tamamlanıyor. “Çalışmalarda artık yalnızca kronolojik bir sayı dizisinin temsili olmayan, aynı zamanda onu yaşam döngüsü veya ebedi dönüş efsanesi gibi farklı metaforlarla ilişkilendirebildiğim başka anlam katmanları bulmaya başlıyorum. ” diye örnek veriyor.
Mürekkepsiz bir gravür tekniği olan başka bir kabartmalı sekiz serisi, bunların üzerine çizim yapmanıza ve bu sayıya hayat veren matrise daha dikkatli ve ayrıntılı bir gözlem eklemenize olanak tanır. Hiçbir müdahaleye gerek kalmadan tek başına kabartmalı bir sekizlik sayesinde, tüm sayıları ve sonsuzluğu da hayal edebiliyorum. “Ve tıpkı başka türlü gözlem gerektiren bu eserlerde olduğu gibi, bir anahtarın, deşifre edilecek bir şifrenin olduğu hissiyle de oynamaya başlıyorum.
Dijital sekiz deseniyle oluşturulan bazı renkli duvar kağıtları, tasarımı tamamlıyor. resmi bir sınav Odada görülebilen tasarım, fotoğraf, enstalasyon ve video gibi farklı medyalara uygulanan görsel temsilin bir karışımı. Ekranın yanında ateşe batırılmış iki sekizli beliriyor. Zanela, “Büyüteçle yakılıyorlar” diye kabul ediyor. “Onları getirdim çünkü bu, aşırı güneşli bir şehir olan Madrid'e Buenos Aires güneşinin bir kısmını getirmenin bir yoluydu.”
Ayrıca bakınız
Madrid kendini Buenos Aires kültür festivaline kaptırıyor
Ayrıca bakınız
Andreani Vakfı'nda: şu anda cep telefonu düzeyinde